επόμενη μέρα και την οικονομική κρίση που έρχεται, καυτηριάζει την πολιτική της Ευρώπης και υπεραμύνεται του αριστερού ριζοσπαστισμού στη νέα συνθήκη
• Ο πλανήτης βιώνει μια νέα πραγματικότητα που μοιάζει λες κι έχει ξεπηδήσει από κάποιο δυστοπικό μυθιστόρημα. Πώς βιώνετε εσείς αυτή την κατάσταση; Τι είδους σκέψεις σας προκαλεί;
Μετά την οικονομική και την κλιματική κρίση, μια νέα κρίση με τη μορφή πρωτόγνωρης πανδημίας απειλεί τον πλανήτη και αποδιαρθρώνει τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Δείχνει τις επιπτώσεις της εκτεταμένης απορρύθμισης των οικονομιών και της υποβάθμισης των κοινωνικών υπηρεσιών στο όνομα της υπέρτατης αρχής, του ανταγωνισμού.
Η παγκόσμια πανδημία δεν ενεργοποίησε άμεσες παγκόσμιες πρωτοβουλίες (ούτε οι G20 δεν συνεννοήθηκαν), αλλά η αντιμετώπισή της αφέθηκε σε σπασμωδικές εθνικές πρωτοβουλίες ή και περιχαρακώσεις. Παρ’ ότι η κινητοποίηση των κρατών απαντά ώς ένα βαθμό στις αγωνίες και την πίεση των κοινωνιών τους, δεν μπορεί από μόνη της να αντιμετωπίσει ένα τέτοιας εμβέλειας παγκόσμιο γεγονός.
Ενα παράδειγμα: ποιος θα διαχειριστεί τα εμβόλια και τα φάρμακα όταν βρεθούν για τον κορονοϊό; Θα επιβιώσει το καθεστώς της πατέντας που αποκλείει τις φτωχότερες χώρες από την πρόσβαση σε αυτά; Η Ε.Ε. μπορεί να συνεννοηθεί τουλάχιστον σε αυτό το ζήτημα;
Αλλά και στο επίπεδο των αξιών, ας αναρωτηθούμε τι είναι αυτό που κινεί την παγκόσμια ηρωική προσπάθεια των εργαζομένων στην Υγεία. Προφανώς όχι το κέρδος, η ανταγωνιστικότητα και η περίφημη «επιχειρηματικότητα», αλλά η υψηλή αίσθηση ευθύνης, ανθρωπιστικού καθήκοντος και αποστολής. Στο όνομα των πρωταγωνιστών αυτής της μάχης, αλλά και των θυμάτων, οφείλουμε να αγωνιστούμε για μεγάλες ανατροπές που θα κάνουν τον κόσμο πιο βιώσιμο και πιο δίκαιο.
Οσο περισσότερο διαρκέσει η υγειονομική κρίση τόσο μεγαλύτερη θα είναι η υποτίμηση των κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών. Μέσα στην κρίση δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την επόμενη μέρα που η έκβασή της δεν θα είναι μονοσήμαντη, αλλά αντικείμενο μεγάλων κοινωνικών και πολιτικών αντιπαραθέσεων. Περιέργως, οι ιδεολογίες επιστρέφουν, παρ’ ότι σε αυτή τη φάση οι κυρίαρχες δυνάμεις επιχειρούν να προσδώσουν στην αναγκαία επιστημονική γνώση μια μορφή αυτού που αποκαλείται «βιοπολιτική» οργάνωση και τεχνοκρατική διαχείριση των κοινωνιών (άρα η «πανδημία» έχει δρόμο...)
• Ο κόσμος ανησυχεί για το σήμερα, ωστόσο σκέφτεται και την επόμενη μέρα, γνωρίζοντας ότι τα δύσκολα έρχονται. Η Ευρώπη γι’ άλλη μια φορά δεν φαίνεται ότι μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Πώς σχολιάζετε αυτή τη στάση και τι βλέπετε να φέρνει το μέλλον;
Η Ε.Ε. έχει μπει σε αναπνευστήρα. Το αίτημα για ευρω-ομόλογο, δηλαδή για αμοιβαιοποίηση του χρέους, στην ουσία επαναφέρει με μεγαλύτερη ορμή τη συζήτηση για ριζική αλλαγή της οικονομικής πολιτικής. Θα επιμείνει η κυρία Μέρκελ στην άρνησή της, όπως έκανε στην ελληνική κρίση, ή θα υποχρεωθεί σε συμβιβασμό που θα δούμε πόσο βιώσιμος θα είναι. Ηγέτες εννέα χωρών που αντιπροσωπεύουν το 60% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ καλούν την καγκελάριο να υποχωρήσει.
Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου