Οπως παντού τώρα στον πλανήτη, ο περιορισμός τους είναι ταυτόχρονα φυσικός και ψυχολογικός.
Η...
ατμόσφαιρα έχει βαρύνει από την δυσφορία και την ανησυχία απέναντι στην πανδημία και, πάνω απ' όλα, από το φόβο του άγνωστου. Οι φυσικές όψεις είναι γνωστές σε όλο τον κόσμο: περιορισμένες έξοδοι και προσωρινές ελλείψεις στα σούπερ μάρκετ. Τα μεγάλα αεροδρόμια είναι σχεδόν ερημικά, οι αφίξεις και οι αναχωρήσεις σχεδόν μηδενικές.
Οι κοινωνικές, καλλιτεχνικές, πολιτιστικές και θρησκευτικές συγκεντρώσεις ακυρώνονται. Τα ποσοστά ανεργίας εκτοξεύονται. Ο στρατός είναι έτοιμος να αναλάβει ξενοδοχεία που έχουν μετατραπεί σε νοσοκομεία για τα λιγότερο σοβαρά μολυσμένα άτομα. Και σύντομα, ίσως, θα υπάρξει ένας πλήρης περιορισμός, με στρατιωτικές και αστυνομικές περιπολίες στους δρόμους.
Μιλούν ήδη για επαπειλούμενη αναρχία. Για δυστοπία.
Παλαιστίνιοι εθελοντές απολυμαίνουν δημόσιους χώρους στο στρατόπεδο προσφύγων al-Shati στην Γάζα (16.03.2020). Φωτ. AFP
Περιορισμός υπό κατοχή
Όλα αυτά θα έπρεπε να θυμίσουν κάτι στους Ισραηλινούς. Αλλά όχι. Είναι πολύ απασχολημένοι με το να ανησυχούν για την επιβίωσή τους, κάτι που είναι κατανοητό και πολύ φυσιολογικό. Ωστόσο, είναι δύσκολο να αγνοηθεί το γεγονός ότι οι σοβαρές, αν όχι ακραίες, πραγματικότητες της ζωής στο Ισραήλ τις τελευταίες μέρες μοιάζουν με την κανονική καθημερινή ζωή μέσα στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη εδώ και δεκαετίες.
Αυτό που κρίνεται ως δυστοπικό από τους Ισραηλινούς φαίνεται σχεδόν σαν ουτοπία στα μάτια των Παλαιστινίων. Ο προσωρινός περιορισμός - μαζί με τις στερήσεις που επιβάλλονται στους Ισραηλινούς - θα φαινόταν σχεδόν σαν όνειρο για τους Παλαιστινίους, των οποίων η κατάσταση στη Γάζα, και μερικές φορές και στη Δυτική Όχθη, είναι πολύ χειρότερη εδώ και πολύ καιρό.
Είναι ο καιρός της επιστροφής του κάρμα, το πεπρωμένο γελάει, η πικρή ειρωνία περισσεύει. 'Ενας υπουργός της Ιστορίας χασκογελάει κάπου μπροστά στη νέα πραγματικότητα που έχει επιβληθεί στους Ισραηλινούς.
Για πρώτη φορά στη ζωή τους, οι Ισραηλινοί γεύονται αυτό που σερβίρουν στους Παλαιστινίους εδώ και μερικές γενιές. Για πρώτη φορά στη ζωή τους, οι Ισραηλινοί βιώνουν τον περιορισμό και τις ελλείψεις με έναν τρόπο πρωτόγνωρο γι' αυτούς.
Και όμως, η πολιορκία που υφίστανται οι Ισραηλινοί μοιάζει πολύ με πολυτέλεια για κάθε παιδί της Παλαιστίνης που γεννιέται στην πολύ σκληρότερη πραγματικότητα που είναι και η μοίρα του.
Οι Ισραηλινοί δεν έχουν πάρει παρά μια μικρή μόνο γεύση από τους περιορισμούς που επιβάλλουν στους Παλαιστινίους. Τους προσφέρεται η ευκαιρία να ανακαλύψουν κάποιες πλευρές της παλαιστινιακής ζωής, αν και μέσα σε καλύτερες συνθήκες. Θα αλλάξει αυτό ποτέ την άποψή τους; Θα γίνουν πιο ευαίσθητοι και πιο συμπονετικοί απέναντι στην παλαιστηνιακή δυστυχία μετά την πανδημία; Πολύ αμφιβάλλω.
Το chechpoint 300, ένα από τα πιο πολυσύχναστα, ανάμεσα στην Δυτική 'Οχθη και το Ισραήλ, "εκσυγχρονίστηκε" με την προσθήκη βιομετρικών ανιχνευτών. Φωτ. Joining Hands for Justice in Palestine & Israel/Haaretz
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο, πατήστε ΕΔΩ...
Το blog (ΑΛΜΑΝΑΚ) του Σπύρου Σταβερη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου