Ένας ειδικός εξηγεί γιατί αυτά τα viral βιντεάκια που σε κάνουν να νιώθεις ωραία, δεν είναι καλά νέα...
Μια-δυο μέρες αφότου ξεκίνησε το lockdown στο Μιλάνο, ένας φίλος μού έστειλε μια φωτογραφία ενός τεράστιου βατράχου, που είχε δει γυρίζοντας από το σουπερμάρκετ. Σώο και αβλαβές, το αμφίβιο άραζε τελείως άνετα στο πεζοδρόμιο, όχι και...
πολύ μακριά από το δικό μου σπίτι. Δεν είναι απίθανο να δεις ζώα στο Μιλάνο –η πόλη έχει πέντε κανάλια με πάπιες, ψάρια, ακόμη και ερωδιούς– αλλά η αυτοπεποίθηση αυτού του βατράχου ήταν το κάτι άλλο.
Τις επόμενες εβδομάδες, άρθρα απ’ όλο τον κόσμο έδειχναν ζώα να ανακαταλαμβάνουν τους δρόμους κάποιων από τις πιο πολυσύχναστες πόλεις στον κόσμο, όπως ελάφια στη Νάρα της Ιαπωνίας και πίθηκοι λίγο έξω από τη Μπανγκόγκ. Οι γενναίες περιπέτειές τους στα λημέρια των ανθρώπων έγιναν δεκτές με χαρά ως «επιστροφή της φύσης» και ως κάποιο ευχάριστο διάλειμμα μέσα στην παγκόσμια αγωνία της πανδημίας.
Αλλά η πραγματικότητα δεν είναι τόσο απλή. Μάλιστα, για τα είδη που εξαρτώνται από τις ανθρώπινες συνήθειες η ζωή έχει γίνει πιο δύσκολη μετά την έξαρση. Για παράδειγμα, τα όμορφα ελαφάκια στην Ιαπωνία τα ταΐζουν οι τουρίστες που επισκέπτονται το πάρκο Νάρα, αλλά οι κανόνες κοινωνικής αποστασιοποίησης τα ανάγκασαν να μπουν στην πόλη για να βρουν τροφή. Αυτό ισχύει και για «λιγότερο συναρπαστικά» ζώα. Και στο Μιλάνο, τα παγόνια συνήθως εξαρτώνται από τους τουρίστες για την επιβίωσή τους, όπως οι γλάροι στα μεγάλα λιμάνια, ενώ οι αλεπούδες και τα ποντίκια συχνά ψαχουλεύουν σε κάδους και απομεινάρια από αγορές.
«Τα ζώα διαρκώς μετράνε τους κινδύνους και τις ευκαιρίες που ενέχει το να φτάσουν σε ορισμένες περιοχές», εξηγεί ο Menno Schilthuizen, εξελικτικός βιολόγος και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λάιντεν στην Ολλανδία. «Τις περισσότερες φορές, η υπερβολική ανθρώπινη πίεση τα εμποδίζει να το κάνουν αυτό, αλλά όταν εξαφανιστούμε καταλαμβάνουν τον χώρο που αφήνουμε».
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: GIOVANNI SPERA
Η δουλειά του καθηγητή εστιάζει στη σχέση ανάμεσα στα ζώα και τις πόλεις, εξετάζοντας πώς τα αστικά είδη εξελίσσονται διαφορετικά από τα αντίστοιχα που ζουν στη φύση. Λέει ότι το lockdown δίνει στους ερευνητές την ευκαιρία να μελετήσουν την εξέλιξη των ζώων πιο γρήγορα απ’ ό,τι συνήθως. «Οφείλω να παραδεχτώ ότι είναι μια νέα κατάσταση και μας έχει εκπλήξει», είπε. «Προσωπικά, έχω δει αλλαγές στα μοτίβα δραστηριότητας των πουλιών στην πόλη μου». Ωστόσο, ο Schilthuizen πιστεύει πως οποιεσδήποτε αλλαγές στον φυσικό κόσμο θα αντιστραφούν μόλις τελειώσει η κρίση και επιστρέψουμε στα συνηθισμένα.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο, πατήστε ΕΔΩ...
Μια-δυο μέρες αφότου ξεκίνησε το lockdown στο Μιλάνο, ένας φίλος μού έστειλε μια φωτογραφία ενός τεράστιου βατράχου, που είχε δει γυρίζοντας από το σουπερμάρκετ. Σώο και αβλαβές, το αμφίβιο άραζε τελείως άνετα στο πεζοδρόμιο, όχι και...
πολύ μακριά από το δικό μου σπίτι. Δεν είναι απίθανο να δεις ζώα στο Μιλάνο –η πόλη έχει πέντε κανάλια με πάπιες, ψάρια, ακόμη και ερωδιούς– αλλά η αυτοπεποίθηση αυτού του βατράχου ήταν το κάτι άλλο.
Τις επόμενες εβδομάδες, άρθρα απ’ όλο τον κόσμο έδειχναν ζώα να ανακαταλαμβάνουν τους δρόμους κάποιων από τις πιο πολυσύχναστες πόλεις στον κόσμο, όπως ελάφια στη Νάρα της Ιαπωνίας και πίθηκοι λίγο έξω από τη Μπανγκόγκ. Οι γενναίες περιπέτειές τους στα λημέρια των ανθρώπων έγιναν δεκτές με χαρά ως «επιστροφή της φύσης» και ως κάποιο ευχάριστο διάλειμμα μέσα στην παγκόσμια αγωνία της πανδημίας.
Αλλά η πραγματικότητα δεν είναι τόσο απλή. Μάλιστα, για τα είδη που εξαρτώνται από τις ανθρώπινες συνήθειες η ζωή έχει γίνει πιο δύσκολη μετά την έξαρση. Για παράδειγμα, τα όμορφα ελαφάκια στην Ιαπωνία τα ταΐζουν οι τουρίστες που επισκέπτονται το πάρκο Νάρα, αλλά οι κανόνες κοινωνικής αποστασιοποίησης τα ανάγκασαν να μπουν στην πόλη για να βρουν τροφή. Αυτό ισχύει και για «λιγότερο συναρπαστικά» ζώα. Και στο Μιλάνο, τα παγόνια συνήθως εξαρτώνται από τους τουρίστες για την επιβίωσή τους, όπως οι γλάροι στα μεγάλα λιμάνια, ενώ οι αλεπούδες και τα ποντίκια συχνά ψαχουλεύουν σε κάδους και απομεινάρια από αγορές.
«Τα ζώα διαρκώς μετράνε τους κινδύνους και τις ευκαιρίες που ενέχει το να φτάσουν σε ορισμένες περιοχές», εξηγεί ο Menno Schilthuizen, εξελικτικός βιολόγος και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λάιντεν στην Ολλανδία. «Τις περισσότερες φορές, η υπερβολική ανθρώπινη πίεση τα εμποδίζει να το κάνουν αυτό, αλλά όταν εξαφανιστούμε καταλαμβάνουν τον χώρο που αφήνουμε».
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: GIOVANNI SPERA
Η δουλειά του καθηγητή εστιάζει στη σχέση ανάμεσα στα ζώα και τις πόλεις, εξετάζοντας πώς τα αστικά είδη εξελίσσονται διαφορετικά από τα αντίστοιχα που ζουν στη φύση. Λέει ότι το lockdown δίνει στους ερευνητές την ευκαιρία να μελετήσουν την εξέλιξη των ζώων πιο γρήγορα απ’ ό,τι συνήθως. «Οφείλω να παραδεχτώ ότι είναι μια νέα κατάσταση και μας έχει εκπλήξει», είπε. «Προσωπικά, έχω δει αλλαγές στα μοτίβα δραστηριότητας των πουλιών στην πόλη μου». Ωστόσο, ο Schilthuizen πιστεύει πως οποιεσδήποτε αλλαγές στον φυσικό κόσμο θα αντιστραφούν μόλις τελειώσει η κρίση και επιστρέψουμε στα συνηθισμένα.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου