Ολοι εσείς οι «συνάδελφοι», που από την ασφάλεια του καναπέ και την άνεση του πληκτρολογίου...
...κάνετε δήθεν...
«κριτική»...
...κάνετε «αυτοκριτική», αναπέμποντας «ύμνους» στην (δήθεν) δημοσιογραφία που (κάποτε) υπηρετήσατε...
...σχολιάζετε με «ύφος» δασκάλου και εμπειρία επαγγελματία οσιομάρτυρα...
...μιλάτε για κάτι, κάποιους και γεγονότα που δεν ξέρετε...
...κάνετε κρίσεις και συγκρίσεις αγνοώντας τα δεδομένα...
...είστε «πικραμένοι» διότι «άλλοι» κάνουν αυτά που νομίζατε ότι θα τα κάνατε καλύτερα...
...νιώθετε «ντροπή» για όσα μεταδίδουν/λένε/ γράφουν οι κανονικοί συνάδελφοι σας που είναι/ήταν στα μέτωπα της Λέσβου, της Χίου, του Εβρου...
...για να «νιώσετε» διαφορετικοί, κάνετε ανόητες γενικεύσεις και απλουστεύσεις των 0,60...
...αναλύετε το «σήμερα» με τα εργαλεία του «προχθές»...
...ανοίγετε το στόμα για όλους τους άλλους, αλλά το κρατάτε ερμητικά κλειστό για τα ατοπήματα σας...
...για να εισπράξετε τον εύκολο έπαινο ή like του «κοινού» είστε έτοιμοι να ρίξετε στην αρένα όλο το απόθεμα μίσους που έχετε αποθηκεύσει...
...που «αυτοχειροτονηθήκατε» επαΐοντες/γνώστες/κήνσορες/τιμητές...
...για να νιώσετε ζωντανοί, «σκοτώνετε» τον άλλον...
...που, ίσως, κάποιους από εσάς/εμάς, έβαλε η «ιστορία» στο περιθώριο...
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο από το e-tetradio.gr, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου