Ανοσία αγέλης στο σχολείο;...

Ο λόγος που τα σχολεία, αν αποφασιστεί να ανοίξουν, δεν θα ανοίξουν ταυτόχρονα αλλά τμηματικά είναι για να μπορούν να συμβούν τμηματικά και οι παράπλευρες απώλειες. Είναι...
ξεκάθαρο πως ο προβληματισμός έχει ως βάση εκκίνησης την «ανάγκη» για επαναφορά των εργαζόμενων γονέων στους εργασιακούς χώρους και όχι τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών και τη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας
Στα σχολεία και στα σχέδια της κυβέρνησης για την επιστροφή των μαθητών στα θρανία αναφέρθηκε χθες Δευτέρα η υφυπουργός Παιδείας Σοφία Ζαχαράκη, ενώ σήμερα Τρίτη αναμένονται ανακοινώσεις για τη σταδιακή άρση των περιοριστικών μέτρων από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Οπως είπε η κ. Ζαχαράκη, «τα παιδιά θα γυρίσουν πίσω, θα πρέπει να κάνουν συχνή χρήση αντισηπτικών», ενώ έπειτα από σχετική ερώτηση απάντησε ότι «αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει οδηγία για μάσκες στα σχολεία». Τέλος, διαβεβαίωσε πως «οτιδήποτε αποφασιστεί θα έχει λάβει υπόψη και τις ευπαθείς ομάδες».

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση, ζυγίζοντας τα ενδεχόμενα στη ζυγαριά του πολιτικού κόστους, ετοιμάζει βεβιασμένο άνοιγμα σχολείων (καραντίνα αγέλης, ανοσία αγέλης, ξεμάντρωμα αγέλης), παρά τις διαφωνίες στην Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων, για να δημιουργήσει εικόνα επιστροφής στην κανονικότητα, με την πανδημία να μην έχει τελειώσει και το «δεύτερο κύμα» μπροστά μας. Καθόλου τυχαία, το τελευταίο διάστημα οι «ειδικοί», που προωθούν τα κυβερνητικά μέτρα με τον μανδύα της αμεροληψίας της επιστήμης τους, προσπαθούν να πείσουν «περί μη νοσηρότητας των νεαρών ατόμων» και να προετοιμάσουν για το άνοιγμα των σχολείων. Είναι οι ίδιοι «ειδικοί» που μέχρι χθες έλεγαν τα αντίθετα, επιχειρηματολογώντας για το ότι οι μικρές ηλικίες είναι... βόμβες διασποράς του ιού.

Οπως εύστοχα επισημαίνει η δασκάλα Ευαγγελία Δεμιρτζάκη, στην υποδοχή των σχολείων στήνουν τη λαιμητόμο του πολυνομοσχεδίου, δείγμα των «καλών» προθέσεων του υπουργείου που νομοθετεί σε συνθήκες ημιστρατιωτικού νόμου, ενώ στο σχόλασμα «δεν θα μπορεί να παραλάβει ο παππούς ή η γιαγιά τους μαθητές», σύμφωνα με τη δήλωση κυβερνητικού εκπροσώπου. Ο καθηγητής Δημήτρης Τσιριγώτης σημειώνει με τη σειρά του ότι μετά το νοσηλευτικό προσωπικό ήρθε η ώρα για τη δεύτερη εφεδρεία αναλώσιμων να σταλεί στην πρώτη γραμμή, τους εκπαιδευτικούς.


Είναι φανερό ότι αν αποφασιστεί να ανοίξουν τα σχολεία, ο λόγος δεν θα είναι για να βγει παραπάνω σχολική ύλη. Οπως σωστά αναφέρει η ΟΛΜΕ σε ανακοίνωσή της, η επαναλειτουργία των σχολείων για τις τάξεις των Γυμνασίων καθώς και για την Α' και Β' τάξη των Λυκείων, πέρα από τους περιορισμούς και τις αντικειμενικές δυσκολίες που επιβάλλει η ανάγκη αυστηρής τήρησης των κανόνων ασφαλείας, δεν είναι παιδαγωγικά και λειτουργικά αποτελεσματική. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ακόμη και με ενδεχόμενη 15ήμερη παράταση του διδακτικού έτους –ακόμη κι αν τα σχολεία επαναλειτουργήσουν αμέσως μετά τη 10η/5/2020– οι συνολικές ώρες διά ζώσης διδασκαλίας τόσο για τα Γυμνάσια όσο και για την Α' και Β' Λυκείου θα είναι ελάχιστες.

Προφάσεις και αντιφάσεις

Ουσιαστικά η απόφαση για άνοιγμα των σχολείων γίνεται για να αποκτήσει η χώρα εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους (παιδιά) με ανοσία στον ιό. Γιατί, δεδομένης της μεγάλης μεταδοτικότητας του ιού, το πιο πιθανό είναι να κολλήσουν τα περισσότερα παιδιά και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, αφού με βάση τα διεθνή στατιστικά δεδομένα οι νεαρότερες ηλικίες διατρέχουν μηδενικό κίνδυνο από τον ιό.

Υπάρχουν όμως αυτές οι «άτιμες» οι παράπλευρες απώλειες σε αυτό το εγχείρημα, που αναγκάζουν τον κ. Τσιόδρα να «μασάει» τα λόγια του: πρόκειται για τους εκπαιδευτικούς και το συγγενικό περιβάλλον των μαθητών. Και αυτούς είναι που θέλει να καθησυχάσει ο κ. Τσιόδρας με τη δήλωση: «Ο ρόλος των παιδιών στη διασπορά δεν φαίνεται να είναι πολύ μεγάλος». Βέβαια, σε παλαιότερη δήλωσή του χαρακτήριζε τα παιδιά «ασυμπτωματικές κινούμενες εστίες μόλυνσης των ενηλίκων».

Ο λόγος που τα σχολεία, αν αποφασιστεί να ανοίξουν, δεν θα ανοίξουν ταυτόχρονα αλλά τμηματικά είναι για να μπορούν να συμβούν τμηματικά και οι παράπλευρες απώλειες. Είναι ξεκάθαρο πως ο προβληματισμός έχει σαν βάση εκκίνησης την “ανάγκη” για επαναφορά των εργαζόμενων γονέων στους εργασιακούς χώρους και όχι τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών και τη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας.

Ποια μέριμνα;

Η εκπαιδευτικός Ειρήνη Ασβεστά αναρωτιέται πώς θα μπορέσουν να τηρηθούν στα ελληνικά σχολεία οι προβλεπόμενοι και απαραίτητοι κανόνες υγιεινής την ώρα που:

1. Οι περισσότερες σχολικές τάξεις είναι πολυάριθμες.

2. Δεν υπάρχουν διαθέσιμοι χώροι για να χωριστούν τα τμήματα.

3. Δεν υπάρχει το απαιτούμενο εκπαιδευτικό προσωπικό για να χωριστούν τα τμήματα ή να λειτουργήσουν σε βάρδιες.

4. Αρκετοί εκπαιδευτικοί είναι μεγάλης ηλικίας ή ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες.

5. Είναι ανέφικτο να αποτραπεί ο συγχρωτισμός παιδιών κατά τα διαλείμματα.

6. Υπάρχουν μαθητές που μετακινούνται με αστικά ή λεωφορεία του ΚΤΕΛ.

7. Πολλά παιδιά διαμένουν με παππούδες και γιαγιάδες κατά τις ώρες εργασίας των γονέων και προσέρχονται ή αποχωρούν συνοδευόμενα από αυτούς.

8. Δεν υπάρχουν καθαρίστριες διαθέσιμες στις σχολική μονάδα όλη τη διάρκεια λειτουργίας του σχολείου.

9. Σε πολλά σχολεία οι υποδομές υγιεινής (τουαλέτες, βρύσες) είναι ανεπαρκείς σε σχέση με τον αριθμό των παιδιών.

10. Στα νηπιαγωγεία, λόγω της διαμόρφωσης των χώρων, της δομής του προγράμματος, αλλά και της φύσης της νηπιακής ηλικίας είναι αδύνατον να αποφευχθεί ο συγχρωτισμός.

Εκπαιδευτικοί-παππούδες

Το εκπαιδευτικό προσωπικό στην ελληνική εκπαίδευση είναι ήδη γερασμένο καθώς οι μόνιμοι καθηγητές έχουν μέσο όρο ηλικίας τα 50 έτη. Με τα αντιασφαλιστικά–αντισυνταξιοδοτικά μέτρα της τελευταίας δεκαετίας, η συντριπτική πλειονότητα των εκπαιδευτικών σε ηλικίες 62-67 ετών είναι αναγκασμένη να μένει μέσα στις σχολικές αίθουσες, ενώ για μια δεκαετία τώρα, ουσιαστικά, δεν έγιναν μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών. Ανάμεσά τους υπάρχουν χιλιάδες με σοβαρά νοσήματα (καρκίνοι, καρδιοπάθειες, αναπνευστικά, σκλήρυνση), οι οποίοι σύμφωνα με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο είναι υποχρεωμένοι να διδάσκουν στις σχολικές τάξεις.

Δεκάδες χιλιάδες είναι οι εκπαιδευτικοί στη χώρα μας που έχουν 40-50 χρόνια διαφορά ηλικίας με τους μαθητές τους! Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνονται και από την τελευταία έκθεση του ΟΟΣΑ, η οποία περιγράφει την ελληνική εκπαίδευση ως μία από τις πιο γερασμένες, με δεδομένο ότι συγκαταλέγεται στις χώρες με τους μεγαλύτερους σε ηλικία καθηγητές στα Γυμνάσια και τα Λύκεια.

Χρήστος Κάτσικας

efsyn.gr