Να παραμείνει το φαινόμενο στα επίπεδα του διαχειρίσιμου...

Η νέα δεκαετία δεν ξεκίνησε καθόλου καλά. Ο κορονοϊός ήρθε για να βάλει τους δικούς του όρους στο παγκόσμιο σκηνικό. Εξαιτίας της φύσης του προβλήματος (πως αφορά, δηλαδή, τη δημόσια υγεία) αποκτάει μεγάλη σημασία και επηρεάζει σχεδόν όλο το εύρος των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων.

Όσο περνάνε οι μέρες οι...
επιστήμονες γνωρίζουν τον ιό καλύτερα, αλλά και οι ίδιες οι κοινωνίες έρχονται σε άμεση επαφή με τις συνέπειές του. Με οτιδήποτε μπορεί να συνεπάγεται κάτι τέτοιο... Και αν δεν πρόκειται επ΄ ουδενί για τη συντέλεια του κόσμου, σίγουρα η επιδημία αυτή είναι ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα που μας βγάζει από τις συνήθειές μας και μας προσκαλεί σε άμεση εγρήγορση. 

Αυτές τις μέρες έχει μεγάλη χρηστική αξία να ερχόμαστε σε επαφή με όποιο διαθέσιμο τρόπο έχουμε με τα συμπεράσματα, τις εκτιμήσεις, τις προβλέψεις και τις προτάσεις των αρμόδιων επιστημόνων. Έχοντας, βέβαια, πάντα στο νου μας πως άλλο πράγμα η στατιστική και άλλο η πραγματικότητα. To πιο μεγάλο ζητούμενο είναι να εναρμονιστεί η πραγματικότητα με τις πιο ευοίωνες προοπτικές της στατιστικής. Και αν αυτό δεν είναι εφικτό, τουλάχιστον να παραμείνει το φαινόμενο στα επίπεδα του διαχειρίσιμου. Όταν κάτι δεν μπορεί να αποφευχθεί εντελώς, πρέπει να ελέγχεται και να περιορίζεται όσο το δυνατόν περισσότερο μπορεί αυτό να γίνει. 

Σε αυτή τη φάση δεν βοηθάνε ούτε οι θεωρίες συνωμοσίας, ούτε καν η συζήτηση για τα πραγματικά αίτια της εμφάνισης αυτού του ιού. Γιατί στο σήμερα προέχει η αντιμετώπιση της επιδημίας... Ούτε, βέβαια, η ανευθυνότητα, αλλά ούτε και οι εύκολες και αβασάνιστες κατηγορίες κατά των ανθρώπων που προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά τους (κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες πίεσης). Δεν χωράνε η ελαφρότητα και η επιπολαιότητα σε τέτοια ζητήματα. Η χιουμοριστική διάθεση ενίοτε βοηθάει, αρκεί να μη τείνει από ένα σημείο και μετά προς τον ευτελισμό.

Αποτελούν όλα αυτά μία από τις σπουδαιότερες δοκιμασίες στις οποίες έχουμε βρεθεί σαν ανθρωπότητα τα τελευταία χρόνια. Kρινόμαστε, στην κυριολεξία, όλοι. Υπευθυνότητα και προετοιμασία στο φουλ, λοιπόν. Όπως και φιλτράρισμα του τι ακούμε και διαβάζουμε, αλλά και έμφαση στις θετικές ειδήσεις που προκύπτουν για το θέμα. Και ελπίζω πως μπορούμε να κατανοήσουμε και την αναγκαιότητα ενός εύρυθμου, ικανού, αποτελεσματικού, και με υψηλό φρόνημα (στη συντριπτική πλειοψηφία των μελών του) δημόσιου συστήματος υγείας. Γιατί στην υγεία οι διαχωρισμοί, οι αποκλεισμοί, οι ελιτισμοί, και οι εκλεκτικότητες είναι πληγή στο ίδιο το σώμα της ανθρωπότητας, με ανυπολόγιστες πρακτικές επιπτώσεις...

Πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, όπως ο κορονοϊός, λαμβάνει χώρα μία κλιμάκωση. Η μεγάλη ουσία βρίσκεται στο πότε θα κορυφωθεί σε μία χώρα το πρόβλημα και αυτή η κορύφωση σε ποιο εύρος θα αφορά. Είναι ξεκάθαρο πως έχουμε μπει σε τούνελ, ξέρουμε πως υπάρχει φως στην άκρη του, αλλά ακόμα δεν το έχουμε προσεγγίσει. Η Κίνα αυτές τις μέρες μπορεί να αισιοδοξεί και να μας κάνει και τους υπόλοιπους να ριχτούμε στη μάχη με διαφορετική διάθεση. Μέχρι να μπορέσουμε όλοι, και οι Ιταλοί ανάμεσά μας..., να βγούμε νικητές χρειάζεται αγώνας διαρκείας...

Όμως, ξέρουμε πως αν επιστρατεύσουμε τη λογική μας, τα αποθέματα ψυχραιμίας που διαθέτουμε, και την απαραίτητη αυτοπειθαρχία (που θα μας κάνει να αντιμετωπίζουμε με αυτοματισμό και ευχέρεια τα μέτρα προστασίας), κάτι θα βγει στο τέλος. Έστω και αν η υπομονή που θα χρειαστεί να επιδείξουμε είναι πέρα από τα συνηθισμένα μας πεδία...

Κώστας Μαρούντας

efsyn.gr