«Είμαι πεπεισμένος ότι αν τα σημερινά μέτρα είχαν ισχύσει στην αρχή εμφάνισης του ιού, χωρίς lockdown, το αποτέλεσμα σε κρούσματα και θανάτους θα ήταν το ίδιο και δεν θα είχε καταστραφεί η οικονομία».
Το λέει διακεκριμένος γιατρός με κλινική και ερευνητική εμπειρία. Είναι απάντηση στο...
ερώτημα που βασανίζει τους πάντες: ήταν αναπόφευκτο να μπει η οικονομία στην κατάψυξη και η κοινωνία σε καραντίνα;
Δεν θα μάθουμε ποτέ αν συγκεκριμένος επιστήμονας έχει δίκιο. Αλλά – καθώς τους τελευταίους μήνες όλοι γίναμε πιο σοφοί- δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ότι αν τα μέτρα που έσυραν στην απροσδιόριστη ακόμη ύφεση την οικονομία και ακινητοποίησαν την κοινωνίας δεν είχαν λογική μια φορά, τα μέτρα για την «απόψυξη» δεν έχουν δύο.
Άλλωστε και στη μια και στην άλλη περίπτωση το μέσο επιβολής τους ήταν ο φόβος και η τρομοκράτηση του πολίτη, μαζί με τις αμφίβολης νομιμότητας απειλές για εξοντωτικά πρόστιμα.
Με άλλα λόγια δεν υπήρξε ποτέ κοινωνική συναίνεση για στα μέτρα, αλλά επιβολή τους μονομερώς από την κυβέρνηση. Με εκφοβισμό για μια απειλή που δεν αφορούσε το γενικό πληθυσμό. Με μέτρο σύγκρισης ευρωπαϊκές χώρες με τις οποίες η Ελλάδα έχει διαφορετικό επιδημιολογικό ιστορικό και διαφορετικά χαρακτηριστικά.
Ότι τα μέτρα περιόρισαν -άγνωστο πόσο- τη διασπορά του ιού και τα θύματα μπορεί να έχει βάση, αλλά μπορεί να είναι και απλώς ισχυρισμός για πολιτική χρήση.
Κανείς δεν μπορεί να αποδείξει με βεβαιότητα το ένα ή το άλλο. Αλλά όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν ότι ζούμε το άκρον άωτον της παραφροσύνης.
Το φάρμακο πιο βλαβερό από την αρρώστια
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη κλήθηκε να διαχειριστεί την εμφάνιση ενός εισαγόμενου ιού και χωρίς να έχει κάνει εγκαίρως το παραμικρό για την αναχαίτισή του- κλείσιμο συνόρων, τεστ, ενημέρωση, φροντίδα για τις ευπαθείς ομάδες, οργάνωση ειδικών μονάδων, εξοπλισμό του ΕΣΥ με υλικά και προσωπικό- κατέφυγε σε ένα φάρμακο πιο καταστροφικό από την αρρώστια.
Τώρα κάνει κάτι ακόμη πιο καταστροφικό από τη θεραπεία. Επιδίδεται σε παραλογισμό μέτρων χωρίς συνοχή, απόδοση και πρωτίστως χωρίς εφαρμογή, αφού προϋποθέτουν κοινωνία σε ακινησία και απόλυτο έλεγχο της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Τέτοιες κοινωνίες δεν υπάρχουν-για μεγάλο διάστημα τουλάχιστον. Δεν γίνεται να βάλεις τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται σαν νευρόσπαστα και σαν στρατιωτάκια, αφού τους έκλεισες δυο μήνες στα σπίτια τους. Για να τους σώσεις από ένα κίνδυνο που μάλλον δεν αντιμετώπιζαν -στο σύνολό τους τουλάχιστον. Ή απέναντι στον οποίο θα πλήρωναν λιγότερο κόστος με άλλες επιλογές.
Αν υπήρχε «πόλεμος» όπως διακήρυξε ο Πρωθυπουργός, χρίζοντας εχθρό τον κορονοϊό, τότε παρέλειψε τη βασική αρχή του πολέμου: στέλνουμε στο μέτωπο κάποιους με κίνδυνο να σκοτωθούν, για να σωθούν οι υπόλοιποι.
Αν δεχθούμε ότι τα μέτρα νικήσαν τον ιό και ευλόγως πανηγυρίζει η κυβέρνηση, πρέπει να δεχθούμε και ότι κατέστρεψαν τη χώρα και η ευθύνη τη βαρύνει απολύτως. Αν τα μέτρα του Μαρτίου έσωσαν ζωές, οι συνέπειες τους θα αφαιρέσουν ζωές.
Α λα καρτ
Η απόσυρσή τους απλώς τείνει να ολοκληρώσει την καταστροφή καθώς δεν είναι σαφές τι ακριβώς προσπαθεί να επιβάλλει η κυβέρνηση: να αποτρέψει την υποτροπή ή να διασφαλίσει τις δάφνες που θεωρεί ότι κέρδισε ως τώρα;
Σε κάθε περίπτωση όμως αυτά τα μέτρα κινούνται ανάμεσα στην προσχηματικότητα, την παραφροσύνη και τη γελοιότητα.
Από πού προκύπτει ότι η θερμομέτρηση στις εισόδους των πλαζ είναι τεκμήριο ότι δεν υπάρχει μόλυνση; Υπάρχει κάτι πιο φαιδρό από τις μεζούρες για να τηρηθούν οι αποστάσεις μεταξύ των λουόμενων; Υπάρχει διατεταγμένη συλλογική συμπεριφορά υπό αστυνομική παρουσία;
Στην Πορτογαλία π.χ. οι παραλίες άνοιξαν με συστάσεις για αποστάσεις. Αλλά η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι η αστυνομία δεν θα επιτηρεί τις παραλίες, καλώντας τους πολίτες να τηρήσουν μόνοι τους τα μέτρα γιατί «οι παραλίες είναι χώροι αναψυχής».
Το πιο εξωφρενικό στην κυβερνητική «οργάνωση» της άρσης των μέτρων είναι ότι αυτό κρίνεται α λα καρτ ή ακόμη και από το φρόνημα των «παραβατών».
Στην Κυψέλη και στην Αγία Παρασκευή, σπεύδουν τα ΜΑΤ γιατί οι νέοι που συγκεντρώνονται είναι «αναρχικοί». Αλλά στην Ομόνοια, ο καθώς πρέπει κομματικός δήμαρχος μαζεύει τον κόσμο και στη συνέχεια επιβραβεύεται γιατί όπως είπε ο παιδονόμος Χαρδαλιάς «αναγνώρισε με παρρησία το λάθος του». Τι καλό παιδί.
Ποια δημοκρατία;
Συχνά τα μέτρα είναι ανεφάρμοστα. Ποιος θα επιβάλει στις μη οργανωμένες παραλίες τις πατέντες Χαρδαλιά και στις οργανωμένες ποιος θα ελέγξει τις «παρανομίες»;
Ποιος θα πάει για διακοπές σε ξενοδοχείο που θα λειτουργεί σαν στρατόπεδο και θα συμπεραίνεται σαν φαντάρος, σαν «λεπρός» που θα του αφήνουν το φαγητό έξω από την πόρτα;
Ποιος θα ανοίξει το μαγαζί του με τον κίνδυνο να δεχθεί πρόστιμο επειδή μπήκαν δυο άνθρωποι παραπάνω;
Ποιος θα μπει σε ταξί χωρίς την οικογένειά του και ποιος θα κόψει τους υπεράριθμους από την παρέα του;
Υπάρχει και ένα ερώτημα δημοκρατίας και συνταγματικής νομιμότητας: ως πότε ένας εξωκοινοβουλευτικός χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση θα υπερβαίνει κάθε οργουελική φαντασία;
Ένας σερίφης που κοπανάει πρόστιμο σε όσους δεν συμμορφώνονται σε υποδείξεις, στις oποίες δεν έχει συμμορφωθεί καν ο ίδιος και ο Πρωθυπουργός που τον διόρισε.
Τα μέτρα «άρσης των μέτρων» θα οδηγήσουν στο ψυχιατρείο όσους δεν έχουν αρχίσει ήδη να επισκέπτονται ψυχίατρο από τη θέσπιση των μέτρων.
Ήδη στην Ευρώπη άρχισαν διαδηλώσεις εναντίον των εγκλεισμών. «Πιστεύουμε ότι είμαστε σε θέση να προχωρήσουμε με τις δουλειές μας χωρίς να εξαπλωθεί ο ιός» είναι το σύνθημα. Δεν ακούσθηκε από την αρχή αλλά τώρα γιγαντώνεται.
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση θεώρησε ότι « όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος». Αλλά είναι θέμα χρόνου να βρεθεί απέναντι σε κινήματα που θα μαράνουν τις δάφνες της.
Οι ενέργειές της θα τεθούν υπό συνταγματική κρίση. Τα σκάνδαλα των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου – ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται- θα τεθούν υπό κοινοβουλευτικό και εισαγγελικό έλεγχο.
Οι πολίτες θα οργανώσουν διαμαρτυρίες, η κυβέρνηση θα συρθεί στα δικαστήρια από τις επιχειρήσεις που έκλεισε, οι άνεργοι που δημιούργησε θα βγουν στο δρόμο.
Θα πρέπει να απολογηθεί σε όσους έβλαψε για να τους «σώσει». Γιατί σταδιακά όλοι θα αρχίσουν να βλέπουν το προφανές: ο Κυριάκος Μητσοτάκης έσωσε τη χώρα από τον κορονοϊό, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που την είχε σώσει πριν από δέκα χρόνια ο Γ. Παπανδρέου από τα ελλείμματα.
Γ. Λακόπουλος
anoixtoparathyro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου