Το...
να βλέπεις τον σκληρό πυρήνα της κρατικής εξουσίας, την αστυνόμευση, να αλληλο-ανταλλάσσει πυρά με κατοίκους νησιών, ωσάν να θέλει άραγε να χαράξει την διαχωριστική γραμμή μεταξύ πολιτείας και κοινωνίας; Ή μήπως το να γίνεσαι μάρτυρας μια προσπάθειας εργαλειοποίησης ταλαιπωρημένων ανθρώπων με σκοπό την άσκηση πολιτικής πίεσης, λες και βρισκόμαστε σε παρτίδα σκάκι, που οι θυσίες στο όνομα του βασιλέως είναι επιβεβλημένες.
Σαν να μη φτάνουν όλες αυτές οι εικόνες παρακμής, έρχονται και τα ΜΜΕ με την σειρά τους και επιχειρούν τις τελευταίες μέρες να δημιουργήσουν ένα συνονθύλευμα όλων των παραπάνω καταστάσεων, σπέρνοντας τον πανικό και πρωτίστως το μίσος. «Πρόσφυγες έρχονται από το Ιράν και μεταδίδουν τον Κορονοϊό στην Ευρώπη».
Κάπως έτσι ήταν διαμορφωμένη ανάρτηση που έτυχε να υποπέσει στην αντίληψη μου το πρωί από ηλεκτρονική εφημερίδα, καθώς παρόμοιο περιεχόμενο είχε και η δήλωση του πρωθυπουργού σε πρόσφατο κυβερνητικό συμβούλιο, αγνοώντας την ταραχή που ένα θεσμικό μπορεί να προξενήσει στην κοινή γνώμη με τέτοιες συσχετίσεις.
Δεν θα επιχειρήσω, όμως να ασκήσω κριτική στην έως σήμερα ασκούμενη κυβερνητική πολιτική σε τέτοια λεπτά ζητήματα, όσο ελκυστική και αν φαντάζει μια τέτοια ανήθικη διέξοδος. Ούτε από την άλλη θα επιχειρήσω να προτείνω λύσεις, καθιστώντας έμμεσα τον εαυτό μου ως μια μορφή αυθεντίας, υπονομεύοντας με αυτό τον τρόπο ένα τόσο πολύπλευρο και σύνθετο ζήτημα.
Αυτό που με τρομάζει πάραυτα και με ανησυχεί ιδιαιτέρως είναι κάτι διαφορετικό, κάτι που σχετίζεται άμεσα με την κοινωνική διάσταση των τεκταινόμενων. Νικητής από την όλη ένταση αυτή δε φαίνεται να βγαίνει ούτε ο Ερντογάν, ούτε οι ταλαίπωροι πρόσφυγες, ούτε η Νέα Δημοκρατία αλλά ούτε και η αντιπολιτευόμενη τάση. Κερδισμένος δυστυχώς μοιάζει να αποβαίνει ο εθνικισμός, όσο και αν ακούγεται ως ανθρωπομορφισμός μια τέτοια φράση.
Ο αγώνας που έδωσε η Ελληνική κοινωνία στα χρόνια της κρίσης για να παραγκωνίσει και να αποβάλλει το φίδι αυτό που δηλητηρίαζε σε κάθε κακουχία τις καρδιές των ανθρώπων με οργή, δείχνει να καταρρίπτεται στιγμιαία. Όσος κόπος και θυσίες χρειάστηκαν για να εξαναγκαστεί το φίδι αυτό να πέσει σε λήθαργο, φαίνεται να εξαφανίζονται μονομιάς και ο λήθαργος δείχνει να εξελίσσεται σε προσωρινή χειμερία νάρκη, ενώ ο τρόπος που παρουσιάζονται τα καθημερινά γεγονότα εξομοιώνεται με τύμπανα που ηχούν πάνω από το αυτί του ερπετού αυτού επιδιώκοντας να το ξυπνήσουν πάση θυσία.
Το πολιτικό ή καλύτερα τρομοκρατικό αυγό που αυτό το φίδι πρόκειται να γεννήσει έχει γνώριμο πρόσωπο. Η Χρυσή Αυγή ενισχύεται ξανά ή ακόμα χειρότερα μια νέα χρυσή αυγή με οξύτερο το στοιχείο του μίσους ελλοχεύει στο βάθος. Ο νόμος από επιταγή γίνεται απλό χαρτί και αντικαθίσταται από την θέληση των εξοργισμένων, ενώ συνάμα ο πέλεκυς της δικαιοσύνης επαφίεται κυριολεκτικά σε πράξεις μίσους των ανθρώπων αυτών. Το δόγμα του ο έχων 1000 υποδεικνύει στον έχοντα 100 να στρέψει την οργή των κατεχόντων 10 σε αυτούς που με τα βίας έχουν έναν αρχίζει να λαμβάνει σάρκα και οστά.
Σαν κοινωνία αλλά και ως μονάδες οφείλουμε να εμποδίσουμε την διασπορά της μισαλλοδοξία με κάθε μέσο. Να μην επιτρέψουμε κανέναν να μας πείσει πως δυστυχισμένοι και αβοήθητοι άνθρωποι αποτελούν απειλή δήθεν για την εθνική μας ανεξαρτησία. Να κόψουμε το κεφάλι του φιδιού όσο το δυνατόν γρηγορότερα για να μη δούμε τον Ξένιο Δία να μετατρέπεται σε βάρβαρο Δία, με την εκκόλαψη αυγών μίσους.
Μόδεστος Γαβαλάς (φοιτητής νομικής)
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου