O Δημήτρης Σταθόπουλος και ο Γιώργος Μαλέας είναι δύο έμπειροι σκίπερ, ελληνιστί κυβερνήτες σκαφών αναψυχής. Άφησαν την Ελλάδα στις 28 Φεβρουαρίου για να πάνε στη Γαλλία και να γυρίσουν πίσω με ένα ολοκαίνουργιο καταμαράν που θα χρησιμοποιηθεί (εάν...
όλα πάνε καλά) την τρέχουσα τουριστική περίοδο από μεγάλη εταιρία ενοικίασης σκαφών. Οι δύο Έλληνες γύρισαν στην Ελλάδα 25 ημέρες μετά. Μόνο που η χώρα δεν ήταν πια η ίδια. Ο κορονοϊός είχε αφήσει το «αποτύπωμά» του.
Το ίδιο βέβαια ισχύει και για ολόκληρη την Ευρώπη, κάτι που διαπίστωσαν ιδίοις όμμασι οι δύο σκίπερ ταξιδεύοντας από τη Γαλλία μέχρι την Αττική. Σε συνέντευξή τους στο ethnos.gr περιγράφουν την περιπέτεια των 25 ημερών, που είχε ως αποκορύφωμα το αδιέξοδο που συνάντησαν στην Ελλάδα, όπου κανείς δεν μπορούσε να πάρει την ευθύνη για τον ελλιμενισμό τους.
«Φύγαμε περίπου 100 Έλληνες από τη Γαλλία για να φέρουμε στην Ελλάδα 30 καινούργια σκάφη που ναυπηγήθηκαν στη Γαλλία. Το κάθε σκάφος έχει από δύο έως τέσσερα άτομα. Είναι σκάφη που αγοράστηκαν από ελληνικές εταιρίες που δραστηριοποιούνταν στον τομέα των σκαφών αναψυχής. Στο ταξίδι ζήσαμε πρωτόγνωρες καταστάσεις, ακόμα και για εμάς που έχουμε εμπειρία στη θάλασσα. Δεν είχαμε ξαναζήσει κάτι ανάλογο στο παρελθόν. Ξεκινήσαμε από τη βόρεια Γαλλία, από το Λα Ροσέλ, στις 11 Μαρτίου.
Ακόμα δεν είχαν κλείσει τα σύνορα και ακόμα δεν είχαν ληφθεί όλα αυτά τα αυστηρά μέτρα. Στη Γαλλία λειτουργούσαν όλα κανονικά. Πολλά λιμάνια της Ευρώπης δεν μας δέχονταν λόγω του κορονοιού. Στις στάσεις που κάναμε στην Ισπανία ήμασταν προσεκτικοί, δεν ερχόμασταν σε επαφή με κόσμο. Αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Ταξιδεύαμε με την αβεβαιότητα, ενώ παράλληλα πετύχαμε και άσχημους καιρούς με αποτέλεσμα να αναγκαζόμαστε να σταματάμε για κάποιες ημέρες σε κόλπους.
Φτάνοντας στην Πορτογαλία συνειδητοποιήσαμε ότι υπάρχει πολύ μεγάλο πρόβλημα. Ότι τα πράγματα δεν είναι όπως ήταν όταν φύγαμε από την Ελλάδα. Φροντίσαμε να ανεφοδιαστούμε, να πάρουμε προμήθειες για δύο με τρεις εβδομάδες. Η τελευταία μας στάση ήταν στο Πόρτο της Πορτογαλίας στις 15 Μαρτίου. Τότε ήρθαμε για τελευταία φορά σε επαφή με τον έξω κόσμο», περιγράφει ο Δημήτρης Σταθόπουλος.
Οι δύο σκίπερ ανυπομονούσαν να φτάσουν στην Ελλάδα και να τελειώσει η περιπέτεια. Τότε, ήταν που ξεκίνησε, ωστόσο, το πιο ψυχοφθόρο κομμάτι του ταξιδιού. Κανένας δεν έπαιρνε την ευθύνη να δώσει άδεια για τον ελλιμενισμό τους. «Ενώ βρισκόμασταν μεταξύ Κεφαλονιάς και Κέρκυρας προσπαθούσαμε να μιλήσουμε με τους αρμόδιους φορείς, με τα Λιμεναρχεία της Πάτρας, του Πειραιά, του Λαυρίου. Ο ένας μας έκανε πάσα στον άλλον. Σκεφτήκαμε ότι είναι ικανοί να μας αφήσουν εν πλω μέχρι να τελειώσει η καραντίνα. Φτάσαμε ανοιχτά της Αττικής χθες και μείναμε για ένα 24ωρο άπραγοι.
Σκεφτήκαμε ότι περάσαμε τόσα και παρά ταύτα η ίδια μας η πατρίδα δεν μας δέχεται. Ξέραμε μάλιστα ότι από αύριο η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία δίνει οχτώ με εννιά μποφόρ και έτσι μπορεί να κινδυνεύαμε. Έπρεπε να δοθεί μία λύση. Και μάλιστα είχαμε ενημερώσει τις Αρχές ότι πίσω από εμάς έρχονται ακόμα 25 σκάφη, κάτι έπρεπε να γίνει», εξηγεί ο σκίπερ. Την ώρα που επικοινωνήσαμε τελευταία φορά με τον Δημήτρη Σταθόπουλο μας είπε ότι είχε βρεθεί τελικά λύση για να ελλιμενιστούν τα σκάφη που έρχονται από τη Γαλλία σε ειδικό χώρο στο λιμάνι του Λαυρίου.
ethnos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου