Άλλο πράμα η βεντέτα και άλλο πράμα η ένοπλη μαγκιά...
Κατ’ αρχήν, μη μιλάτε για βεντέτα. Άλλο πράμα η βεντέτα και άλλο πράμα η ένοπλη μαγκιά και τα φονικά για περιουσιακά. Η βεντέτα ήταν...
ένας θεσμός απονομής δικαιοσύνης, αλλά κυρίως αποτροπής τέτοιων σκηνικών στο φινάλε. Για να ξέρει ο κάθε παραφουσκωμένος μάγκας ότι αν σκοτώσει για ψύλλου πήδημα, θα υπάρξουν συνέπειες. Η βεντέτα ήταν με το μέρος των αδυνάτων, διότι απέτρεπε την αυθαιρεσία των δυνατών. Στις παλιές εποχές λογικά δεν θα υπήρχε λόγος για βεντέτα μετά από ένα τέτοιο σκηνικό σαν κι αυτό που διαδραματίστηκε στα Ανώγεια. Αλλά δυστυχώς, εν προκειμένω, οι εποχές έχουν αλλάξει, και αν συνεχιστεί το κακό, θα συνιστά μονάχα κατ’ όνομα “βεντέτα”.
Το θέμα είναι αλλού. Είναι η κίβδηλη κρητικοσύνη που όχι μόνο εμφιλοχωρεί παντού στο νησί, αλλά δυστυχώς τα Ανώγεια είναι τόπος κατεξοχήν παραγωγής της. Η πολιτισμική άνθηση δεν είναι το μόνο χαρακτηριστικό αυτού του τόπου. Στα Ανώγεια εδώ και δεκαετίες αναπαράγεται το ιδιότυπο φεουδαλικό σύστημα εξουσίας, που είναι κυρίαρχο στο νησί. Τα Ανώγεια βγάζουν 10 βουλευτές εντός και εκτός του νησιού, που πολιτεύονται σε ένα πλαίσιο προσωπικών εξαρτήσεων και προνομίων. Μέσα σε αυτό, κεντρικό ρόλο καταλαμβάνουν κάθε φύσεως οικονομικές δραστηριότητες, εκ των οποίων και οι βαριά εγκληματικές. Δηλαδή, οι πολιτικές οικογένειες που πολιτεύονται στο πλευρό της άρχουσας τάξης σε εθνικό επίπεδο, σε τοπικό διαπλέκονται με -αν δεν ελέγχουν- τη λεγόμενη νύχτα και τον υπόκοσμο.
Δυστυχώς, η πολιτισμική δραστηριότητα που παράγεται εκεί απλώς νομιμοποιεί ηθικά και αισθητικά το μαφιόζικο πλαίσιο κοινωνικών σχέσεων και την αναπαραγωγή της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Για να το πούμε απλά, όταν ακούς “Ανώγεια” δεν σου έρχονται στο μυαλό Κεφαλογιάννηδες, εγκληματικότητα και όπλα, αλλά ο Ψαραντώνης. Και τον Ψαραντώνη κανείς δεν τον ακούει στα Ανώγεια, διότι είναι κουλτούρα for sale και for cover.
Προφανώς και σοκαρίστηκαν, όσοι τους ήρθε στο μυαλό ο Ψαραντώνης, όταν άκουσαν για το φονικό στα Ανώγεια. Πέρα όμως από τις φαντασιώσεις ενός αφελούς εξωτισμού, σε αυτόν τόπο αναπαράγεται ένα πανίσχυρο πλέγμα εξουσίας, με την ανάλογη κουλτούρα του, η οποία δεν είναι ο Ψαραντώνης, αλλά μια κίβδηλη νοσηρή κρητικοσύνη, και είναι αυτή που οπλίζει τα χέρια δι’ ασήμαντον αφορμήν.
Νίκος Μαρκετάκης
thepressproject.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου