Ως μια πυκνή διαδρομή, “που έχει χαρακτηριστικά τομής, τομής που υπερβαίνει τα στενά κομματικά πλαίσια, καθώς αφορά όχι μόνο το σύνολο της Αριστεράς, αλλά και ολόκληρη την πολιτική ζωή της χώρας”, περιγράφεται η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 έως και σήμερα στο...
κείμενο του απολογισμού που συνέγραψαν οι Γ. Δραγασάκης, Θ. Δρίτσας και Α. Μπαλτάς, το οποίο σήμερα και αύριο θα συζητήσει η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ.
“Μια γέφυρα του 'πριν' με το 'μετά', της συσσωρευμένης εμπειρίας και γνώσης με την προοπτική”, σημειώνεται χαρακτηριστικά. “Προϋπόθεση για τη βελτίωση της αριστερής κυβερνησιμότητας και την εξαγωγή γενικότερων μαθημάτων για το μέλλον”.
Από μικρό κόμμα της αντιπολίτευσης, στη διακυβέρνηση της χώρας
Πρόκειται για απολογισμό του κυβερνητικού έργου και όσων συνδέονται με αυτό, της δράσης του κόμματος, κυρίως από το ιδρυτικό συνέδριο (2013) μέχρι σήμερα, “απολογισμός από τη σκοπιά των όρων ηγεμονίας, δηλαδή της γενικότερης επιρροής των ιδεών και των θέσεων της Αριστεράς στην ελληνική κοινωνία”. Σε αυτό το πλαίσιο καταγράφονται η προετοιμασία για τη διακυβέρνηση και τη διαπραγμάτευση, οι προγραμματικές επεξεργασίες, η αναζήτηση συμμαχιών και η προσπάθεια διεθνοποίησης του ελληνικού ζητήματος. Ο απολογισμός εκκινεί από την περιγραφή του διεθνούς περίγυρου, το εξαιρετικά δυσμενές πεδίο πολιτικών διαμορφώσεων και πολιτικών συσχετισμών την περίοδο 2012-2019, από την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε αξιωματική αντιπολίτευση δηλαδή, τις εκλογικές νίκες του 2015 έως την ήττα του 2019.
Μια άνιση μάχη
“Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε από την πρώτη στιγμή να κινείται ανάμεσα σε δύο αντιτιθέμενους πόλους άνισης ισχύος. Από το ένα μέρος έναν ισχυρότατο αντίπλο που μπορούσε να καθορίσει ώς ένα μεγάλο βαθμό τις τύχες της. Από το άλλο μέρος μια διεθνή Αριστερά και ένα λαϊκό κίνημα αντίστασης στον νεοφιλελευθερισμό που έκανε ό,τι μπορούσε για να τη στηρίξει” υπογραμμίζεται. Επισημαίνεται ιδιαιτέρως ο ρόλος των διεθνών ΜΜΕ, “που παρακολουθούσαν επισταμένως τις εξελίξεις τονίζοντας κατά κανόνα τους ευρύτερους 'κινδύνους' που απέρρεαν από μια αριστερή -κατά την ορολογία τους «λαϊκιστική»- κυβέρνηση στην Ευρώπη”.
Σημειώνεται, πως η προεργασία του ΣΥΡΙΖΑ εν όψει ανάληψης κυβερνητικών καθηκόντων ήταν μάλλον πρωτόγνωρη για τη σύγχρονη ελληνική κομματική ιστορία και ιδιαίτερα για ένα κόμμα της Αριστεράς, το οποίο, μέχρι λίγο καιρό πριν, αποτελούσε μικρό κόμμα της αντιπολίτευσης. “Παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες και τις υποκειμενικές αδυναμίες”, τονίζεται, “ο ΣΥΡΙΖΑ, συλλογικά, αλλά και τα περισσότερα στελέχη του μεμονωμένα, επέδειξαν ιδιαίτερο αίσθημα ευθύνης απέναντι στις ανάγκες της κοινωνίας και της χώρας και πλήρη συναίσθηση της κρισιμότητας των στιγμών”.
Γιατί εκτινάχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ
Σύμφωνα με τον απολογισμό, ο βασικός παράγοντας της εκτίναξης του ΣΥΡΙΖΑ και, από 'κει της εκλογικής νίκης του, είναι το κίνημα που δημιούργησε «από τα κάτω» το κονωνικό μέτωπο ενάντια στα Μνημόνια. Σε αυτό στηρίχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 2012 μέχρι το 2019, ενώ το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που παράλληλα συγκροτούνταν «από τα πάνω», με αντίθετες κοινωνικές αναφορές και με την καθοριστική συμβολή των ΜΜΕ, άρχισε να ενισχύεται αργά και σιωπηλά το ίδιο διάστημα, φτάνοντας να συμβάλει σημαντικά στην ήττα του ΣΥΡΙΖΑ κατά τις τελευταίες εκλογές, σημειώνεται μεταξύ άλλων.
Ως κομβικό σημείο καταγράφεται το αποτέλεσμα των διπλών εκλογών του 2012, η σταθεροποίηση της δυναμικής του ΣΥΡΙΖΑ μετά την άρνησή του για συμμετοχή σε κυβέρνηση “εθνικής ενότητας”, αλλά και η νίκη του στις ευρωεκλογές του 2014 και στις Περιφέρειες Αττικής και Ιονίων Νήσων.
Μονόδρομος βάσει των συνθηκών η συμμαχία με τους ΑΝ.ΕΛΛ.
Ως προς τη συμμαχία με τους ΑΝ.ΕΛΛ., εκτιμάται πως συνιστούσε στις τότε συνθήκες μονόδρομο, γιατί όλοι ανεξαιρέτως οι δυνάμει σύμμαχοι είχαν εναντιωθεί με τρόπο απόλυτο στην αντιμνημονιακή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Το μεν ΚΚΕ για δικούς του λόγους, τα ΔΗΜ.ΑΡ., Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ μέσω της συγκρότησης, με την καθοριστική και πάλι συνδρομή των ΜΜΕ, ενός άτυπου αλλά εξαιρετικά σκληρού αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου.
Όπως τονίζεται, η πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αφιέρωσε όλες τις προσπάθειές της σε δύο κύρια μέτωπα: την οικοδόμηση μιας ασπίδας προστασίας για τα κατ’ εξοχήν θύματα της κρίσης και τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές. "Ένα μέτωπο πολέμου κατ’ ουσίαν πολιτικού, που διεξαγόταν όμως με οικονομικά όπλα”...
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ...
ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου