Γι’ αυτό και...
αιωρείται στο πεδίο μεταξύ ακραίων εθνικιστικών θέσεων αφενός και απόλυτης ενδοτικότητας αφετέρου. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ακολουθεί δηλαδή τη χρυσή συνταγή για μια χωρίς στρατηγική, χωρίς στόχους, συγκυριακή και γι’ αυτό χαμηλών προσδοκιών εξωτερική πολιτική.
Η στάση της ΝΔ στη Συμφωνία των Πρεσπών
Η απουσία εξωτερικής πολιτικής της ΝΔ ξεκινά από τη στάση της προεκλογικά ακόμη, στην υπόθεση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Τότε που το κόμμα της ελληνικής Δεξιάς ακολούθησε μια ακραία εσωστρεφή και αυτιστική, πλήρη εθνικιστικών κραυγών πολιτική, για μια Συμφωνία που έλυσε ένα μακροχρόνιο εθνικό ζήτημα με έναν τρόπο δίκαιο και ταυτόχρονα βιώσιμο.
Μια Συμφωνία που σέβονταν τα εθνικά μας συμφέροντα και ήταν απολύτως συμβατή με τις πάγιες θέσεις διαχρονικά, όλων των ελληνικών κυβερνήσεων.
Και επιπλέον μια Συμφωνία που ωφέλησε την Ελλάδα διεθνώς, καθώς αναβάθμισε τη διεθνή μας εικόνα, βελτίωσε σημαντικά τη θέση μας στα Βαλκάνια, αποδυναμώνοντας ταυτόχρονα την Τουρκία που είχε βλέψεις στην περιοχή.
Το κυριότερο όφελος της Συμφωνίας των Πρεσπών όμως για την χώρα μας, είναι ότι κλείνοντας ένα μέτωπο της εξωτερικής μας πολιτικής στα βόρεια σύνορα της χώρας, άνοιξε ο δρόμος για να ασχοληθούμε αποκλειστικά με το πιο σοβαρό ζήτημα που απειλεί πάγια, εδώ και δεκαετίες, τα εθνικά μας συμφέροντα, το ζήτημα των Ελληνοτουρκικών σχέσεων και ιδίως το ζήτημα της αντιμετώπισης της κλιμακούμενης Τουρκικής επιθετικότητας και επεκτατικότητας σε βάρος της Ελλάδας.
Η στάση της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη απέναντι στις νέες ευκαιρίες που διαμορφώθηκαν για την Ελλάδα με τη Συμφωνία των Πρεσπών ήταν μια στάση απόλυτα κοντόφθαλμη και μυωπική, εσωστρεφής και ακραία εθνικιστική, που υπηρετούσε αποκλειστικά τις ανάγκες μιας προσωρινής μικροπολιτικής διαχείρισης των εθνικών μας θεμάτων, σύμφωνα με την οποία ακόμη και αυτά τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής έπρεπε να υπηρετούν την αντιπολιτευτική τακτική της ΝΔ, προκειμένου να κερδίσει τις εκλογές του 2019.
Η αποτυχία του προσφυγικού
Κι ύστερα ήρθε η αποτυχία της διαχείρισης του προσφυγικού. Στο οποίο η ΝΔ ακολουθώντας την ίδια ακροδεξιά πολιτική, έκανε περισσότερο από 6 μήνες για να καταλάβει ότι κακώς κατήργησε το σχετικό υπουργείο, για να το επαναφέρει, χωρίς όμως και πάλι να ακολουθεί συγκεκριμένη πολιτική. Εντωμεταξύ όμως οι προσφυγικές ροές αυξήθηκαν κατακόρυφα και το πρόβλημα στα νησιά έγινε εκρηκτικό. Κι αντί η κυβέρνηση να επεξεργαστεί μια λύση αποσυμφόρησης των νησιών και δίκαιης κατανομής του προβλήματος σε πολλές περιοχές στο εσωτερικό της χώρας, όπως είχε κάνει επιτυχώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, εκείνη συγκρούστηκε με τους κατοίκους των νησιών οι οποίοι αντιδρούσαν στη δημιουργία κλειστών κέντρων στις περιοχές τους.
Στέλνοντας μάλιστα στους ανθρώπους που κρατούν εδώ και χρόνια τις Θερμοπύλες της χώρας τα ΜΑΤ για να τους δείρουν, λες και επρόκειτο για τρομοκράτες ή για παραβατικούς. Καταλήγοντας στο γνωστό φιάσκο στη Χίο και στα υπόλοιπα ακριτικά νησιά, από όπου οι τοπικές κοινωνίες έδιωξαν τις δυνάμεις καταστολής κακήν κακώς…
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Α. Μυλοπουλου, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου