Δεν θέλει και πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς τι γίνεται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στον κόσμο όλο. Μια πανδημία, τρομακτική μεν αλλά απολύτως...
προβλέψιμη, έσκασε μύτη ήδη από τα τέλη του ‘19 στην Κίνα, πιάνοντας ακόμη και τα ισχυρότερα, υποτίθεται, κράτη εντελώς απροετοίμαστα, και μέσα σε ένα τρίμηνο απλώθηκε σε όλο τον πλανήτη σαν δασική πυρκαγιά, σκοτώνοντας δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, παρά τα χωρίς προηγούμενο δρακόντεια μέτρα που σταδιακά εφαρμόστηκαν.
Και μπορεί στην Ελλάδα τα πράγματα να πηγαίνουν ώς τώρα πολύ καλύτερα απ’ ό,τι αλλού, ιδίως σε σύγκριση με τις καθημερινές εκατόμβες σε Ισπανία και Ιταλία ή το τι θα γίνει σε όσα κράτη επέλεξαν τη «στρατηγική» της... Ανοησίας της Αγέλης, αλλά στην ουσία και εδώ με την καθολική καραντίνα και την κοινωνική αποστασιοποίηση απλά κερδίζουμε χρόνο, χωρίς να αντιμετωπίζουμε το πραγματικό πρόβλημα με μαζικά τεστ στον πληθυσμό και ιχνηλάτηση όλων των ύποπτων κρουσμάτων.
Και γιατί δεν το αντιμετωπίζουμε; Γιατί όπως και οι άλλοι, πιαστήκαμε κι εμείς ξεβράκωτοι στ’ αγγούρια – χωρίς μάσκες, γάντια, αναπνευστήρες και εντατικές. Οπότε, τι κάνουμε; Κλειδώνουμε όλο τον κόσμο μέσα και βγάζουμε κάθε μέρα τον καλό μπάτσο, τον ιατροψάλτη, και τον κακό, τον αποτυχημένο δήμαρχο Βύρωνα, να τρομάξουν τον κόσμο και να τον κάνουν να φοβάται τον διπλανό του. Κι έτσι, να μετατρέψουν τις βαρύτατες, κυριολεκτικά δολοφονικές στην περίπτωση μας ευθύνες όλου του μνημονιακού πολιτικού εσμού, αυτών που εξανδραπόδισαν και ξεγύμνωσαν συστηματικά ό,τι είχε απομείνει από το ήδη προβληματικό δημόσιο σύστημα υγείας, σε ατομική ευθύνη του μασκοφόρου παππού που περιμένει για τη σύνταξή του στην ουρά της τράπεζας, ή της γενναίας γιαγιάς που τόλμησε να πάει για θαλασσινό μπάνιο στην Κρήτη.
Στο μεταξύ, βέβαια, μοιράζουμε λεφτά με το ελικόπτερο από το ύστατο «μαξιλαράκι», έχοντας πλέον δεδομένο ότι αμέσως μετά θα χρειαστούμε νέα χρήματα από την... αλληλέγγυα Ευρώπη για να πάρει μπροστά η τελματωμένη οικονομία. Που θα μας τα δώσει μετά χαράς, και σε μας και στους Ιταλούς και τους Ισπανούς, αρκεί φυσικά να συνοδεύονται από κάνα δυο φρεσκα μνημονιάκια. Που με τη σειρά τους θα επιτρέψουν την ολοκλήρωση του διαγουμίσματος του δημόσιου πλούτου και την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση –ναι, το βρήκατε– της δημόσιας Υγείας και Παιδείας. Εχεις λεφτά στην άκρη; Θα ζήσεις. Δεν έχεις; Καληνύχτα και καλή τύχη – και τα παράπονά σου στη φράου Μέρκελ και στον δόκτορα Ρέγκλινγκ!
Διάβαζα προχτές το αποκλειστικό ρεπορτάζ του Ρόιτερς για την ευρωπαϊκή αβελτηρία και φρικάρισα εντελώς! Στις 5 Φεβρουαρίου, όπως αποκαλύπτεται, έγινε στις Βρυξέλλες μια κεκλεισμένων των θυρών σύσκεψη με διπλωμάτες των «27», για να εκτιμηθεί ο κίνδυνος από τα όσα συνέβαιναν ήδη στη μακρινή Γουχάν.
Πέντε Φεβρουαρίου – δύο εβδομάδες αφότου επιβλήθηκε η μαζική καραντίνα σε 60 εκατομμύρια κατοίκους στην επαρχία Χουμπέι και δύο εβδομάδες πριν αρχίσουν οι ηλικιωμένοι Βορειοϊταλοί να πεθαίνουν άκλαυτοι, «σαν το σκυλί στ’ αμπέλι». Αν σε εκείνη τη σύσκεψη λαμβάνονταν αποφάσεις σε κεντρικό επίπεδο για πανευρωπαϊκή αύξηση της παραγωγής του απαραίτητου ιατρικού υλικού και άμεση διανομή σε όσες χώρες πλήττονται χειρότερα, χιλιάδες άνθρωποι θα είχαν σωθεί.
Τι έγινε; Ολες ανεξαιρέτως οι χώρες διαβεβαίωσαν την Επιτροπή πως το επίπεδο προετοιμασίας ήταν «πολύ υψηλό» και ότι τα μέτρα για τον εντοπισμό του ιού στους ταξιδιώτες είχαν ληφθεί και ήταν «πολύ ισχυρά»! Ξέρετε, όπως εντοπίστηκαν οι προσκυνητές από τους Αγίους Τόπους, οι φοιτητές από την Ιταλία και την Αγγλία και οι Καστοριανοί γουνέμποροι...
Σε άλλη σύσκεψη, πέντε ημέρες νωρίτερα, 23 από τις 27 χώρες διαβεβαίωσαν την Κομισιόν ότι δεν χρειάζονται πρόσθετη βοήθεια σε ιατρικό υλικό! Μόνον τέσσερις χώρες, που δεν κατονομάζονται, ζήτησαν έξτρα προστατευτικό εξοπλισμό… Και στη συνέχεια προκηρύχτηκε ένας πρώτος διαγωνισμός για μάσκες και γάντια, που βγήκε... άγονος λόγω έλλειψης προσφορών!
Οπως όλοι ξέρουμε, χρειάστηκε να χαθούν άλλες τρεις-τέσσερις εβδομάδες, ώς τις αρχές Μαρτίου, μέχρις ότου η ιταλική τραγωδία να κινητοποιήσει τις αρχές και να περάσουμε στις πρώτες μαζικές παραγγελίες ιατρικού υλικού, και φυσικά στη «λύση» του μαζικού lockdown. Μια «λύση» που σύμφωνα με τον κατ’ εξοχήν αρμόδιο, τον επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, απλά προσφέρει χρόνο για να μην καταρρεύσουν απότομα τα συστήματα Υγείας και γεμίσουν σορούς τα νεκροτομεία.
Η σύσταση του ΠΟΥ είναι σαφέστατη εδώ και μήνες: Test, test, test! Αλλά πώς να κάνεις τεστ, όταν εκτός από διαγνωστικά κιτ δεν έχεις καλά καλά ούτε... γάντια για τους γιατρούς και τους νοσηλευτές σου; Και πολύ περισσότερο, όταν δεν διαθέτεις την υποδομή αλλά και τους ανθρώπους που χρειάζονται όχι μόνο για τον μαζικό έλεγχο, αλλά και για την ασφαλή επεξεργασία των δειγμάτων;
Είναι ενδεικτικό ότι πάνω από το 10% του ιατρικού προσωπικού της Ιταλίας, τουλάχιστον 10.000 γιατροί και νοσηλευτές, έχει ήδη νοσήσει, ενώ οι νεκροί –αλλά ξυπόλυτοι– ήρωες με τις λευκές μπλούζες ανάμεσά τους ξεπερνούν τους 60. Και έχουν και τους φορείς της εξουσίας να τους χειροκροτούν υποκριτικά από τα μπαλκόνια των ρετιρέ τους, ενώ καλοτρώνε τις προμήθειες στη... μη υγειά των κορόιδων!
Ετσι, χρειάστηκε να φτάσουμε στις 13 Μαρτίου για να ζητήσουν οι υπουργοί Υγείας της Ενωσης αύξηση στην παραγωγή αναπνευστήρων και στις 18 Μαρτίου για να προκηρυχθεί από την Επιτροπή διαγωνισμός για τη μαζική παραγωγή κιτ για τον COVID-19, και ένας Θεός ξέρει πότε θα φτάσουν στην «πρώτη γραμμή» της μάχης, δηλαδή στα νοσοκομεία.
Η Γαλλία μάλιστα, που θέλει τρομάρα της να ξαναγίνει μεγάλη δύναμη, παρήγγειλε στις βιομηχανίες της μαζεμένες 1 δισεκατομμύριο μάσκες και μερικές χιλιάδες αναπνευστήρες – αλλά το έκανε... την περασμένη εβδομάδα, εν μέσω γενικευμένου θανατικού! Και το χειρότερο είναι πως όσες χώρες διαθέτουν πλεόνασμα ιατρικού υλικού, όπως η Γερμανία, βάζουν εμπόδια στην εξαγωγή του, κρατώντας το «για πάρτη τους». Ε λοιπόν, αυτό δεν είναι Ενωση, είναι η Νύχτα με τις Μάσκες!
Ηδη από το ‘16, ο μέγας Γιούργκεν Χάμπερμας προφήτεψε πως η Γερμανία με τη στάση της έχει σπαταλήσει όλο το θετικό πολιτικό κεφάλαιο που είχε συγκεντρώσει μεταπολεμικά και οδεύει ολοταχώς προς άγρια σύγκρουση με τους υποτακτικούς... συγγνώμη, τους εταίρους της. Θα καταφέρει άραγε ο κορονοϊός να της αλλάξει μυαλά; Χλομό το κόβω...
Γιώργος Τσιάρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου