Φέικ ντοκουμέντα...

Κάποτε, πολύ παλιά, σε ένα σελεμπριτομάγαζο που έβγαζα το παντεσπάνι μου, (διότι καλή η κουλτούρα αλλά η υποκουλτούρα ΠΑΝΤΑ πληρώνει καλύτερα, θα...
την κάνουμε άλλη φορά αυτή την ανάλυση, που δεν θέλει και πολλή ανάλυση αν δεις τον κόσμο γύρω σου και από που “ενημερώνεται” δλδ), είχε συμβεί το εξής:

Κυκλοφούσε ευρείως η φήμη ότι δύο διάσημοι άνθρωποι είχαν σχέση μεταξύ τους, αλλά αυτοί το έκρυβαν.

Μια μέρα πήγαν -χωριστά- σε μια εκδήλωση και τους έβγαλαν φωτογραφίες.
Σε μια φωτογραφία, φαίνονταν και οι δύο, μόνο που ανάμεσά τους ήταν και καμια δεκαριά άλλοι άνθρωποι.

Καλό, αλλά όχι αρκετό.

Έτσι, ανατέθηκε σε έναν πολύ μαέστρο γραφίστα, να “αφαιρέσει” τους δέκα ενδιάμεσους.
Πράγμα που έκανε, με τεράστια επιτυχία και αίφνης οι δύο ήταν όχι απλώς μονοι τους, αλλά αγκαλιά.

Τότε ήταν μεγάλη μαγκιά αυτό, τώρα στο κάνω κι εγώ με ένα φότοσοπ.

Η φωτογραφία κυκλοφόρησε και όχι μόνο κυκλοφόρησε, αλλά έγινε τόση αναπαραγωγή της που τη βλέπω ακόμα και σήμερα όταν κάποιος θέλει να αναφερθεί στο (πρώην πλέον) ζευγάρι, καθώς οι δύο τους ΔΕΝ έβγαλαν ΠΟΤΕ καμία κοινή φωτογραφία και πάντως όχι αγκαλιά.

Το πάρα πολύ εντυπωσιακό, δε, είναι ότι κανείς ποτέ ούτε εξέτασε, αλλά ούτε και αμφισβήτησε τη γνησιότητά της, παρότι η οριτζιναλ φωτογραφία κυκλοφόρησε επίσης.

Η αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι οι δύο τους πράγματι ήταν ζευγάρι, αποδείχθηκε αργότερα.
Η αλήθεια επίσης ήταν ότι δεν πόζαραν ΠΟΤΕ αγκαλιά.
Δεν ειναι αμοιβαίως αποκλειόμενα αυτά τα δύο…

Όπως δεν είναι αμοιβαίως αποκλειόμενα τα γεγονότα ότι κάποιοι παραβιάζουν τους κανόνες της καραντίνας, αλλά στην παραλία της Θεσσαλονίκης ΔΕΝ γινόταν αυτό που είδαμε.

Συνεπώς;

Συνεπώς, ας πάμε στο διά ταύτα.

Η χρήση των φέικ ντικουμέντων -μαϊμούδες τα λέγαμε παλιά- για να δημιουργηθεί/ενισχυθεί/μεγεθυνθεί μια είδηση είναι τόσο παλιά όσο και οι ίδιες οι ειδήσεις.

Γύρναγε ο χέστης νεάντερνταλ με άδεια χέρια στη σπηλιά και τους έλεγε “ήταν ένα μαμούθ ψηλό όσο το βουνό”, τους το ζωγράφιζε κιόλας στον τοίχο, “ααααα”, λέγανε οι άλλοι νεάντερνταλ εντυπωσιασμένοι κι αντί να βγουν -με τη δέουσα προσοχή- να κυνηγήσουνε, κλεινόντουσαν στη σπηλιά.

Τα φέικ -τα κατασκευασμένα- ντοκουμέντα εξυπηρετούν ταυτόχρονα τρεις άξονες:
Ο πρώτος είναι τα ίδια τα ΜΜΕ, εντελώς βραχυπρόθεσμα, επειδή όπως μάς έχει πει και ο Αίσωπος, το ψέμα έχει πήλινα πόδια, δεν πάει μακριά.

Το κακό που κάνουν τα κατασκευασμένα ντοκουμέντα στα ΜΜΕ το ξέρουμε πολύ καλά πλέον, αλλά κανείς δεν φαίνεται να πτοείται, κι αυτό μας φέρνει στο δεύτερο άξονα, που είναι ο αποδέκτης, το κοινό.
Το μεγαλύτερο μέρος του κοινού θέλει είδηση, εντυπωσιασμό, υπερβολή συχνά, διότι του είναι πολύ πιο εύκολο να βλέπει το κόσμο θυμικά παρά γνωσιακά.

Η γνώση θέλει κόπο. Ο εντυπωσιασμός όχι. Εύκολο το ρηχό, το επιφανειακό.

Επίσης το μεγαλύτερο μέρος του κοινού δεν έχει το υπόβαθρο για να ενημερωθεί όπως πρέπει. Δεν μπορούν και δεν θέλουν όλοι να διαβάσουν το Lancet, γι αυτό βαράνε τιλτ τα ότιναναινιουζ_τελεία_τζιαρ. Και ο ΣΚΑΙ εννοείται.

Τα ΜΜΕ, από την πλευρά τους, το ξέρουν αυτό, γι αυτό και δεν ιδρώνει κανενός το αυτί όταν ξεμπροστιάζεται. “Πάλι εμάς θα βλέπουν/διαβάζουν όλοι αυτοί που μας κράζουν σήμερα”, σκέφτονται και δίκιο έχουν εκ του αποτελέσματος.

Γι αυτό και -ερχόμαστε στον άξονα 3- δεν διστάζουν να εξυπηρετούν, με τα φέικ ντοκουμεντα, εκείνους που εξυπηρετούνται και είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν αδρά για τη μικρή αυτή εξυπηρετησούλα.
Πανάρχαια και η σχέση των ΜΜΕ με τις κάθε λογής εξουσίες, δεν πιστεύω να θέλετε ανάλυση σ’ αυτό, μόνο που υπάρχει εδώ και ένα παράδοξο:

Πολλοί από εκείνους που τη στηλιτεύουν, την ενισχύουν παράλληλα είτε ψηφίζοντας ανάλογα, είτε παρακολουθώντας φανατικά τα ΜΜΕ που έχουν αποδείξει πολλάκις ότι είναι αμετανόητα πιστά σ’ αυτή τη σχέση διαπλοκής.

Εντάξει, γεμάτη παραδοξότητες η ανθρώπινη φύση, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις, χρειάζεται απλώς λίγο μυαλό για να τις διαχειριστείς.
Λίγο. Τόσο δα.

Καλό μήνα 

Μαρια Δεδούση (FB)