13.5.20

Μόσιαλος: Θα είχαν πεθάνει 12-15 χιλιάδες...






















... εάν δεν είχαμε πάρει τα μέτρα...
Απόφαση υψηλού ρίσκου μεν, αναγκαία δε, χαρακτηρίζει τη φάση αποκλιμάκωσης των μέτρων στην οποία βρίσκεται (και) η Ελλάδα από την περασμένη Δευτέρα ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης για τον κορωνοϊό στους διεθνείς οργανισμούς, καθηγητής στο London School of Economics (LSE) Ηλίας Μόσιαλος.

«Δεν μπορούμε να...
βγούμε από το lockdown χωρίς να πάρουμε ρίσκο. Μέχρι να βρεθεί όμως το εμβόλιο ή η θεραπεία για τον κορωνοϊό πρέπει να κάνουμε προσεκτικά βήματα», λέει μιλώντας στο «ΘΕΜΑ» Οι πολυπληθείς συγκεντρώσεις στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις που έδωσαν το στίγμα των πρώτων ημερών εκτός καραντίνας -τις οποίες παρακολουθεί με ενδιαφέρον από το Λονδίνο όπου ο ίδιος βρίσκεται σε καραντίνα 60 ημερών- τον προβλημάτισαν. «Ελπίζω να αλλάξει αυτό. Θα είναι αποκαρδιωτικό για όλους και άδικο για όσους πραγματικά τήρησαν και τηρούν τις οδηγίες να έχουμε πισωγυρίσματα», επισημαίνει.

Κίνηση υψηλού ρίσκου χαρακτηρίζει ο κ. Μόσιαλος την απόφαση για άμεση ή έμμεση συλλογική ανοσία, όπου αυτή ελήφθη ή συζητείται. Στην Ελλάδα εάν δεν είχαν ληφθεί τα μέτρα των προηγούμενων εβδομάδων, θα είχαν χαθεί 12.000-15.000 άνθρωποι σύμφωνα με τους υπολογισμούς του.

«Αυτό δεν θα μπορούσε να το αντέξει η ελληνική κοινωνία», λέει κατηγορηματικά ο κ. Μόσιαλος. Ο ίδιος, πάντως, άντεξε και τη νόσηση της κόρης του στη Βρετανία και την καραντίνα και, κυρίως, άντεξε το βάρος αυτής της πρωτόγνωρης κατάστασης. «Δεν υπάρχουν περιθώρια για συναισθηματισμούς στη διαχείριση κρίσεων», απάντησε χαρακτηριστικά ερωτηθείς αν υπήρξε στιγμή που φοβήθηκε ή απογοητεύτηκε σε αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση.

- Η Ελλάδα βρίσκεται πλέον στη δεύτερη φάση της πανδημίας. Πώς χαρακτηρίζετε την πρώτη εβδομάδα της αποκλιμάκωσης των μέτρων;

Δεν μπορώ να εκφέρω αντικειμενική γνώμη, μου μεταφέρονται βέβαια, και βλέπω κι εγώ στα ΜΜΕ εικόνες πολυπληθών συγκεντρώσεων. Αυτές οι εικόνες αμέσως μετά τη διακοπή της απαγόρευσης της κυκλοφορίας, σε συνδυασμό με την καλοκαιρία, ήταν αναμενόμενες, αλλά ελπίζω αυτό να αλλάξει σύντομα. Θα είναι αποκαρδιωτικό για όλους και άδικο για όσους πραγματικά τήρησαν και τηρούν τις οδηγίες να έχουμε πισωγυρίσματα.

- Η Ελλάδα είναι κατεξοχήν παγκόσμιος τουριστικός προορισμός. Πώς μπορεί να συνδυάσει τα υγειονομικά μέτρα με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες για την οικονομία;

Η Ελλάδα θα μπορούσε να το κάνει αυτό, αλλά δεν εξαρτάται μόνο από εμάς. Για παράδειγμα, στη Γαλλία προχωρούν σε επέκταση των έκτακτων μέτρων μέχρι και τις 23 Ιουλίου, και όποιος μπαίνει στη Γαλλία θα μπαίνει σε καραντίνα για κάποιες εβδομάδες. Πρέπει και οι άλλες χώρες λοιπόν να αποσαφηνίσουν τις πολιτικές τους προτού παρθούν αποφάσεις για τον τουρισμό και την είσοδο στη χώρα μας.

- Με δεδομένο ότι στην Ελλάδα οι ηλικιωμένοι είναι μέσα στον πυρήνα της οικογένειας, θεωρείτε πως πρέπει να ληφθούν κάποια επιπλέον μέτρα γι’ αυτούς σε αυτή την κρίσιμη φάση;

Οι ηλικιωμένοι πρέπει να προσέχουν περισσότερο από τα νεότερα μέλη της οικογένειας. Δεν χρειάζεται να είναι εγκλωβισμένοι στο σπίτι και κανένας δεν τους απαγορεύει να κυκλοφορούν. Θα πρέπει όμως να παρακολουθούν την υγεία τους περισσότερο, και ειδικά αυτοί που παίρνουν φάρμακα λόγω χρόνιων νοσημάτων.

Ιδανικά, πρέπει να εξασφαλιστεί και για τις ευπαθείς ομάδες και για τους ηλικιωμένους βοήθεια στο σπίτι, φαρμακευτική αγωγή και πρόσβαση σε ασφαλές περιβάλλον μέσα στο σύστημα υγείας. Ακόμα πιο σημαντικό είναι να εκδοθούν και να ακολουθούνται οδηγίες συγκατοίκησης από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας όταν υπάρχει άτομο που ανήκει στις ευπαθείς ομάδες μέσα στο σπίτι.

- Αναφέρεστε συχνά στις αβεβαιότητες αυτής της πανδημίας. Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που αν τα γνωρίζατε θα μπορούσατε να είχατε άλλη εικόνα, άλλα συμπεράσματα;

Χρειάζεται να απαντηθούν επιστημονικά ερωτήματα ώστε να έχουμε ποσοτικοποίηση της ασυμπτωματικότητας και καλύτερη διάγνωση της προ-συμπτωματικότητας, και, βέβαια, να επιβεβαιωθούν τα επίπεδα και η διάρκεια της ανοσίας. Επίσης, η πραγματική θνησιμότητα από τη νόσο. Εχοντας αυτά τα δεδομένα, θα κάνουμε ακριβέστερες επιδημιολογικές αναλύσεις, δηλαδή θα έχουμε τη δυνατότητα στην Ελλάδα να υπολογίσουμε τα πραγματικά μεγέθη της διασποράς ανά περιφέρεια και σε εθνικό επίπεδο. Ετσι, θα μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά ανοίγματα και στην οικονομία και στις υπόλοιπες δραστηριότητες.

- Στην Ελλάδα ακούσαμε πολλά όλο αυτό το διάστημα για ό,τι γίνεται σε άλλες χώρες. Αρχικά με το παράδειγμα της Ιταλίας είδαμε τι δεν πρέπει να κάνουμε. Επίσης, συζητήθηκε το παράδειγμα της Νότιας Κορέας, με τη διενέργεια τεστ χωρίς πολλούς άλλους περιορισμούς. Ιταλία δεν γίναμε, Νότια Κορέα μπορούμε να γίνουμε;

Ξέρουμε ότι τα πολλά τεστ και η συστηματική ιχνηλάτηση στη Νότια Κορέα και στην Ταϊβάν καρποφόρησαν. Αρα ο καλύτερος συνδυασμός είναι μια χρυσή τομή. Αποκλιμάκωση μεν, με φυσική απόσταση, με μάσκες, με μεγάλη προσοχή στους ηλικιωμένους και στους ευπαθείς, και ταυτόχρονα με αύξηση των τεστ και της πληθυσμιακής ιχνηλάτησης, όπως στις άλλες δύο χώρες.

- Γιατί απορρίπτετε την οικοδόμηση συλλογικής ανοσίας;

Γιατί ακόμα δεν γνωρίζουμε για την ανοσία σε αυτό τον ιό. Οσοι επιδιώκουν την ανοσία της αγέλης άμεσα ή έμμεσα παίρνουν ρίσκο. Για να αναπτύξουν ανοσία τα 2/3 του πληθυσμού πρέπει να εκτεθούν στη νόσο πάνω από 6 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ελλάδα. Ας υποθέσουμε ότι η θνησιμότητα κυμαίνεται μεταξύ 0,2%-0,25% και πως αυτοί που εκτίθενται είναι οι νεότεροι και δεν έχουν προβλήματα υγείας. Στην περίπτωση αυτή ο αριθμός των θανάτων θα ήταν μεταξύ 12.000 και 15.000. Δηλαδή 12.000-15.000 συμπολίτες μας θα πέθαιναν - και αυτό δεν θα μπορούσε να το αντέξει η ελληνική κοινωνία.

- Ως ειδικός, αλλά και ως γονέας, και μάλιστα παιδιού που νόσησε από κορωνοϊό όπως μοιραστήκατε μέσω fb, υπήρξαν στιγμές που φοβηθήκατε τον νέο ιό ή σκεφτήκατε πως δεν θα τα καταφέρετε ως επιστήμονας;

Βλέποντας ήδη από τον Ιανουάριο το μέγεθος των επιπτώσεων της μόλυνσης από τον νέο κορωνοϊό στην Κίνα, ήταν προφανές ότι θα αντιμετωπίζαμε μια πρωτοφανή για όλους κατάσταση σε παγκόσμιο επίπεδο. Γι’ αυτό και μίλησα πολύ νωρίς για τους επερχόμενους κίνδυνους, τη στιγμή που μεγάλο μέρος της επιστημονικής κοινότητας θεωρούσε πως η νόσος δεν μεταφέρεται από άνθρωπο σε άνθρωπο και η επέκταση στην Ευρώπη δεν ήταν πιθανή.

Η διαχείριση της κρίσης είναι διαχείριση του ρίσκου, και η διαχείριση του ρίσκου -ενώ αφήνει περιθώρια για αβεβαιότητες- δεν αφήνει περιθώρια για συναισθηματισμούς στη λήψη αποφάσεων. Ολοι όσοι αξιολογούμε τα δεδομένα και προτείνουμε μέτρα ή παίρνουμε αποφάσεις για να διαγραμμιστεί κάθε βήμα πρέπει να συνυπολογίζουμε πάντα τα δυσοίωνα σενάρια και τις αντιξοότητες εφαρμογής. Δεν μπορούμε να προβλέψουμε όλα τα συνεπακόλουθα αυτής της κρίσης, αλλά μπορούμε να κάνουμε προσεκτικά βήματα. Ως επιστήμονες είμαστε εδώ για να μειώσουμε το ρίσκο της επόμενης μέρας, δηλαδή τον φόβο της αναζωπύρωσης.

Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη ΕΔΩ...

Δεν υπάρχουν σχόλια: