Η...
ζωή είναι σαν ένα σούπερ μάρκετ σε περίοδο πανδημίας. Κάποιοι μπορεί να αγοράζουν τρόφιμα όχι μόνο για τον εαυτό τους, αλλά και για έναν γείτονα που δεν είναι σε θέση να κάνει τα καθημερινά του ψώνια. Κάποιοι άλλοι αδειάζουν τα ράφια με τα απολυμαντικά μαντιλάκια αφήνοντας απροστάτευτη ολόκληρη τη γειτονιά.
Το πρόβλημα, όπως εξηγούσε προ ημερών ο Βρετανός πρώην υφυπουργός Υγείας, Αρα Ντάρζι, είναι ότι στη μάχη της παρασκευής φαρμάκων για τον κορονοϊό ορισμένες από τις μεγαλύτερες φαρμακοβιομηχανίες του πλανήτη συμπεριφέρονται σαν εκείνο το γείτονά σου που καβάτζωσε χαρτί τουαλέτας για την επόμενη δεκαετία.
Περιμένοντας τις δοκιμές εμβολίων που μπορεί να διαρκέσουν έως και 18 μήνες, εξηγούσε ο Ντάρζι στον Guardian, οφείλουμε να στηριχτούμε σε δοκιμασμένα σκευάσματα τα οποία με μικρές τροποποιήσεις θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τα συμπτώματα του κορονοϊού. Αυτή η μάχη με τον χρόνο μπορεί να κερδηθεί χάρη σε εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης (ΑΙ), οι οποίες με τη βοήθεια υπερυπολογιστών θα εξετάζουν τρομακτικό όγκο δεδομένων από εργαστηριακές μελέτες σε υπάρχοντα φάρμακα.
Το πρόβλημα είναι ότι κάποιες εταιρείες αρνούνται να προσφέρουν αυτές τις πληροφορίες, τις οποίες έχουν κατοχυρώσει με ευρεσιτεχνίες. Η ανθρωπότητα δηλαδή έχει και τον εγκέφαλο (υπερυπολογιστές) και τον τρόπο σκέψης (ΑΙ) για να λύσει ένα από τα πιο επείγοντα ζητήματα στη σύγχρονη ιστορία της, αλλά το κυρίαρχο οικονομικό σύστημα της απαγορεύει την πρόσβαση στα δεδομένα που χρειάζεται να επεξεργαστεί.
Για να διαβασετε ολόκληρο το κείμενο του Άρη Χατζηστεφάνου, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου