Όταν η Κατερίνα ήταν πρώτη γυμνασίου γκρίνιαζε για το βάρος της τσάντας και δεν καταλάβαινε γιατί δεν δίνονται τα βιβλία σε pdf και να έχουν όλα τα παιδιά από ένα ταμπλετ στο σχολείο. Κάτι που και ιατρικά και οικολογικα θα ήταν πιο σωστό.
Της είχα απαντήσει ότι δεν έχουν όλα τα παιδιά τάμπλετ. Με κοίταξε πολύ παραξενεμενη, αλλά με πίστεψε. Έκανε, λοιπόν, έναν...
υπολογισμό ότι το να αγοράσει το κράτος ένα ταμπλετ για όλα τα παιδιά, που θα το έχουν τις τρεις τάξεις του γυμνασίου, έρχεται πιο φτηνό από τα έξοδα εκτύπωσης. Σκέφτηκε, μάλιστα, ότι ίσως θα μπορούσαν να δίνονται μόνο σε παιδιά που θα το ζητήσουν, οπότε μειώνεται κι άλλο το κόστος. Έτσι έμαθε να υπολογίζει στα σχέδιά της και τους ανθρώπους που δεν έχουν αυτό που θεωρεί δεδομένο.
Το θυμήθηκα τώρα με την Κεραμεως και τα μαθήματα μέσω ίντερνετ. Φυσικά και δεν της περνάει από το μυαλό ότι κάποια παιδιά δεν έχουν ίντερνετ, ή ότι μπορεί να υπάρχει μόνο ένα κομπιούτερ για 4-5 άτομα σε ένα σπίτι. Όπως δεν περνάει από το μυαλό του Αδωνη ότι δεν έχουμε όλοι λεφτά για να περάσουμε 2-3 μήνες χωρίς έσοδα. Κι ας πούμε ότι δεν πειράζει που δεν το ξέρουν.
Αυτό που πειράζει είναι που δεν ενδιαφέρονται να το μάθουν.
- από το fb της Mαργαρίτας Συγκενιώτου
agitatoras.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου