«Έχω το Άγιο Φως, θες να έρθεις να το πάρεις»;...

 "...τηρήθηκαν οι αποστάσεις κύριε Χαρδαλιά μου πιστέψτε την, δεν θα σας απασχολήσουν κρεβάτι της ΜΕΘ"...
Χθες το βράδυ, σε μια γειτονιά της Αθήνας, η ηρωίδα της ιστορίας μας – ούτε που την ξέρω – είχε καταφέρει να αποδιώξει την στενοχώρια για το άγνωστο και να αποθέσει τα πάντα στο θέλημα του Θεού, επιτέλους. Πιο ήρεμη τώρα, πάλευε με την κουζίνα (πρώτη φορά χωρίς μαγειρίτσα από μανούλα, πεθερούλα, θειούλα) και...
τα παιδιά.
Κατακαημένη Μάνα: Μην πετάτε ρε την μπάλα στο ράφι, αν έπεφταν οι κορνίζες στο κεφάλι σας;
Παιδί Νο 2: Σεισμός ήταν, έπιασε μόνο το ράφι!
Κ.Μ. Θεέ μου!
Παιδί Νο 1: Ναι;
Σε αυτό το κατανυκτικό κλίμα κι επειδή τα θαύματα δεν γίνονται μόνο με ακαταλαβίστικους μηχανισμούς, έρχεται βραδιάτικα μήνυμα από καινούργια φιλία, που πιο τυχαία ; δεν θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί «Έχω το Άγιο Φως, θες να έρθεις να το πάρεις»;
«Ποιος, πώς, πότε»; «Έτυχε να βρίσκεται γνωστός στην Πλάκα, την ώρα που το πήγαιναν στο Μετόχι, το πήρε από τον δρόμο, την είδε Λαμπαδηδρόμος κι έφτασε και σε μένα».
Η ηρωίδα μας – εξακολουθώ να μην την ξέρω, πιστέψτε με – ούσα και ακαμάτρα, δεν είχε φροντίσει να έχει φαναράκι για τη μεταφορά του Αγίου Φωτός, πιστεύοντας ότι δεν θα κάνει κανονικό Πάσχα φέτος. Επειδή όμως στα νιάτα της έβλεπε πολύ Μαγκάιβερ, έφτιαξε ένα από το τίποτα, να σημειωθεί στα πρακτικά γιατί νιώθει πολύ περήφανη γι αυτό (έτσι λέω, δεν ξέρω κιόλας) και βγήκε με την παλιά φόρμα και το μαλλί μαζεμένο πρόχειρα στα σκοτάδια. Διέσχισε πολλά τετράγωνα με τέτοιο sneaking που τί να της πει το γατάκι ο Dragonborn του Skyrim (επίσης είναι πολύ περήφανη γι αυτό).
Πήρε το Φως – τηρήθηκαν οι αποστάσεις κύριε Χαρδαλιά μου πιστέψτε την, δεν θα σας απασχολήσουν κρεβάτι της ΜΕΘ – και κατάφερε να το δώσει και αλλού, επίσης με προφυλάξεις κε Χαρδαλιά μου. Μερικοί το πήραν ψύχραιμα και άλλοι έκαναν λες και μπήκε η ίδια η Ζωή στο σπίτι τους. Αλλά, θα μου πείτε, αυτό ακριβώς έγινε. Ρωτήστε τον κο Τσιόδρα κε Χαρδαλιά μου, παίζει άραγε ρόλο η καλή ψυχολογία στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού; Η ηρωίδα μας θέλει να μάθει (έτσι λέω, δεν ξέρω).
Γύρισε λοιπόν στο σπίτι της «Πάλι το βάζο ρίξατε ρε»; «Όχι, ο σεισμός μεταφέρθηκε στην τραπεζαρία», έβαλε το Άγιο Φως στο καντηλάκι της και πρόλαβε και φτιάχτηκε λίγο στις 12 παρά 3. Στήθηκαν στην τηλεόραση για το Χριστός Ανέστη, 4 άτομα και μια μπάλα.
Και στις 12, αρχίζουν να χτυπάνε οι καμπάνες της ενορίας, παρά την απαγόρευση! ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΚΕ ΧΑΡΔΑΛΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑ ΚΕΡΑΜΕΩΣ ΜΟΥ, είναι γνωστό τοις πάσι ότι ο κορωνοϊός παραμονεύει στα σήμαντρα και μεταδίδεται με την κίνησή τους! Βγήκαν λοιπόν στο μπαλκόνι με την οικογένειά της και τι αντίκρυσαν αγαπημένοι μου συγκρατούμενοι; Κόσμο με λαμπάδες στα μπαλκόνια, να εύχεται ο ένας στον άλλο και να παρακολουθεί τα πυροτεχνήματα – σε παραδιπλανό της μπαλκόνι έκαναν τρομερό σόου (έτσι λέω, δεν ξέρω).
Σήμερα, η ηρωίδα μας πολύ θα ήθελε (αλλά δεν θα το κάνει) να έχει συγγενικό της άτομο στο σπίτι, ηλικιωμένο που μένει μόνο του και κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό γι αυτόν ακριβώς τον λόγο. Πίεση στο 20 όταν είναι μόνο, στο 12 όταν είναι με παρέα, τον γιατρό δηλαδή, μην παρεξηγούμαστε. Και με ένα σωρό εξετάσεις εν μέσω πανδημίας, από παθολόγο, καρδιολόγο – υπερτασιολόγο, να το αποδεικνύουν κε Χαρδαλιά μου. Η ηρωίδα μας λοιπόν, σκέφτεται μήπως θα έπρεπε να δίνετε σημασία και στην ψυχολογία του κόσμου, να μην γίνεται κριτική με τόση ευχαρίστηση και να μην γίνονται καταγγελίες τόσο πρόθυμα.
Χριστός Ανέστη!!! Η ηρωίδα μας νομίζει ότι φέτος πράγματι αναστήθηκε για δεύτερη φορά.

Τζ. Ξ.

enimerosi24.gr