Οι μονόλογοι αποκοιμίζουν...

...το πολύ χειροκρότημα κουφαίνει…
Εδώ και δύο μήνες η πολιτική ζωή, με την κλασική της έννοια, είχε παγώσει. Ευλόγως. Τι αντιπαράθεση να γίνει όταν κυριαρχεί ο φόβος της πανδημίας; Αντίθετα, τα πάντα γίνονταν με μονολόγους.

 Στους οποίους, βεβαίως, κυριαρχούσε ο πρωθυπουργός. Πάλι ευλόγως. Αυτός...
έχει την ευθύνη, αυτός παίρνει μέτρα που ρυθμίζουν τις ζωές μας. Ποιος ακούει τα κόμματα σε τέτοιες συνθήκες;


Η χτεσινή συζήτηση στη Βουλή σηματοδότησε την αρχή μιας πιο ομαλής πολιτικής ζωής. Όμως, ο πρωθυπουργός, (καλο)μαθημένος, φαίνεται, από τους μονολόγους του τελευταίου διαστήματος, έδειξε δυσανεξία στην κριτική που του ασκήθηκε. Και όχι μόνο αυτό. Εξέφρασε και παράπονα ότι η αντιπολίτευση δεν αναγνωρίζει το έργο της κυβέρνησής του. Ας τα δούμε αναλυτικά με πέντε επισημάνσεις:

Πρώτον, εδώ και δύο μήνες η αντιπολίτευση ήταν σε(εαρινή) νάρκη. Είτε επειδή δεν υπήρχε αντιπολιτευτικό πεδίο είτε από φόβο μήπως χαρακτηριστεί «υπερβολική» και «μίζερη».

Δεύτερον, είναι η πρώτη φορά στη ιστορία της Μεταπολίτευσης που η αντιπολίτευση επικρότησε σχεδόν απόλυτα τις κυβερνητικές επιλογές, με ελάχιστες επισημάνσεις αστοχιών.

Τρίτον, η ίδια η κυβέρνηση έδωσε αφορμή για αλλαγή αυτής της στάσης, με το περίφημο θέμα-φιάσκο, με οσμή σκανδάλου πλέον-της τηλεκατάρτισης μέσω βάουτσερ. Για το οποίο η συντριπτική πλειονότητα των μέσων ενημέρωσης, που στηρίζει τον κ. Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του, έκανε ότι δεν έβλεπε και δεν άκουγε. Μέχρι που ο πρωθυπουργός υποχρεώθηκε να το αποσύρει, ο δυστυχής κ. Βρούτσης να καταπιεί τη γλώσσα του και τα ΜΜΕ που τον στήριζαν να ξεφτιλιστούν. Αλήθεια, τι περίμενε ο κ. Μητσοτάκης; Να του πουν «μπράβο» τα κόμματα της αντιπολίτευσης;

Τέταρτον, ο πρωθυπουργός παραπονέθηκε επειδή η αντιπολίτευση είναι «μίζερη», ενώ πολλά ξένα μέσα ενημέρωσης λένε καλά λόγια για την κυβέρνησή του. Πρόκειται για υποκρισία του κ. Μητσοτάκη. Διότι πολλά ξένα μέσα ενημέρωσης έλεγαν και στο πρόσφατο παρελθόν καλά λόγια για την προηγούμενη κυβέρνηση και τον κ. Τσίπρα(για την Συμφωνία των Πρεσπών, για την έξοδο από τα Μνημόνια), αλλά ο κ. Μητσοτάκης έβλεπε καταστροφές. Επένδυσε στην παραπλάνηση των ψηφοφόρων και του βγήκε εκλογικά. Η σημερινή αντιπολίτευση φέρεται πιο συγκρατημένα και υπεύθυνα.

Πέμπτον, ο πρωθυπουργός παραδέχτηκε ότι οι συνέπειες της πανδημίας «θα είναι δραματικές και πολυεπίπεδες»(δικές του λέξεις). Ο ίδιος καυχήθηκε ότι η κυβέρνησή του έχει διαθέσει για την αντιμετώπισή της 17,5 δισεκατομμύρια, τα οποία μπορεί να φτάσουν στα 24,5 δις με αξιοποίηση των ευρωπαϊκών πόρων. Ταυτόχρονα, όμως, κατηγόρησε την αντιπολίτευση ότι υπερθεματίζει με «λεφτόδεντρα». Ο κ.Μητσοτάκης φάσκει και αντιφάσκει. Διότι, αν η δική του κυβέρνηση διαφημίζει παροχές 24,5 δις, γιατί η αντιπολίτευση να μην υπερθεματίσει; Αυτή είναι η δουλειά της. Οσο για το «λεφτόδεντρο» φαίνεται ότι πράγματι υπάρχει. Είναι το «μαξιλάρι ασφαλείας», που άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση και λοιδορούσε έως πρόσφατα ο κ. Μητσοτάκης. Αλλιώς, αν δεν υπήρχε, πώς θα μοίραζε λεφτά ο ίδιος;

Θα κλείσουμε όπως αρχίσαμε. Η περίοδος των μονολόγων τελείωσε. Αυτό μπορεί να μη βολεύει τον πρωθυπουργό, αλλά η πολιτική ζωή γίνεται πιο ομαλή. Οι μονόλογοι αποκοιμίζουν, ο διάλογος, η αντιπαράθεση και η σύγκρουση είναι ξυπνητήρια.

Ο κ. Μητσοτάκης βρίσκεται (ακόμα…) σε πλεονεκτική θέση και δεν έχει λόγο να ανησυχεί. Αλλωστε, έχει καταλυτική υπεροχή στα μέσα ενημέρωσης. Η κυβερνητική προπαγάνδα κυριαρχεί.

Όμως, καλό είναι να ξέρει ότι αυτά δεν είναι παντοτινά. Το διαρκές και πολύ χειροκρότημα μπορεί να επιφέρει κώφωση, έτσι ώστε να μην ακούει την(καβαφική) «μυστική βοή των πλησιαζόντων γεγονότων».

Μια λαϊκή παροιμία το λέει αλλιώς: «Μην καμαρώνεις στην αρχή προτού ιδείς το τέλος».

Γιωργος Καρελιας 

 ieidiseis.gr/