Υπάρχουν δύο τρόποι να βλέπεις τα πράγματα. Ο θετικός και ο αρνητικός. Ο χαρούμενος και ο λυπημένος. Ο αισιόδοξος και ο απαισιόδοξος.
Όπως το ποτήρι. Που κάποιοι το βλέπουν μισογεμάτο και κάποιοι, το ίδιο ακριβώς ποτήρι, το βλέπουν μισοάδειο. Την ανάγκη λοιπόν φιλοτιμία ποιούμενοι, πολλοί από εμάς βλέπουμε τον υποχρεωτικό εγκλεισμό μας σαν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για…
ξεκούραση στο σπίτι.
Κάποιοι άλλοι πάλι, την υποχρεωτική απομόνωση την βλέπουν σαν ένα τρόπο να συγκεντρωθούν στις σκέψεις τους και να ξαναανακαλύψουν τους δικούς τους ανθρώπους. Αν μιλιούνται ακόμη δηλαδή, μετά από τέσσερις και βάλε βδομάδες καραντίνας…
Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που από το πρωί μέχρι το βράδυ… σταυροκοπιούνται που έχουν την υγειά τους κι ας είναι και κλεισμένοι στα σπίτια τους. Νιώθουν ευγνώμονες που είναι καλά.
Υπάρχουν και πολλοί που την απομόνωση την βλέπουν σαν αναγκαστική προστασία από τον επικίνδυνο ιό. Και άλλοι πάλι που την αντιμετωπίζουν σαν τιμωρία. Κάποιοι αποφάσισαν με την ευκαιρία της υποχρεωτικής παραμονής στο σπίτι να αρχίσουν γυμναστική και κάποιοι να κάνουν δίαιτα για να χάσουν κιλά.
Την ίδια ώρα κάποιοι, βέβαια, διαμαρτύρονται ότι ο εγκλεισμός και η απομόνωση τους κάνει να τρώνε συνέχεια και να παχαίνουν. Άλλοι βλέπουν την πανδημία σαν ευκαιρία να διαβάσουν, να σκεφτούν, να αλλάξουν, να συνειδητοποιήσουν τις πραγματικές αξίες της ζωής, να αναθεωρήσουν την οπτική τους στα πράγματα και τη στάση τους στη ζωή και να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι.
Σε αντίθετη κατεύθυνση, κάποιοι πιστεύουν ότι όταν και όποτε τελειώσει αυτός ο εγκλεισμός, ο κόσμος θα έχει γίνει χειρότερος. Οι άνθρωποι, λένε, στα δύσκολα βγάζουν τα χειρότερα ένστικτά τους, τον χειρότερό τους εαυτό. Γίνονται θηρία, έτοιμα να σε κατασπαράξουν.
Άλλοι πάλι, οραματιστές ή και κοινοί αισιόδοξοι, βλέπουν τα όνειρά τους να εκπληρώνονται μετά από τη δοκιμασία της πανδημίας. Διαβάζουν για την υποχρεωτική στροφή των κυβερνήσεων στα δημόσια συστήματα υγείας και φαντάζονται ότι η πανδημία είναι η αρχή για την κατάρρευση του καπιταλισμού και την ανάσταση του σοσιαλισμού.
Άλλοι πάλι, πιο απαισιόδοξοι αλλά, φοβάμαι και πιο ρεαλιστές, φοβούνται ότι μετά από την καραντίνα τίποτε δεν θα είναι το ίδιο. Η οικονομία θα πάρει και πάλι την κάτω βόλτα, η ύφεση θα επιστρέψει κι εμείς θα ξαναζήσουμε τον εφιάλτη των χρόνων των μνημονίων.
Άλλοι, περισσότερο γνωστοί ως «κρούσματα» της νόσου προσπαθούν να αναρρώσουν και να αναλάβουν δυνάμεις και άλλοι, ευάλωτοι σε λοιμώξεις, αγωνίζονται να κρατηθούν ζωντανοί, ενισχύοντας την άμυνα του εαυτού τους και προσπαθώντας να μειώσουν την έκθεσή τους στον επικίνδυνο ιό.
Υπάρχουν όμως και πολλοί που μετά από τον εγκλεισμό θέλουν να ζήσουν ό,τι δεν έζησαν μέχρι τώρα. Να ερωτευτούν, να αγαπήσουν, να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία σε κάποιον ή κάποιαν που παρεξήγησαν ή να ζητήσουν συγγνώμη από τον/την πρώην τους που αδίκησαν. Κι ακόμη, να δώσουν χρόνο σε πράγματα με τα οποία δεν ασχολήθηκαν ποτέ, να ταξιδέψουν σε μέρη που δεν έχουν γνωρίσει και να κάνουν διακοπές σε νησιά που δεν έχουν ποτέ επισκεφτεί.
Ξέρω και κάποιους φίλους που το έχουν βάλει στοίχημα, μετά την καραντίνα, να βγουν με την Σκάρλετ Γιόχανσον…
Όπως και κάποιες φίλες, αντίστοιχα, που το έβαλαν σκοπό, όταν με το καλό τελειώσει ο εγκλεισμός να πιούν ποτό με τον Τζωρτζ Κλούνεϊ…
Το πάρτι με τα γεμάτα ποτήρια
Υπάρχουν όμως και κάποιοι, πολύ λίγοι αυτοί, που βλέπουν τα πράγματα με έναν τρίτο, δικό τους τρόπο. Έναν τρόπο ωφελιμιστικό, ιδιοτελή και συμφεροντολογικό. Καθώς βλέπουν την υγειονομική κρίση σαν ευκαιρία για να πλουτίσουν και να ωφεληθούν σε βάρος των άλλων.
Ακολουθώντας το παλιό Αγγλοσαξωνικό γνωμικό, σύμφωνα με το οποίο τα πολλά λεφτά βγαίνουν όταν έξω ρέει αίμα…
Μεταξύ αυτών, αναμφίβολα κορυφαία θέση κατέχουν οι λεγόμενοι ολιγάρχες της παγκοσμιοποίησης, με χαρακτηριστικότερο και πιο γνωστό παράδειγμα τον Bill Gates, οι οποίοι, όπως ενημερωνόμαστε από τα ειδησεογραφικά δίκτυα, αυτή την εποχή δουλεύουν ακατάπαυστα επενδύοντας περιουσίες σε εταιρείες που θα εκμεταλλευτούν την επόμενη μέρα.
Στην καλύτερη περίπτωση αναζητώντας το εμβόλιο ή το φάρμακο ή το τεστ ανοσίας για τον κορωνοϊό, το οποίο στη συνέχεια θα εμπορευτούν με όρους μονοπωλιακούς. Στη χειρότερη περίπτωση, ερευνώντας νέους, ηλεκτρονικούς τρόπους ελέγχου και παρακολούθησης των μαζών, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τις λογής εξουσίες και τα λογής οικονομικά συμφέροντα με πρόσχημα την προστασία από τις πανδημίες, αλλά στην πραγματικότητα για να εκμεταλλευτούν την αφαίρεση των δικαιωμάτων και τον περιορισμό των ελευθεριών, προς όφελός τους.
Κι όλα αυτά προκειμένου να πλουτίσουν ακόμη περισσότερο, να συσσωρεύσουν ακόμη περισσότερα κέρδη, μη διστάζοντας να εκμεταλλευτούν ακόμη και την αρρώστια και τον θάνατο των άλλων.
Οι Έλληνες αγαπούν τους ήρωες
Σε αυτή την κατηγορία φαίνεται να ανήκουν και οι άνθρωποι της ελληνικής κυβέρνησης. Δεν ξέρω αν τους συμβουλεύουν τίποτε Αμερικάνοι σύμβουλοι ή αν τα σκέφτονται αυτά μόνοι τους, αλλά πάντως η πανδημία έγινε γι’ αυτούς η χρυσή ευκαιρία για να εκπληρώσουν τα πιο μακρινά και ανικανοποίητα όνειρά τους. Τώρα, που έξω τρέχει αίμα…
Και πρώτα απ’ όλα, παρομοιάζοντας την πανδημία με πόλεμο, βρήκαν την ευκαιρία να παρουσιαστούν αυτοί σαν ήρωες του πολέμου και να δοξαστούν. Κι ύστερα, αφού δρέψουν δάφνες εκμεταλλευόμενοι τον φόβο των πολιτών, να κάνουν δημοσκοπήσεις για να εξασφαλίσουν τη δημοφιλία τους.
Και στη συνέχεια, αμέσως μετά την καραντίνα, με τη βεβαιότητα της δημοσκοπικής υπεροχής τους, αφού θα έχουν γίνει ήρωες και αφού θα… τρέχουν μόνοι τους εν μέσω φόβου και αρρώστιας και θανάτων, να πιάσουν τους πολίτες ζαλισμένους από το πολύ «μένουμε σπίτι» και να ξανακάνουν εκλογές, τις οποίες ασφαλώς θα κερδίσουν, παρατείνοντας έτσι την παραμονή τους στην εξουσία όσο γίνεται περισσότερο.
Η κυβέρνηση κάνει δουλειές
Αυτά βέβαια, μόνον όσον αφορά την πολιτική στάση και συμπεριφορά τους. Γιατί υπάρχουν και οι… δουλειές
Οι άνθρωποι της κυβέρνησης, την ώρα που έκλεισαν εμάς στα σπίτια μας να βλέπουμε άλλος το ποτήρι μισοάδειο και άλλος μισογεμάτο, βρήκαν την ευκαιρία να κάνουν τις δουλειές που δεν μπορούσαν να κάνουν πριν.
Βρήκαν λοιπόν την ευκαιρία να μοιράσουν νύχτα 11 εκ. Ευρώ σε δημοσιογράφους και ΜΜΕ και να χαρίσουν χρέη 21 εκ. Ευρώ σε καναλάρχες, για να κάνουν στο διηνεκές το άσπρο μαύρο και να τους λιβανίζουν εσαεί.
Κι έτσι να κάνουν πραγματικότητα το μεγάλο τους όνειρο: Όλες οι τηλεοράσεις, όλα τα ραδιόφωνα, όλα τα κοινωνικά δίκτυα, παντού, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, να μιλάνε μόνο γι’ αυτούς, αποθεώνοντάς τους και αποκαλώντας τους ηγέτες και ήρωες που έσωσαν την Ελλάδα.
Κι ύστερα, αντί να ενισχύσουν το δημόσιο σύστημα υγείας, αυτοί να μοιράσουν 30 εκ. Ευρώ σε κλινικάρχες και επιχειρηματίες για να κάνουν εκείνο, που μια άλλη, πιο πατριωτική κυβέρνηση, έπρεπε να τους υποχρεώσει να το κάνουν σαν προσφορά στο δημόσιο καλό, σε μια δύσκολη ώρα για την Ελλάδα.
Κι ακόμη, βρήκαν την ευκαιρία να χαρίσουν πακέτα εκατομμυρίων με όρους αδιαφανείς σε φιλικές τους εταιρείες που θα κάνουν, λέει, σεμινάρια κατάρτισης στους επιστήμονες, σαν… κρατική χορηγία για την απώλεια εσόδων τους όσο κρατάει η καραντίνα.
Πουλώντας καθρεφτάκια σε ιθαγενείς, οι οποίοι συμβαίνει να είναι πολύ καλύτερα καταρτισμένοι από τους τυχάρπαστους εκπαιδευτές τους.
Αλλά βρήκαν και την ευκαιρία για να βγάλουν άδειες για ξενοδοχεία που θα κρύψουν την Ακρόπολη και τα οποία μέχρι πρότινος δεν πληρούσαν τις πολεοδομικές, περιβαλλοντικές και αρχαιολογικές προδιαγραφές και γι’ αυτό οι σχετικές άδειες είχαν απορριφθεί. Και όλα αυτά απολύτως νομιμοφανώς, υπό την καθοδήγηση κορυφαίου υπουργού της κυβέρνησης, ο οποίος εκ συμπτώσεως, είναι και νομικός σύμβουλος των συμφερόντων του συγκεκριμένου ξενοδοχείου.
Θράσος, κυνική ειρωνεία και αναλγησία
Θα έλεγε κανείς ότι το πάρτι γίνεται σεμνά και ταπεινά, μην τυχόν και τους πάρουμε χαμπάρι. Το αντίθετο συμβαίνει.
Έχουν τέτοιο θράσος, τέτοια αλαζονεία και τόση αναλγησία, ώστε δια του αντιπροέδρου του κυβερνώντος κόμματος και υπουργού ανάπτυξης της κυβέρνησης, να μας ειρωνεύονται κιόλας. Δικαιολογώντας κυνικά και δήθεν χοντροκομμένα, αλλά τελικά πολύ αποκαλυπτικά για τον τρόπο που σκέφτονται, γιατί δωρίζουν εκατομμύρια σε λίγους.
Αφού οι πολλοί και απλοί άνθρωποι που τους ψηφίζουν, που τους υπακούουν και μένουν στο σπίτι, που αποθεώνουν αυτούς και τα ανδραγαθήματά τους, το μόνο που ξέρουν να κάνουν με τα λεφτά, είναι να τρώνε και να παχαίνουν…
Εκεί που εν μέσω πανδημίας κάποιοι από εμάς βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο και κάποιοι άλλοι μισοάδειο, κάποιοι, προφανώς πιο έξυπνοι και με πιο… κομψές σιλουέτες από τους υπόλοιπους που μένουμε σπίτι για να τρώμε και να παχαίνουμε, κάνουν πάρτι στην υγειά μας, με πολλά ποτήρια γεμάτα...
Γιάννης Μυλόπουλος
Πηγή: tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου