Είναι ο Μητσοτάκης, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης με το σύνθημα...
«τους πρόσφυγες τους φέρνει ο Τσίπρας» και αντί να βάλει πλάτη αντιμετώπιζε το θέμα ως «ατού» στην πολυδάπανη επιχείρησή του να καταλάβει την πρωθυπουργία;
Ή ο Μητσοτάκης που ως Πρωθυπουργός προσπαθεί να «σφραγίσει τα σύνορα» σε μια χώρα που δεν σφραγίζονται και να ανακόψει ένα ρεύμα μετακίνησης απελπισμένων ανθρώπων που δεν ανακόπτεται;
Είναι και οι δυο μαζί. Ο Μητσοτάκης της αντιπολίτευσης υπάρχει μέσα στον Μητσοτάκη της Πρωθυπουργίας. Γι’ αυτό έχει το ίδιο εμφανές χαρακτηριστικό: δεν κατανοεί στρατηγικά τη φύση του προβλήματος. Από πού έρχεται και πού πάει.
Ακριβώς γι’ αυτό δεν έχει πολιτική αντιμετώπισής του και προσπαθεί να καλύψει το κενό με ιδεολογία και επικοινωνία.
Εξ ου και η γκάφα τη σύνδεσης του μεταναστευτικού με τον κορωνοϊό που τον διέσυρε- δια του Guardian -στον πλανήτη, ως ομοϊδεάτη του Όρμπαν, της Λεπέν και του Σαλβίνι.
Συνέβη δηλαδή αυτό ακριβώς που έπρεπε να αποφύγει η χώρα, την οποία θαύμασε η ανθρωπότητα πριν από τέσσερα χρόνια για την διαχείριση του προσφυγικού.
Ποια διεθνής, ποια κοινή γνώμη θα συμπαρασταθεί, όπως έκανε το 2015-16, σε κυβέρνηση που το κόβει ακροδεξιά;
Ποιος φούρναρης και ποιες γιαγιάδες θα υψώσουν στα ουράνια τη χώρα με τον ανθρωπισμό τους, όταν η κυβέρνηση τους στέλνει τα ΜΑΤ;
Αντί να τα στείλει στους τοπάρχες της ΝΔ που εμποδίζουν τη διασπορά των προσφύγων στην ενδοχώρα- για να ανακουφιστούν τα νησιά.
Οι μυρουδιές από τα σουβλάκια των Διαβατών έχουν μπει στο Μαξίμου, μαζί με τις προτάσεις των εργολάβων για μόνιμες υποδομές.
Ο Πρωθυπουργός αφού απέτυχε να συνεχίσει τη διαχειρίσιμη κατάσταση που βρήκε, έχασε τον μπούσουλα με την πρώτη πίεση που δέχθηκε η χώρα -από τον Έβρο αυτή τη φορά.
Αιφνιδιάσθηκε με την επιστροφή του προβλήματος και άρχισε τις συσκέψεις για το θεαθήναι.
Μετά τον Χρυσοχοΐδη που έριχνε δακρυγόνα στους νησιώτες, ανέθεσε και στον Στεφανή να φράξει τα χερσαία σύνορα με φαντάρους, προτού φράξει τα θαλάσσια με πλωτά φράγματα.
Ατυχώς αυτή τη φορά με τη συνδρομή κάποιων ντόπιων και στις δυο περιπτώσεις που δεν έχουν πρόβλημα να ρίξουν ανθρώπους στη θάλασσα ή στα συρματοπλέγματα.
Η κυβέρνηση κατάφερε να αλλοιώσει συνειδήσεις. Ορισμένοι γίνονται σαν τα μούτρα ορισμένων βουλευτών της ΝΔ.
Το πρόβλημα είναι πολιτικό
Αλλά η πραγματικότητα είναι αλλού. Όπως στα νησιά δεν θα δεχθούν ποτέ μόνιμους μονίμους καταυλισμούς ολικής απορρόφησης των αφίξεων-που έχει κατά νου η κυβέρνηση και ας μην το λέει, έτσι και στα σύνορα ο στρατός δεν μπορεί να σταματήσει ανθρώπους που δεν έχουν στον ήλο μοίρα.
Το πρόβλημα δεν είναι στρατιωτικής φύσης, για να επιδέχεται αντιμετώπιση «υπέρ πίστεως και πατρίδος». Είναι πολιτικό και αναζητεί πολιτικές λύσεις και πολιτικές πρωτοβουλίες.
Η πρώτη θα ήταν να καλέσει ο Πρωθυπουργός τον Αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που έχει εμπειρία στο προσφυγικό.
Η δεύτερη να το φωτίσει στη σωστή του διάσταση στην εσωτερική κοινή γνώμη, αντί οι κεκράκτες του να ωρύονται ότι «μας επιτίθεται ο Ερντογάν -με όπλο τους πρόσφυγες».
Δεν έχουν ιδέα. Κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει την Τουρκία να κρατάει στα εδάφη της όσους εισέρχονται από άλλες χώρες.
Υπήρχε μόνο ένας τρόπος: η συμφωνία Τουρκίας-Ευρωπαϊκής Ένωσης -με το αζημίωτο εν μέρει.
Αυτή παραβιάζει ο Ερντογάν, για λόγους που αντιλαμβάνεται όποιος παρακολουθεί τι συμβαίνει στην περιοχή.
Άρα έχουμε τουρκο-ευρωπαϊκή κρίση. Και το χειρότερο που μπορεί να κάνει η κυβέρνηση είναι να τη μετατρέψει σε ελληνοτουρκική.
Ο Ερντογάν δεν επιτίθεται την Ελλάδα – τα σύνορα της οποίας προστατεύει ο ηρωικός στρατηγός Στεφανής. Άλλωστε αν ήταν ελληνοτουρκικό θέμα, όφειλε η κυβέρνηση να το έχει διαχειριστεί διμερώς -όσο γίνεται- νωρίτερα με την Τουρκία.
Είναι όμως τουρκο-ευρωπαϊκό θέμα. Και εφόσον ο Ερντογάν επιτίθεται την Ευρώπη, εκεί έπρεπε να έχει μεταφέρει το πρόβλημα ο Μητσοτάκης, από την πρώτη στιγμή.
Να στηθεί έξω από το γραφείο του Μπορέλ, να αξιώσει σύγκληση της Συνόδου Κορυφής και να δηλώσει αδυναμία διαχείρισης του προβλήματος από την Ελλάδα.
Τα ανούσια τηλεφωνήματα με την πρόεδρο της Κομισιόν, οι ιδέες Δένδια για συνεδρίαση των υπουργών Εξωτερικών, την ώρα που ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν -και όχι της… Ελλάδας- Μαργαρίτης Σχοινάς ζητάει σύνοδο υπουργών Εσωτερικών, δείχνουν ότι η κοινοτική Ευρώπη δεν πιέσθηκε από την Ελλάδα και αρκείται σε μια συζήτηση των ΥΠΕΞ.
Η ελληνική κυβέρνηση βολεύεται με αυτό. Γιατί δεν ξέρει τι να κάνει. Δεν ξέρει γιατί είναι παγιδευμένη στο παρελθόν της και στην ιδεολογία της.
Αυτά την εμποδίζουν να καταλάβει τι συμβαίνει. Να διαγνώσει ότι δεν είναι θέμα ολίγων ημερών, αλλά χρειάζονται μεσοπρόθεσμες πολιτικές.
Οι απελπισμένοι που ξεσπιτώθηκαν από τις πατρίδες τους θα περάσουν. Ακόμη και αν ένας στους δυο αφήσει τα κόκαλά του στα συρματοπλέγματα , ή στα κύματα. Δεν είναι εχθροί. Είναι άνθρωποι χωρίς μοίρα.
Μόνο ηλίθιοι θα τους έστελναν… SMS για να τους τους ζητήσουν …να μη το επιχειρήσουν.
Η Ελλάδα -που πλήττεται λόγω θέσης -δεν έχει άλλο δρόμο από τη μεταφορά του προβλήματος στην Ευρώπη, την οποία έτσι κι αλλιώς αφορά πρωτίστως. Και ως επιθετική ενέργεια του Ερντογάν και ως γεωπολιτικό φαινόμενο.
Εκεί όφειλε να δώσει τη μάχη του ο Πρωθυπουργός -μαζί με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις και άλλες χώρες. Όχι στο ΚΥΣΕΑ και στα ελληνικά ΜΜΕ.
Δεν μπορεί να μην άκουσε ο Πρωθυπουργός την πρόταση Τσίπρα για τη Σύνοδο Κορυφής. Και δεν μπορεί να μην έχει συναίσθηση της κατάστασης ο εκπρόσωπός του που ειρωνεύθηκε την αξιωματική αντιπολίτευση.
Ασφαλώς η κυβέρνηση οφείλει να φυλάξει τα σύνορα. Αλίμονο. Αλλά οφείλει και να πάρει τις σωστές πρωτοβουλίες ταυτόχρονα.
Χωρίς την ακραία ρητορική του Σαλβίνι. Χωρίς να μεταλλάσσει την κουλτούρα φιλοξενίας των Ελλήνων, εξαγριώνοντας τους νησιώτες που σήκωσαν το βάρος ως τώρα. Και χωρίς ανοησίες για «εισβολείς» και «αλλοίωση του πληθυσμού» από το κόμμα του.
Δεν μπορεί να ξεσηκώνονται στο Ευρωκοινοβούλιο οι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης και οι κυβερνητικοί να πελαγοδρομούν χωρίς καθοδήγηση.
Δεν είναι λογικό στο εσωτερικό η κυβέρνηση αντί να ενημερώνει την κοινή γνώμη για τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος-, με συμπάθεια για τους προσφυγές και οργή για την αδρανούσα Ευρώπη-, να προβάλλει ότι «φυλάει Θερμοπύλες».
Όσο ο Πρωθυπουργός δεν φέρνει με θάρρος, αντιμέτωπη την Κοινοτική Ευρώπη με τον Ερντογάν -αντί να επαίρεται για τις αψιμαχίες του ελληνικού στρατού με τους δυστυχείς στον Έβρο και να τους δηλώνει ότι δεν θα περάσουν- απλώς δείχνει ότι δεν μπορεί να διαβάσει το πρόβλημα.
Αν δεν αλλάξει προσέγγιση και κυρίως αν δεν αποφασίσει ποιος από τους δυο Μητσοτάκηδες θέλει να είναι, ο Θεός να βάλει το χέρι του...
Γιώργος Λακόπουλος
Πηγή: anoixtoparathyro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου