θεμελιώδεις δημοκρατικές αξίες και δικαιώματα; Αυτές οι πανταχού παρούσες και δόλιες βιοπολιτικές μεθοδεύσεις εκδηλώνονται μέσα από αδιαφανή βιοκυβερνητικά σενάρια διαρκούς επιτήρησης και καθυπόταξης των ανθρώπων. ● Τι το ιδιαίτερο έχει, άραγε, η πρόσφατη πανδημία του κορονοϊού, ο οποίος προβάλλεται από τις περισσότερες κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ ως ο πιο θανατηφόρος ιός που έχει αντιμετωπίσει ποτέ η ανθρωπότητα; Ενώ, αυτό που στην πραγματικότητα θα έπρεπε να μας προκαλεί μεγαλύτερη αγωνία δεν είναι η οδυνηρή αλλά πρόσκαιρη απειλή του νέου κορονοϊού, αλλά μάλλον τα πολύ πιο ζοφερά σενάρια διαρκούς κοινωνικής, εργασιακής και ιδιωτικής επιτήρησης.
Ή τα δημοκρατικά αντισώματα κατά της ανθυγιεινής βιοπολιτικής
Η πιο ορατή και άμεση συνέπεια της νέας ιογενούς πανδημίας είναι η εγκαθίδρυση ενός έκτακτου καθεστώτος πολιτικής διαχείρισης που επιχειρεί να επαναρυθμίσει τόσο τις διαπροσωπικές όσο και τις κοινωνικές μας σχέσεις, οι οποίες, από εδώ και πέρα, οφείλουν να τηρούν τις «υγειονομικά» επιβεβλημένες αποστάσεις. Γεγονός που έχει άμεση συνέπεια την επ’ αόριστον κοινωνική απομάκρυνση των ανθρώπων και τον δραστικό περιορισμό των κοινών δραστηριοτήτων τους. Κάτι που συνοψίζεται στο σύνθημα-προτροπή «Μένουμε σπίτι».
Πρόκειται για την κυρίαρχη βιοπολιτική εντολή, που βασίζεται στον φόβο και όχι σε μια ελεύθερη επιλογή ή, έστω, σε μια επιστημονικά τεκμηριωμένη ανάληψη ευθύνης απέναντι στον εαυτό μας και τους άλλους και γι’ αυτό, εξάλλου, η παραβίασή της τιμωρείται. Οπως θα δούμε, αυτές οι πρωτόγνωρες πλανητικές απαγορεύσεις και εντολές αυτοπεριορισμού δημιουργούν όχι μόνο επιπρόσθετες κοινωνικές αποστάσεις αλλά, παραδόξως, και μια υπόγεια μαζική συναίνεση. Αυτή η νέα μαζική συναίνεση τρέφεται από την απειλή του κορονοϊού και εκφράζεται ως συλλογικός πανικός για την προστασία της ζωής μας από όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους, που θεωρούνται δυνητικοί φορείς του ιού.
Oι δραστικοί περιορισμοί των ατομικών ελευθεριών μέσω της αναστολής της σχετικής νομοθεσίας περί ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων και η καταστρατήγηση του δικαιώματος προστασίας των ιδιωτικών ιατρικών δεδομένων δικαιολογούνται και αντισταθμίζονται, σε καταστάσεις εξαιρετικής ανάγκης, από την αναγκαιότητα διαφύλαξης της δημόσιας υγείας και του κοινού καλού, Για να νομιμοποιούνται, όμως, οι όποιες παραβιάσεις της δημοκρατίας δεν θα έπρεπε να είναι επιστημονικά σαφείς και τεκμηριωμένοι οι λόγοι που επιβάλλουν τη μαζική αποδοχή αυτών των «θυσιών» της ελευθερίας;
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Σπύρου Μανουσέλη, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου