Σχεδόν στερεοτυπικά, κάθε φορά που στην τηλεόραση γίνεται διθυραμβική αναφορά στην εξέλιξη της εξάπλωσης της πανδημίας του κορωνοϊού στην Ελλάδα, με σαφείς παραπομπές στις έγκαιρες και γενναίες κυβερνητικές πρωτοβουλίες και κυρίως στην...
αποφασιστική προσωπική παρέμβαση του πρωθυπουργού, πέφτουν βίντεο με συγκινητικές σκηνές από νοσοκομεία της Ισπανίας, με ασθενείς διασωληνωμένους και στα πρόθυρα του μοιραίου, καθώς και σκηνές από νεκροθαλάμους της Ιταλίας όπου στοιβάζονται εκατοντάδες νεκροί, ενώ ταυτόχρονα ακούγονται οι οιμωγές των συγγενών που οδύρονται.
Οι σκηνές αυτές, βοηθούντος και του σχολιαστή, μας θυμίζουν τι θα συνέβαινε και στα καθ’ ημάς, αν δεν είχαμε τη μεγάλη τύχη, αυτήν ειδικά την εποχή, να μας κυβερνά αυτή η συγκεκριμένη κυβέρνηση και αυτός ο συγκεκριμένος πρωθυπουργός.
Οι στρατηγικές ελέγχου των μαζών
Με τις σύγχρονες μεθόδους ελέγχου και καθοδήγησης των μαζών, έχει ασχοληθεί εξαιρετικά εύστοχα ο Αμερικανός καθηγητής Φιλοσοφίας στο ΜΙΤ Avram Noam Chomsky, ο οποίος συνέταξε μάλιστα μία λίστα με τις δέκα πιο σημαντικές στρατηγικές που χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ για τη χειραγώγηση του μαζανθρώπου, όπως αποκαλείται ο άνθρωπος που δεν αντιμετωπίζεται σαν πολίτης, σαν υπεύθυνο μέλος δηλαδή μιας οργανωμένης κοινωνίας με δικαιώματα και υποχρεώσεις, αλλά σαν μάζα.
Κορυφαία θέση σε αυτή τη λίστα έχει η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής με τη μέθοδο του αντιπερισπασμού. Τα ΜΜΕ δηλαδή εκτρέπουν την προσοχή της μάζας από το μείζον και από το σημαντικό, όπως για παράδειγμα από πληροφορίες και γνώσεις που θεωρείται ότι είναι σκόπιμο να μην αποκαλυφθούν, με δύο κατά βάση τρόπους: Είτε προβάλλοντας την κατάλληλη στιγμή κάτι εξαιρετικά περίεργο, εντυπωσιακό ή και ακραίο από την ειδησεογραφία, το οποίο είναι βέβαιον ότι θα απασχολήσει την κοινή γνώμη. Είτε, εναλλακτικά, δημιουργώντας τα ίδια τα επικοινωνιακά συστήματα ad hoc επεισόδια, που είναι βέβαιον ότι θα τραβήξουν την προσοχή των τηλεθεατών.
Αν τώρα σε αυτές τις στρατηγικές προστεθούν και εκείνες της δημιουργίας αισθήματος φόβου, καθώς και της πρόκλησης σοκ και δέους με αιφνιδιαστικές επιθέσεις που απευθύνονται στο θυμικό, τότε ο επικοινωνιακός στόχος έχει επιτύχει απολύτως.
Ουδείς θα ασχοληθεί με όσα κρίνεται ότι δεν πρέπει να ασχοληθεί…
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Γιάννη Μυλοπουλου, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου