Η Κική Δημουλά έφυγε από τη ζωή. Όπως φοβόμαστε όλοι –και πιο πολύ οι άνθρωποί της– από το απόγευμα του προπερασμένου Σαββάτου, όταν νοσηλεύτηκε με σοβαρή λοίμωξη του αναπνευστικού. Η ποιήτρια (που εκλάμβανε, όπως είχε πει, τη λέξη «ποιήτρια» ως παρατσούκλι της λέξης «άνθρωπος») έφυγε με τρόπο που δεν ήθελε. «Θα...
επιθυμούσα να μην καταλάβω ότι πεθαίνω –αυτό δεν θα το ήθελα. Να γίνει απλά, μέσα σε έναν ύπνο, κι έτσι να μην το μάθω ποτέ», είχε πει. Δεν έγινε έτσι• ή, τουλάχιστον, δεν έγινε ακριβώς έτσι.
Περί το τέλος του 2016, σε μια εξαιρετική συνέντευξή της στον Φιλελεύθερο της Κύπρου («Εκκρεμεί το άγνωστο υπόλοιπο της ακόμα ζωής μου» έλεγε στον Γιάννη Χατζηγεωργίου) είχε δηλώσει πως «αν μου έλεγαν ότι έχω άλλα πέντε χρόνια με δυσάρεστες μέρες, αρκεί να μην είναι απώλειες ζωής δικών μου ανθρώπων, ευχαρίστως θα ζούσα πέντε χρόνια δυσάρεστες μέρες». Έζησε τέσσερα. Δεν ξέρουμε πόσες ευχάριστες και πόσες δυσάρεστες μέρες είχε από τότε. Και δεν ξέρουμε αν ένιωθε πάντα σε αυτό το διάστημα καλά• μάλλον δεν ένιωθε με τη σημασία που έδινε η ίδια στη φράση «είμαι καλά»: «Το "είμαι καλά ", σημαίνει ξεχνάω τον θάνατο», είπε –και, βέβαια, εκείνη δεν ξεχνούσε ποτέ ούτε τον θάνατο ούτε το χρόνο που περνούσε:
«Όταν ήμουνα 16 δεν με φόβιζε το πέρασμα του χρόνου. Όταν ήμουνα 20 δεν με φόβιζε. Αλλά μετά τα 35 άρχισαν να με πιάνουν τρεμούλες. Τώρα δεν μπορώ ούτε να το σκεφτώ. Τώρα φοβάμαι πάρα πολύ. Τίποτ’ άλλο δεν φοβάμαι».
Η Κική Δημουλά έφυγε• έφυγε λίγο πριν έρθει η άνοιξη• για την οποία άνοιξη όλα τα ποιήματά της «ατέλειωτα μένουν». Επειδή, λέει στον στίχο της, «Φταίει που πάντα βιάζεται η άνοιξη, φταίει που πάντα αργεί η διάθεσή μου» και «Γι᾿ αυτό αναγκάζομαι/ κάθε σχεδόν ποίημά μου για την άνοιξη/ με μια εποχή φθινοπώρου/ ν΄αποτελειώνω».
Η ποιήτρια μας αποχαιρέτησε και τώρα για εμάς πρέπει «Σιγά σιγά να ξαναβρεί το λέγειν της η μνήμη/ να δίνει ωραίες συμβουλές μακροζωίας/σε ό,τι έχει πεθάνει». Έφυγε μια μέρα βροχερή και παγωμένη. Το είχε προβλέψει στη μακρά διαδρομή των στίχων της: «Άρχισε ψύχρα./ Το γύρισε ο καιρός σε αναχώρηση».
harddog-sport.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου