Για την υπεράσπιση των συνόρων, ο λόγος. Για την κτηνωδία στη Θερμή της Λέσβου. Για τους φασίστες που περιπολούν, καίνε και δέρνουν στα νησιά. Για το εκκλησάκι στη Μόρια που...
βεβηλώθηκε. Για την υπεραιμία των ΜΜΕ, αλλά και για την επιλεκτική προσέγγιση τους, τις αποσιωπήσεις και τα λοιπά.
Εκεί, λοιπόν. Εκεί, όπου οι λέξεις των ημερών μοιάζουν πυρακτωμένα βέλη. Και σου΄ ρχονται κατάστηθα έτσι και τολμήσεις να σταθείς στη μέση και πεις τα αυτονόητα. Πάμε παρέα, κι ας πυροβολούν οχυρωμένοι στην απόλυτη αλήθεια τους λογής αφιονισμένοι και μονόφθαλμοι των δύο στρατοπέδων.
1)Τα σύνορα: Οσοι ζητούν να ανοίξουν τα σύνορα και να περάσουν στη χώρα μας οι χιλιάδες μετανάστες/πρόσφυγες (χιλιάδες σήμερα, ίσως εκατομμύρια μεθαύριο) μπορεί να ζούν σε καθεστώς ιδεατής ευτοπίας, δηλαδή ιδεοληπτικής αφασίας, αλλά είναι θαρραλέοι. Και έντιμοι. Λένε ευθέως αυτό που πιστεύουν κι ας έχει κόστος.
Με τους άλλους τι κάνεις. Με εκείνους που λένε «ναι, ναι, οπωσδήποτε πρέπει να υπερασπίζεται μια χώρα τα σύνορά της», αλλά μετά αρχίζουν ντρίμπλες αμηχανίας και χάνουν τη μπάλα. Συγκεκριμένα:
Όπως και να ορίσεις την συγκέντρωση χιλιάδων απελπισμένων στον Εβρο-ασύμμετρη απειλή, εισβολή κλπ- η ουσία δεν αλλάζει. Επιχειρούν να μπουν στο έδαφος μιας χώρας καταλύοντας τα σύνορα. Η ανάγκη τους σπρώχνει. Και η ψευδής διαβεβαίωση του Ερντογάν ότι άνοιξαν τα σύνορα και μπορούν επιτέλους να πάνε στην Ευρώπη των ονείρων τους. Πάμε παρακάτω.
Πρώτον: αν ανοίξει η Ελλάδα τα σύνορα, λίγοι-και ποιος ξέρει σε πόσα χρόνια-θα γίνουν δεκτοί από τις χώρες της Ένωσης. Οι υπόλοιποι, μαζί με τους χιλιάδες, πιθανώς και εκατομμύρια στο μέλλον, που θα καταφθάνουν συνεχώς, θα μείνουν εδώ. Για πολλά χρόνια. Υπο καθεστώς ασφυξίας για τους ίδιους και αφόρητης πίεσης για τους ενθάδε κατοίκους.
Αδιέξοδο; Ασφαλώς. Και ο δείκτης των προβλημάτων στα ύψη. Για όλους, π.χ. στην περίθαλψη. Και στην Παιδεία. Και στην απασχόληση. Και στην ενσωμάτωση. Δηλαδή, στο νέο κοινωνικό τοπίο που διαμορφώνεται και το οποίο θα δυσχεράνει αφάνταστα άπαντας. Και τους κατοίκους ενδοχώρας και νησιών και τους μετανάστες…Όμως ας αφήσουμε για άλλη φορά τη συζήτηση περί ενσωμάτωσης, πολυπολιτισμού κλπ. Κι ας επιστρέψουμε στις ντρίμπλες ορισμένων:
Εγκαλούν τον «επιθετικό κυνισμό του Ερντογάν». Δηλαδή, το ότι χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες/ μετανάστες και τους σπρώχνει μαζικά προς την Ευρώπη, με πρώτο θύμα την Ελλάδα. Σωστά. Όμως αμέσως μετά έρχονται και λένε ότι δεν υπάρχει ασύμμετρη απειλή και ότι η Ελλάδα πρέπει να φερθεί ανθρωπιστικά στους πρόσφυγες. Δηλαδή;
Συγγνώμη, αν δεν είναι απειλή η συγκέντρωση χιλιάδων απελπισμένων που επιχειρούν να παραβιάσουν τα σύνορά σου, τι στο διάολο είναι; Η υπεράσπιση των συνόρων, χερσαίων και θαλασσίων, δηλαδή η αποτροπή, αποτελεί δικαίωμα της χώρας, κάθε χώρας, ή συνιστά απάνθρωπη συμπεριφορά;
Αν ισχύει το δεύτερο, έχει δίκιο ο Ερντογάν, που ψέγει την Ελλάδα η οποία ορθώνει τείχος στους πρόσφυγες. Πως γίνεται, όμως, να εγκαλείται από συγκεκριμένους γραφιάδες και πολιτικούς, οι οποίοι ταυτόχρονα τάσσονται υπέρ της υπεράσπισης των συνόρων; Τρικυμία εν κρανίω; Αμηχανία; Υποκρισία;
Τέλος, ποια είναι η διαφορά μεταξύ χερσαίων και θαλασσίων συνόρων; Επί της ουσίας, καμία. Λειτουργικά, όμως, υπάρχει μια διαφορά. Τα θαλάσσια σύνορα υφίστανται μεν, αλλά είναι αδύνατο να προστατευτούν, όπως τα χερσαία. Το έλεγε ο Τσίπρας και τον χλεύαζαν οι σημερινοί κυβερνώντες. Τώρα το βρίσκουν μπροστά τους. Και αυτό.
Ερώτημα αναπόφευκτο: αν υπάρχει δυνατότητα αναχαίτισης στη θάλασσα, να ενεργοποιείται κάθε πρόσφορο μέσο, χωρίς φυσικά να κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές; Ναι ή όχι; Οσοι επομένως τάσσονται υπέρ της υπεράσπισης των χερσαίων συνόρων, αλλά ξιφουλκούν εναντίον της αποτροπής στη θάλασσα, καλούνται να πουν το γιατί.
Μεταξύ αυτών, και ο ΣΥΡΙΖΑ που υπεραμύνεται των χερσαίων συνόρων, αλλά μπάζει νερά στα θαλάσσια. Εν πάση περιπτώσει, ξανά το ερώτημα: Αν διασφαλίζεται η ανθρώπινη ζωή, και απωθούμενοι επιστρέφουν σώοι οι άνθρωποι στην Τουρκία, να υπάρχει αποτροπή, ναι ή όχι; Κι αν όχι, τι θα γίνει με τις πολύ πιθανές, νέες αφίξεις χιλιάδων προσφύγων στα νησιά, με δεδομένο το ήδη βαρύ κλίμα;
2)Κτηνωδίες: Κορυφαία, η ανατριχιαστική στιγμή στη Θερμή της Λέσβου. Με τους κρωγμούς και τα εμέσματα εναντίον των τρομοκρατημένων προσφύγων και των μικρών παιδιών τους από μαύρες ψυχές που δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο.
Οσα και να υποφέρεις, όποια κι αν είναι η ανησυχία, η ένταση και η οργή γι΄ αυτά πού βιώνεις και για τα οποία δεν φταις, δεν φέρεσαι κτηνωδώς στους απελπισμένους. Τελεία και παύλα. Και ελαφρυντικό κανένα.
Το ίδιο και με τους φασίστες στα νησιά που ασύδοτοι απειλούν, ξυλοκοπούν, τρομοκρατούν, δέρνουν μέλη ΜΚΟ και μετανάστες. Βαριά η ευθύνη της πολιτείας, αλλά και των τοπικών κοινωνιών να απομονώσουν τους άθλιους αυτούς που βυσσοδομούν. Αν αφεθούν αχαλίνωτοι, θα τους βρούμε μπροστά μας με το σπαθί στο χέρι και το μάτι τους να στάζει φασισμό και να σπέρνει τρόμο.
Ας πεταχτούμε, όμως, απέναντι. Όχι για να ισοφαριστούν οι εντυπώσεις, αλλά για λόγους σεβασμού στην πραγματικότητα. Αληθεύει η όχι, ότι βεβηλώθηκε το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου στη Μόρια; Αν ισχύει, γιατί κανένα σάιτ από αυτά που σωστά κεραυνώνουν τον ρατσισμό, το μίσος και τις κτηνωδίες δεν έχει αναφέρει ούτε λέξη;
Γιατί επικρατεί αιδήμων σιγή και στους κύκλους εκείνων που στηλιτεύουν -και καλά κάνουν- τα φρικώδη από Έλληνες φασίστες, ακροδεξιούς, ξενοφοβικούς και αστυνομικούς; Δυο μέτρα και δυο σταθμά;
Η μήπως είναι ευεξήγητη και δικαιολογημένη η οργή των δραστών επειδή είναι μετανάστες, χειμαζόμενοι και απελπισμένοι; Μέχρι στιγμής ουδείς έχει διαψεύσει τις συγκεκριμένες καταγγελίες για την βεβήλωση και για δράστες-μετανάστες.
Επίσης, έχει γραφτεί κατά κόρον ότι από παλιά οι πρόσφυγες ή οι διακινητές βυθίζουν τις βάρκες μόλις μπουν σε ελληνικά νερά, ώστε να παρέμβει το Λιμενικό και να τους περισυλλέξει, όπως έχει υποχρέωση-ηθική και νομική.
Στο πρόσφατο τραγικό συμβάν, με θύμα ένα παιδί, ανετράπη η βάρκα ή την βύθισαν οι επιβαίνοντες πρόσφυγες; Η κυβέρνηση ισχυρίστηκε ότι συνέβη το δεύτερο. Αν ισχύει, γιατί ορισμένοι μιλούν για ανατροπή της βάρκας, αποφεύγοντας να πουν ότι την βύθισαν με στόχο να επέμβει σωτήρια το Λιμενικό;
Αυτά για τα επικίνδυνα και τα θλιβερά των ημερών. Φυσικά, έμειναν έξω τα της Ένωσης, των ΗΠΑ και τα συναφή, καθώς και η πολιτική αντιδικία. Έμειναν, όμως, έξω και κάτι άλλα βέλη. Εναντίον της ελληνικής κοινωνίας συνολικά.
Τα διαβάζεις και μένεις ενεός. Νομίζεις ότι ζεις στην πιο εξαχρειωμένη και ρατσιστική χώρα του κόσμου. Η στην… προχιτλερική Γερμανία, που επώαζε τον ναζισμό, όπως κινδυνολογικά, ανοήτως και φρικωδώς έγραψε κάποιος. Περί όλων αυτών, στο προσεχές σημείωμα...
Γιάννης Τριάντης
Πηγή: newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου