Πατρίς, Θρησκεία, Αγορά...

«Η καταστολή είναι η απάντηση, όποια και εάν είναι η ερώτηση». Αυτό το δόγμα έχει υιοθετήσει η κυβέρνηση μέσω του «επιτυχημένου» διαχρονικού υπουργού Προ-Πο, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, αγαπητού της οικογένειας και του...
«ξένου παράγοντα». ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ απέναντι στους φοιτητές, ΜΑΤ στη ΓΣΕΕ απέναντι στους συνδικαλιστές, ΜΑΤ στα Εξάρχεια απέναντι στους «Ρουβίκωνες» και στις καταλήψεις, ΜΑΤ στα νησιά απέναντι στην τοπική κοινωνία.

Ετσι όπως λέει ο Ιταλός καθηγητής Δικαίου, Λουίτζι Φεραγιόλι, «αλλάζει ο χαρακτήρας του συστήματος εγγυήσεων: από σύστημα εγγυήσεων των ατομικών ελευθεριών και της διαφωνίας, γίνεται σύστημα εγγυήσεων της ασφάλειας που δεν προστατεύει πια τους πολίτες από τις καταχρήσεις της εξουσίας του κράτους, αλλά το κράτος και τους “δημοκρατικούς” θεσμούς από τη διαφωνία και την αντίθεση των πολιτών».

Εδώ βρισκόμαστε σήμερα. Μόλις επτά μήνες μετά τις εκλογές, η δήθεν φιλελεύθερη κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει γίνει μια υπερσυντηρητική κυβέρνηση: επιθετικά νεοφιλελεύθερη στην οικονομία, αντιδραστική στην ιδεολογία και ακροδεξιά στην πολιτική. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, μιμούμενος τον Ορμπαν, για να αιτιολογήσει την πολιτική των κλειστών κέντρων και της θαλάσσιας «αποτροπής», έφτασε να συνδέσει το προσφυγικό με τον κορονοϊό και τις «υγειονομικές βόμβες», δίνοντας τροφή στους ρατσιστές και εθνικιστές κάθε είδους.

Το «Πατρίς, Θρησκεία, Αγορά» θα μπορούσε να είναι το τρίπτυχο αυτής της κυβέρνησης, με την Ελλάδα να μεταμορφώνεται σταδιακά σε μια χώρα όπου η αμφισβήτηση ενός από τα τρία αυτά συστατικά της νέας εθνικοφροσύνης συνεπάγεται την κατασταλτική παρέμβαση των «αρίστων» της ΕΛ.ΑΣ.

Και από κοντά τα «ενσωματωμένα» ΜΜΕ, τα οποία όμως στην περίπτωση των νησιών ξεπεράστηκαν από τη «δημοσιογραφία των πολιτών»...

Tάσος Τσακίρογλου
Εφημερίδα των Συντακτών