Προσπαθώ να τους καταλάβω. Οχι ότι τους καταλάβαινα όταν τα έκαναν λίμπα στα Εξάρχεια. Αλλά, τώρα, μου φαίνονται απείρως πιο γελοίοι και επικίνδυνοι...
Κάθισαν σπίτι τους, σαν τρομοκρατημένα καλά παιδάκια, στη διάρκεια της καραντίνας, να προφυλάξουν την πολύτιμη για την επανάσταση υγεία τους. Κι όταν λάσκαραν τα μέτρα, ξαναπήραν τους δρόμους και τις πλατείες. Αλλες πλατείες. Τις δικές μας. Εκεί όπου, μπουχτισμένοι από την κλεισούρα, είπαμε να πάμε μια ρημαδοβόλτα, να πούμε μια κουβέντα με τους φίλους μας. Σε απόσταση ενάμισι μέτρου. Μικροαστοί με τα όλα μας, ε;
Και τότε κατέφτασαν ορδές «νέων». Πρώτα οι ανόητοι και ανεύθυνοι. Στη συνέχεια οι αντιεξουσιαστές. Που, ακόμα και τον θάνατο και την οικονομική καταστροφή της χώρας, τη βλέπουν στο ποτήρι τους και πίνοντας την πίνουν. Κι άντε να τους πω εβίβα κι άσπρο πάτο και να τους θερμοπαρακαλέσω, δυνατά ή από μέσα μου, «παιδιά, πλιζ, μη συνωστίζεστε». Γιατί η Νότιος Κορέα των μηδέν κρουσμάτων έφτασε χθες τα είκοσι έξι και έκλεισε αμέσως όλα τα κλαμπ. Ενας εικοσάχρονος, που είχε τον ακάθιστο και τον κορονοϊό, πέρασε ένα βράδυ από τρία στέκια και άφησε πίσω του τουλάχιστον δεκαπέντε νέα κρούσματα.
Αλλά, απ’ ό,τι φαίνεται, τους δικούς μας, ο συνωστισμός και τα ποτάκια δεν τους φτάνουν. Για να ξεμουδιάσει το κίνημα, να κάνει στρέτσινγκ, πρέπει να πετάξει μολότοφ, να κάνει πορείες, να σπάσει βιτρίνες και ATM. Γιατί, λέει, υπάρχει «καταστολή». Για τη δημόσια υγεία; Μπάου κάου.
Μέχρι τώρα μόνο ακροδεξιούς με όπλα στα χέρια και θρησκόληπτους Εβραίους είδα στην Αμερική να διαδηλώνουν εναντίον του λοκντάουν ή να συνωστίζονται κατά χιλιάδες σε κηδεία, κι ας πεθαίνουν σαν τις μύγες. Γι’ αυτούς, βέβαια, ο Αλέξης Χαρίτσης καμιά κατανόηση δεν θα είχε.
Βένα Γεωργακοπούλου
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου