έξαρση του αριθμού των κρουσμάτων, ούτε την έκρηξη του αριθμού των θανάτων που σημειώνεται σε αυτές.
Η καθυστερημένη άφιξη των πρώτων κρουσμάτων στη χώρα μας, που σημειώθηκε στο τέλος Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου, σε σχέση με τις χώρες που σήμερα πλήττονται περισσότερο, όπου τα πρώτα κρούσματα διαγνώστηκαν από τον Ιανουάριο ή αρχές Φεβρουαρίου ακόμη, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η συνειδητοποίηση της επικινδυνότητας του ιού έγινε αργότερα και η λήψη μέτρων «κοινωνικής αποστασιοποίησης» ξεκίνησε, στην Ευρώπη τουλάχιστον, στα μέσα Μαρτίου, δεν επέτρεψε σε εμάς τη μεγάλη εξάπλωση που πρόλαβε να συμβεί εκεί, όπου επί περισσότερο από ένα μήνα, η πανδημία μεταδίδονταν ανεξέλεγκτη.
Εκείνο που είναι ενδιαφέρον στην περίπτωση της εξάπλωσης του κορωνοϊού στην Ελλάδα, όπως και στις υπόλοιπες χώρες της Α. Ευρώπης, είναι ότι το συγκριτικό μας μειονέκτημα, η υστέρηση δηλαδή της οικονομικής μας ανάπτυξης, έγινε πλεονέκτημα και ασπίδα άμυνας που τελικά μας προστάτευσε από τις συνέπειες της πανδημίας.
Οι χαμηλοί δηλαδή ρυθμοί ανάπτυξης, η μικρή κινητικότητα του εμπορίου, των μεταφορών και του τουρισμού, ιδίως σε σχέση με τις Ασιατικές χώρες από όπου ξεκίνησε η πανδημία, η απουσία μεγάλων βιομηχανικών μονάδων με χιλιάδες εργαζόμενους, όπου η μετάδοση του ιού μπορούσε να εύκολα να εκτραπεί, καθώς και η απουσία μεγάλων διεθνών αεροδρομίων, τα οποία αφενός είναι χώροι μεγάλης συγκέντρωσης και συνωστισμού και αφετέρου διαθέτουν συχνά δρομολόγια από και προς την Κίνα, τη Ν. Κορέα κλπ, ήταν οι παράγοντες που ευθύνονται για τον περιορισμό, στη δική μας περίπτωση, της μεγάλης εξάπλωσης της πανδημίας.
Ο ξαφνικός έρωτας για το δημόσιο σύστημα υγείας
Το δεύτερο καλό νέο για τη χώρα μας σε σχέση με την εξάπλωση του κορωνοϊού, έχει να κάνει με την ανατροπή στη στάση της κυβέρνησης Μητσοτάκη απέναντι στο δημόσιο σύστημα υγείας. Μια ανατροπή που συνέβη σε όλες τις κυβερνήσεις, σε όλον τον κόσμο, που ασπάζονται και ακολουθούν πιστά τις νεοφιλελεύθερες επιλογές.
Οι ιδεοληψίες του παρελθόντος περί αναποτελεσματικού και ζημιογόνου δημόσιου τομέα, που είναι βαρίδιο στην ανάπτυξη και γι’ αυτό πρέπει να συρρικνωθεί, εγκαταλείφθηκαν αμέσως μόλις άρχισαν οι πρώτοι ασθενείς να συσσωρεύονται στα δημόσια νοσοκομεία και μόλις τα υποψήφια θύματα του ιού άρχισαν να επισκέπτονται σωρηδόν και να κατακλύζουν τα εξωτερικά ιατρεία.
Όπως και οι ιδεοληψίες των νεοφιλελεύθερων περί ανάγκης ιδιωτικών επενδύσεων και ΣΔΙΤ στον τομέα της υγείας, που θα αντικαθιστούσαν το δημόσιο σύστημα υγείας, οι οποίες ξεχάστηκαν μόλις διαπιστώθηκε η πραγματικότητα για το ρόλο που διαδραματίζουν τα δημόσια νοσοκομεία στη μαζική υγειονομική, ιατρική και νοσηλευτική φροντίδα όσων το έχουν ανάγκη. Οι ιδεοληψίες αυτές, οι οποίες ξεχάστηκαν μετά την εξάπλωση του κορωνοϊού, πρόλαβαν πάντως και καταγράφηκαν στον πρώτο προϋπολογισμό που κατέθεσε η ΝΔ ως κυβέρνηση, είτε με τη μορφή της μείωσης των δημόσιων επενδύσεων, είτε με τη μορφή της μείωσης των δαπανών για τη δημόσια υγεία, είτε και με τη μορφή της περικοπής των προγραμματισμένων, από την προηγούμενη κυβέρνηση, προσλήψεων ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού.
Η κυβέρνηση, αντιγράφοντας τους ομοϊδεάτες της σε όλον τον κόσμο, άρχισε, δειλά βέβαια, αλλά πάντως άρχισε, να ενισχύει τα δημόσια νοσοκομεία, καλύπτοντας όπως - όπως, είναι αλήθεια, τα κενά στο προσωπικό με προκηρύξεις νέων θέσεων εργασίας και στον εξοπλισμό με προμήθειες φαρμακευτικών, ιατρικών και νοσηλευτικών υλικών και οργάνων, καθώς και επιτάσσοντας, με διπλάσιο κόστος από ό,τι μέχρι πρότινος για το δημόσιο βέβαια, αλλά πάντως επιτάσσοντας, κλίνες ΜΕΘ από ιδιωτικά και στρατιωτικά νοσηλευτήρια.
Η κρυφή γοητεία του κρατικού προστατευτισμού
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και το τρίτο καλό νέο που έφερε η απειλή του κορωνοϊού, που δεν είναι άλλο από την εκ νέου ανακάλυψη της γοητείας που ασκεί, σε δύσκολες συνθήκες για την οικονομία, ο κρατικός προστατευτισμός, ακόμη και σε όσους είναι χρόνια ερωτευμένοι με και πιστά αφοσιωμένοι στην αυτορρυθμιζόμενη αγορά.
Έστω και δειλά, έστω και αμήχανα, η κυβέρνηση της ΝΔ, ακολουθώντας δειλά και σε πολύ μικρότερο βαθμό, αλλά πάντως ακολουθώντας τις γενναίες, είναι αλήθεια, πρωτοβουλίες των ομοϊδεατών της στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, ανακοίνωσε μέτρα στήριξης της οικονομίας. Κατήργησαν λοιπόν από μόνοι τους την πολυδιαφημισμένη δυνατότητα της ελεύθερης αγοράς να ρυθμίζεται από μόνη της και διέπραξαν και οι ίδιοι το προπατορικό αμάρτημα του κρατικού παρεμβατισμού, για το οποίο μέχρι χτες κατηγορούσαν την Αριστερά και τους σοσιαλιστές.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Γιάννη Μυλόπουλου, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου