Υπήρχε (και υπάρχει) μια ψευδαίσθηση ανάπτυξης, ένα όραμα συνήθως ανόσιον και σπανιότατα όσιον που λέγεται στη γλώσσα του Δημοσίου «μελέτη». Οι φοριαμοί των δήμων και των παλαιών νομαρχιών ξεχείλιζαν απο μελέτες. Είχαν προηγηθεί διαγωνισμοί, αποσύρσεις, ενστάσεις, ένας...άλλος τορβάς εγγράφων για κάθε μελέτη.
Η μελέτη, ουσιαστικά, ήταν μια αιγίδα, χωρίς την οποία δεν έπεφτε χειροδότως ή κατ’ επιταγήν δίγραμμον, ο παράς. Αυτοί που υπέγραφαν πως θέλουν μίαν μελέτην, το έπρατταν μετά από ένα ασύλληπτο χαρτομάνι. Μετά ήταν οι συνεννοήσεις για το πώς έπρεπε να είναι η ρημάδα η κωλομελέτη, εξ ου και το γνωμικόν «καλομελέτα κι έρχεται».
Παράλληλα με την μελέτη υπήρχαν στο πέρασμα του χρόνου και τα μελετάκια ήτοι προδιαγραφές, διαγράμματα, πρακτικά επαφών και συναντήσεων και πάντα, μα πάντα, εγκαστρωμένες προθεσμίες που πάντως μπορούσαν να είναι πολύτεκνες, δια παρατάσεων.
Αυτά τα παραδοτέα είχαν συχνά την εμφάνιση Τούβλων, θερμαστρών αερίου, μικρών αυτοκινήτων γκολφ, ή και σειράς τόμων κεκοσμημένων ως σειρά εκδόσεων Ρώσων κλασικών. Αλλά ήταν ζήτημα να περιείχαν 0-3% χρήσιμον περιεχόμενον. Κι αυτό, διότι αν σίτευε σε ελεγκτικά γραφεία, ερχόταν η σειρά της ενημέρωσης μιας μελέτης, επικαιροποίησής της, ή διορθώσεων τινών.
Η μελέτη γενικώς, είναι ως η Αθηνά στην μυθολογίαν ― εργαζομένη πλέκτρια, γαλανομάτα και με την κουκουβάγια στο πλευρό. Χωρις Αθηνά, δεν εκινείτο έργον. Δι’ ο και οι προκηρύξεις, από απλές προσλήψεις έως μπουλντόζες στο Ελληνικό, ήταν περίτεχνα γραμμένες, εριχθόνιες, δεν έλεγαν τίποτις, και απαιτούσαν της μπαναΐας του οφθαλμούς.
Κατά την λαϊκήν ελληνικήν, ο παραγγέλων μελέτην, στα παπάρια του. Από τη μια ήταν αι Ευρωπαϊκαί απαιτήσεις και προσαρμογές, από την άλλη, οι υπουργοί, σε ενδεχόμενο μελέτης υπέγραφαν αβλεπί. Έτσι, λόγου χάριν, προήλθον η γλωσσομάθεια των Δημοσίων Υπαλλήλων, αι τενοντίτιδες για να μη υποχρεωθούν να γράφουν σε υπολογιστή και άλλα τρελά και δεινά. Επίσης, όταν ο υπουργός, τρόπος του λέγειν Εσωτερικών, ήθελε ή τον ήβαζαν να ζητά αναπτυξιακή μελέτη εκ μέρους των Δήμων, έστελνε μία έως τρεις εγκυκλίους και τέλευε. Αλλά τας μελέτας έπαιρναν συγκεκριμένα γραφεία που είχαν ασκηθεί όχι στο κοπιράιτ, μήτε ήξεραν από φασολάδα, αλλά έσκιζαν στην κοπηπαστεάδα. Κι έτσι αν ήσουν παλαλός, εζήτας την μελέτην φερ’ ειπείν της Καρδίτσας και υπήρχαν σελίδες εκλεκτές για τον Δήμον Νευροκοπίου. Άλλα δεν λέγω.
Πρώτη φορά άκουσα από νομάρχη πως οι φοριαμοί ήσαν ξέχειλοι μελετών, στην εποχή που λέγαμε «Μάαστριχ» και χύναμε. Το φαινόμενο, από σύμβαση της πλάκας, έγινε τιτανομαχία Ολίγων και Ολίγιστων. Και βέβαια, οι λαμπρές ιδέες, όπως «να βγάλουνε κανα κεκάκι, κανα μπριος τα ΚΕΚάκια για τις επιστημόνοι» επειδή ήταν «επείγον» δεν ανακατεύτηκαν οι μεγάλοι κομπραδόροι (διότι για ένα κονδύλιο 80 εκατ. Ευρώ θα ζητούσαν 30 και λίγα λέω), τις προδιαγραφές τις έγραψε ο κλητήρας που μόλις είχε μεταταχθεί από το πρωτόκολλο. Ρώτηξε και του είπαν: σκοιλ ελικικού.
Οι κυβερνήτες που οργίασαν σε ζητήματα μελετών και σημαιών ευκαιρίας, βρήκαν την ώρα να οργιστούν και μάλιστα ο Τσίπρων έκανε και αστειάκια. Αλλά από το 1994 έως σήμερα, αυτά, σας διαβεβαιώνω ήταν ψωμοτύρι για τους πάντες και είναι ώρα να αφήσει ο Εργασίας ή όποιος το χρεώθηκε τα σάπια και να βρει άλλον τρόπο να παραστήσει τον μπρούκλη. Ήρθαν τα άγρια να διώξουν τα άγρια. Ή μάλλον ο Μητσοτάκης ετυφώθη που θα διάβασε καμιά παινεψιά και ξέχασε πως πρέπει να κρίνει, καθώς προείπε, τους επιτελείς του. Άμα δεν διώξει καμιά πεντέξι τζιμάνια τύπου μικρών Κυκλάδων και ψευτοκυβερνήσιμους, μη λησμονώντας, για λόγους αρχής, τους Μηταράκηδες και άλλους εμβρόντητους, θα πάρουν οι «αριστεροί» κανένα 2% παραπάνω και ποιος τους ακούει.
Πετεφρής
thegreekcloud.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου