Η δεύτερη «Ακρόπολη» του Μανώλη Γλέζου...

Σπάνια σημαδεύει τη ζωή ενός ανθρώπου η απόφαση μιας στιγμής. Κι όμως αυτό συνέβη με τον Μανώλη Γλέζο, για τον οποίο παραμένει ύψιστος τίτλος τιμής η αποκαθήλωση της σημαίας με τη σβάστικα από την Ακρόπολη τη νύχτα της 30ής προς την 31η Μαΐου 1941, λίγες βδομάδες μετά την κατάληψη της Ελλάδας από τα ναζιστικά στρατεύματα.

Η...
παράτολμη αυτή πράξη που επιχείρησε ο Γλέζος μαζί με τον Λάκη Σάντα συνόδευε τον μεγάλο αγωνιστή μέχρι χτες το πρωί που έφυγε από τη ζωή, παρά το γεγονός ότι από τότε συμμετείχε με πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλες τις μεγάλες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Και ήταν τόσο σπουδαία εκείνη η πράξη ώστε ακόμα και σήμερα επιχειρούν να την υποβαθμίσουν, να τη διαψεύσουν ή να τη λοιδορήσουν οι κάθε λογής πολέμιοι της Αριστεράς και της Αντίστασης. Δεν είναι μόνο οι γνήσιοι απολογητές του ναζισμού, οι χρυσαυγίτες, που ο Αρχηγός τους περηφανεύεται ότι είναι «η σπορά των ηττημένων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου».



«Ριζοσπάστης», 4.2.1947

Αυτοί δημοσιεύουν με κάθε ευκαιρία δήθεν περισπούδαστα άρθρα, με τα οποία διαψεύδουν την ηρωική πράξη. Πολύ λογικό, αν συνυπολογίσει κανείς ότι είναι οι ίδιοι που με επικεφαλής τον Κασιδιάρη απαθανατίζονται βράδυ σε βουνό της Αττικής να ποζάρουν με τη σβάστικα.

Αλλά στην ίδια κατηγορία ανήκουν και εκείνοι στους οποίους δεν αρέσουν κατά δήλωσή τους «τα πολύ ναζιστικά», ο Κυριάκος Βελόπουλος, λ.χ., ο οποίος έχει κάνει σειρά εκπομπών για να ισχυριστεί ότι «διατηρεί ισχυρές αμφιβολίες», εφόσον τη νύχτα οι σημαίες υποστέλλονται, άρα δεν μπορεί να συνέβη αυτό το γεγονός.

Ο Βελόπουλος επαναλάμβανε και άλλα μυθιστορηματικά σενάρια που είχε εμπνευστεί ο διαβόητος υπουργός Ασφαλείας της δικτατορίας Μεταξά, Κωνσταντίνος Μανιαδάκης, όταν είχε συλληφθεί ο Γλέζος το 1959 ως διευθυντής της «Αυγής» με την κατηγορία της κατασκοπίας.



«Το Βήμα», 31.1.1947


Για να διαβάσετε ολοκληρο το κείμενο του Δημητρη Ψαρρά, πατήστε ΕΔΩ...