αποσύνδεση της ασφαλιστικής εισφοράς από το εισόδημα και τον κατώτατο μισθό. Η βασική επιχειρηματολογία της κυβέρνησης αλλά και αρκετών επαγγελματικών συλλόγων είναι ότι «το ασφαλιστικό δεν είναι φορολογικό» και συνεπώς δεν πρέπει να λειτουργεί «δημευτικά» για τα μεσαία και υψηλότερα εισοδήματα.
Με αυτό το βασικό επιχείρημα, η κυβέρνηση εισάγει μια κατώτατη κλίμακα 220 ευρώ (από 185 ευρώ που ήταν με τον ν.4387/2016) σταθερή, ανεξαρτήτως εισοδήματος και 5 προαιρετικές, τις οποίες, θα κληθούν να επιλέξουν οι ελεύθεροι επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενοι τις επόμενες ημέρες.
ΑΣ ΣΤΑΘΟΥΜΕ όμως στο επιχείρημα σε σχέση με το ασφαλιστικό, που δεν πρέπει να είναι φορολογικό:
Ο νομοθέτης στην Ελλάδα έχει επιλέξει εξ αρχής το διανεμητικό σύστημα προκαθορισμένων παροχών. Δηλαδή προβλέπεται η αναδιανομή, ως βασική λειτουργία του συστήματος, τόσο από τη μια γενιά στην επόμενη όσο και εντός της ίδιας γενιάς. Αυτό σημαίνει ότι οι εν ενεργεία εργαζόμενοι πληρώνουν με τις εισφορές τους τις συντάξεις των παλιών συνταξιούχων (pay as you go).
Δεν σημαίνει όμως μόνο αυτό. Σημαίνει επίσης, στο πλαίσιο της «κάθετης» αναδιανομής εντός της ίδια γενιάς, ότι εκείνοι που έχουν υψηλότερα εισοδήματα εισφέρουν περισσότερο στο σύστημα, για να λάβουν αξιοπρεπείς παροχές εκείνοι που πληρώνουν λίγα ή δεν πληρώνουν καθόλου. Αλήθεια, τι διαφορά έχει αυτή η αναδιανομή από τη λειτουργία του φορολογικού συστήματος;
Φυσικά, τίθεται ένα συνταγματικό όριο, με βάση την αρχή της ανταποδοτικότητας, ως έκφραση της αρχής της αναλογικότητας, ώστε να υπάρχει μια σχετική και όχι απόλυτη αναλογία μεταξύ εισφορών και παροχών. Ομως πυρήνας του συστήματος παραμένει η αναδιανομή.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Διονύση Τεμπονέρα, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου