ειδικό βάρος όχι μόνο σε οικονομικό, αλλά και σε γεωπολιτικό επίπεδο.
Η σημερινή εκδήλωση στο Ζάππειο έχει μακρά ιστορία. Πρόκειται για ένα σχέδιο που «κυοφορείται» εδώ και μια 10ετία τουλάχιστον και όλα δείχνουν πως στην παρούσα φάση είναι έτοιμο προς εφαρμογή.
Οι υπογραφές των τριών ηγετών (Ελλάδας, Ισραήλ και Κύπρου) έρχονται σε μια ιδιαίτερη χρονική συγκυρία όπου το διπλωματικό και γεωπολιτικό παιχνίδι στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου απαιτεί προσωπικές κινήσεις και μια αυξημένη αίσθηση αντιμετώπισης του αστάθμητου παράγοντα. Εδώ δεν χρειάζεται κανείς να είναι μάντης για να αντιληφθεί ότι αυτός δεν είναι άλλος από την Τουρκία.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είχε καταφέρει τον προηγούμενο Μάρτιο -στην αντίστοιχη συνάντηση της Ιερουσαλήμ- να πετύχει μια κοινή διακήρυξη των τριών ηγετών που συμμετείχαν στις συζητήσεις για τον αγωγό, αλλά και των ΗΠΑ, η οποία αποτύπωνε μια συμμαχία μεταξύ των τεσσάρων χωρών και αφορούσε την ασφάλεια του έργου και τη διαφύλαξή του από τον οποιονδήποτε τρίτο.
Ηταν η περίοδος που είχε αρχίσει έντονα η αμφισβήτηση, από πλευράς Τουρκίας, των ερευνών στην κυπριακή ΑΟΖ με τη συμμετοχή ξένων πολυεθνικών εταιρειών του χώρου.
Εκτοτε οι τουρκικές προκλήσεις εντάθηκαν, με αποκορύφωμα την πρόσφατη συμφωνία Αγκυρας-Τρίπολης για συνεκμετάλλευση πόρων στα νότια -και όχι μόνο- της Κρήτης. Πρόκειται για ένα σημείο το οποίο διασχίζει ο υπό κατασκευή αγωγός, γεγονός που επιθυμεί να εκμεταλλευτεί η Τουρκία και να αλλάξει τα δεδομένα στην περιοχή, ζητώντας μερίδιο από την πίτα.
Ο ίδιος ο Ερντογάν έχει δηλώσει επανειλημμένα πως τίποτε δεν μπορεί να γίνει στην ανατολική Μεσόγειο χωρίς να συμμετέχει σε αυτό και η χώρα του. Η αδιαλλαξία του εν προκειμένω είναι δεδομένη.
Υπό αυτό το πρίσμα, η συνάντηση του πρωθυπουργού σε λίγες μέρες με τον πρόεδρο Τραμπ έχει ιδιαίτερη σημασία. Κυρίως στο κομμάτι των ουσιαστικών δεσμεύσεων που θα αποσπάσει, αν το καταφέρει, ο κ. Μητσοτάκης. Η Ελλάδα οφείλει να ζητήσει ανταλλάγματα και να τα πάρει...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου