Συνέβαινε πάντα, συμβαίνει και τώρα. Κάθε κρίση αλλάζει τα δεδομένα της ζωής μας, μας αναγκάζει θέλοντας και μη να ακτινογραφούμε το παρελθόν, να ψάχνουμε το παρόν και αναλόγως να επαναπροσδιορίζουμε στάσης ζωής αναζητώντας ασφαλή λιμάνια για το μέλλον. Έτσι γίνεται και...
στις μέρες της πανδημίας του κορονοϊού.
Ξαφνικά όλοι ομνύουν στο δημόσιο σύστημα υγείας και στο κράτος γενικότερα και υμνούν το έργο και την αυταπάρνηση των λειτουργών τους. Ακόμα και αυτοί που λοιδορούσαν τα δημόσια νοσοκομεία, έβαζαν στην …κλίνη του Προκρούστη τις δαπάνες και απειλούσαν ακόμα και να τα κλείσουν μοιράζοντας τα ιμάτιά τους στους ιδιώτες, ξαφνικά ανακάλυψαν ότι χωρίς αυτά δεν νικιέται ούτε ο κορονοϊός. Και όσοι απαξίωναν τους γιατρούς και τους νοσηλευτές, συρρίκνωναν τους μισθούς και τους έστελναν μετανάστες στην Ευρώπη, τώρα, βγαίνουν μαζί μας στα μπαλκόνια για το χειροκρότημα.
Τα ίδια και για το κράτος, με την ευρεία έννοια. Ακόμα και αυτοί που αγιοποιούσαν κάθε τι ιδιωτικό δαιμονοποιώντας κάθε τι δημόσιο, τώρα δείχνουν ότι είδαν το φως το αληθινό. Σε ολόκληρη την Ευρώπη, τα κράτη αναλαμβάνουν να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά του κορονοϊού στις οικονομίες. Η Ελλάδα σπεύδει έστω και δειλά να στηρίξει επιχειρήσεις, θέσεις εργασίας και μισθούς, με τον Α’ Αντιπρόεδρο της Βουλής και βουλευτή της ΝΔ Νικήτα Κακλαμάνη να καλεί δημοσίως «τα παπαγαλάκια του νεοφιλελευθερισμού να μην ξαναπιάσουν στην πένα τους το δημόσιο σύστημα υγείας».
Η Ισπανία εθνικοποιεί όλα τα ιδιωτικά νοσοκομεία και επιτάσσει τις εταιρίες, που παράγουν ιατρικό εξοπλισμό. Η Ιταλία κρατικοποιεί την Alitalia, η Βρετανία του Τζόνσον και της «ανοσίας της αγέλης» καλείται να στηρίξει τα αεροδρόμια Χίθροου και Γκάτγουϊκ που κινδυνεύουν με λουκέτο, η Fed στις ΗΠΑ κάνει ένεση ενός τρις δολαρίων, η Γερμανία ρίχνει στη μάχη 500 δις κρατικό χρήμα ενώ η Γαλλία ετοιμάζεται να εθνικοποιήσει μεγάλες επιχειρήσεις με τον Γάλλο Πρόεδρο Μακρόν να …θυμάται δηλώνει ότι «κάποια αγαθά, όπως η ανθρώπινη ζωή και υγεία πρέπει να τίθενται εκτός αγορών».
Γιάννης Κουτσοκώστας (δημοσιογράφος, σκιτσογράφος)
Ποιος κερδίζει το χειροκρότημα;
Τι συνέβη ξαφνικά; Απλά η επιδημία του κορονοϊού ξεγύμνωσε ιδεοληψίες και αποκάλυψε πόσο έωλη είναι η αντίληψη ότι οι νόμοι της αγοράς είναι …δια πάσαν νόσον. Αλλά και όσοι έσπευσαν να προεξοφλήσουν ότι είμαστε μπροστά σε μια στρατηγική ήττα του νεοφιλελευθερισμού, μάλλον βιάζονται. Όπως βιάστηκαν και όσοι κομπορρημονούσαν πιστεύοντας ότι οι νόμοι της αγοράς είχαν επικρατήσει οριστικά των αναγκών της κοινωνίας. Είχαν αυτή την ψευδαίσθηση όσο το πλοίο έπλεε σε ήρεμα νερά και τα κέρδη ήταν εξασφαλισμένα. Όμως όταν το πλοίο κινδυνεύει και τα …γάλατα σφίγγουν, τότε, απλά το πλοίο εγκαταλείπεται και οι νεοφιλελεύθερες φούσκες τους απλά ξεφουσκώνουν.
Για να επανέλθουν κάποια άλλη στιγμή όταν οι συνθήκες θα …συμφέρουν. Μόνο που αυτή τη φορά η πανδημία του κορονοϊού, ελπίζω, ότι θα μας έχει κάνει πιο υποψιασμένους. Και πιο σοφούς για να απαντάμε κάθε φορά σωστά στα πανάρχαια διλήμματα, που επαναφέρει στο προσκήνιο αυτή η αέναη πολιτική και ιδεολογική σύγκρουση, που διαρκεί όσο …διαρκεί ο άνθρωπος και κινεί την ιστορία. Δίλημμα ανάμεσα στο δημόσιο ή ιδιωτικό; τιμή ή αξία; άτομο ή σύνολο; αγορές ή η κοινωνία; Φρίντμαν, Κέϋνς, ή μήπως Μάρξ; Τελικά ποιος αξίζει και –κυρίως- ποιος κερδίζει το …χειροκρότημα;
πηγη efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου