Οι μισές αλήθειες του Γιούνκερ...

Ο... φιλέλληνας Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ χτύπησε με μπαράζ συνεντεύξεων σε ελληνικά μέσα ενημέρωσης («Καθημερινή», «Εθνος»). Μας είπε πόσο μας αγαπά και μας σέβεται, πόσο μας βοήθησε τον Ιούλιο του 2015 να αποφύγουμε το...
μοιραίο, μας είπε για την πλάτη που έβαλε ώστε να μην περάσει το σχέδιο του Σόιμπλε που προέβλεπε την προσωρινή απομάκρυνση από το ευρώ, το οποίο στήριζαν οκτώ χώρες, μας είπε ακόμη για τις συμβουλές που έδινε στον Τσίπρα. Θυμηθήκαμε την όντως αυτοκριτική δήλωσή του, ότι «τσαλακώσαμε την αξιοπρέπεια των Ελλήνων, κυρίως μετά το 2015», αλλά κι εκείνη που έκανε λίγο μετά τις εκλογές του Γενάρη του 2015, ότι «ένα εκλογικό αποτέλεσμα δεν μπορεί να ανατρέψει συμφωνίες», όπως βεβαίως και την προτροπή του στους πολίτες της τσαλακωμένης χώρας να ψηφίσουν «ναι» στο δημοψήφισμα του Ιουλίου, διαφορετικά θα μπλέξει η Ελλάδα σε περιπέτειες.

Στην «Καθημερινή», όμως, υπάρχει και μια ενδιαφέρουσα επισήμανση του πρώην επικεφαλής της Ε.Ε. Στην ερώτηση «πότε ήταν η πρώτη φορά που αντιληφθήκατε ότι η Ελλάδα θα αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα;», ο κ. Γιούνκερ έδωσε την εξής απάντηση: «Ηταν κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του Καραμανλή... Του έλεγα ότι η Ελλάδα έχει τεράστιο πρόβλημα στα δημοσιονομικά της και στο δημόσιο χρέος της και θα χρειαστεί μεγάλες μεταρρυθμίσεις».

Μάλιστα. Αυτός τα έλεγε, ο Καραμανλής τα άκουγε, αλλά δεν έκανε τίποτε και, όταν συνειδητοποίησε το μέγεθος του προβλήματος, πήγε σε εκλογές για να τις χάσει, μεταφέροντας έτσι το βάρος στον διάδοχό του.

Ωστόσο, αναρωτιέται κανείς γιατί οι ευρωπαϊκοί θεσμοί δεν παρενέβησαν εγκαίρως. Τι έκανε εκείνος ο ανεκδιήγητος Χοακίν Αλμούνια (σοσιαλιστής, παρακαλώ) που ήταν επίτροπος της Ε.Ε. από το 2004 μέχρι το 2009 και υποτίθεται πως παρακολουθούσε από κοντά και με τη δέουσα προσοχή τα ελληνικά πράγματα; Ηταν άχρηστος ή μήπως συνένοχος;

Τι έκανε ο Μανουέλ Μπαρόζο (μαοϊκός τούτος στα νιάτα του, συγγνώμη Ελένη), που ήταν επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από το 2004 μέχρι το 2014; Δέκα χρόνια είχαμε αυτό το τεφαρίκι στην κορυφαία θέση της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας και επειδή κανείς δεν πάει χαμένος, σήμερα εργάζεται... σκληρά στην Goldman Sachs, παίρνοντας ένα χαρτζιλίκι για να τα βγάζει πέρα ο άμοιρος. Ηταν κι αυτός άχρηστος ή μήπως συνένοχος;

Και στην ίδια απάντηση ο κ. Γιούνκερ λέει και κάτι άλλο που αφορά την περίοδο της ισχυρής, με το... σπαθί της, Ελλάδας: «Το γεγονός ότι η Ελλάδα έγινε μέλος της ευρωζώνης με στοιχεία όχι και τόσο ακριβή με έκανε να έχω πάντα στο μυαλό μου τον κίνδυνο που κρυβόταν».

Ωστε έτσι, λοιπόν. Εμείς κάναμε την κουτσουκέλα, οι κουτόφραγκοι το πήραν χαμπάρι, αλλά το έπαιξαν χαζοί, γιατί δεν ήθελαν να μας χάσουν από πελάτες. Τόσο σημαντικοί ήμασταν. Είχαν, πάντως, διαισθανθεί τον κίνδυνο. Οταν όμως αυτός μπήκε φουριόζος από την κεντρική πύλη, ούτε καν από την Κερκόπορτα, οι φύλακες έπαιζαν σκάκι.

Οι ευθύνες της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας δεν αθωώνουν ούτε την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που μαϊμούδεψε τα στοιχεία για να μπούμε στο ευρώ, ούτε την κυβέρνηση της Δεξιάς που υποτίθεται πως επανίδρυε το κράτος και δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί με τον εκτροχιασμό της οικονομίας. Οι φυσικοί ιδιοκτήτες της χώρας αποδείχθηκαν ολετήρες.

Ανάγωγα

Τον θυμάστε τον Ζίγκμαρ Γκάμπριελ; Ξεχνιέται τέτοια προσωπικότητα; Ηταν αντικαγκελάριος, υπουργός Εξωτερικών και αρχηγός των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών (SPD). Ηταν αυτός που είχε δηλώσει το 2015 για την Ελλάδα ότι «δεν θα αφήσουμε τους Γερμανούς εργάτες να πληρώσουν για τις υπερβολικές υποσχέσεις μιας εν μέρει κομμουνιστικής κυβέρνησης». Αυτός λοιπόν ο παθιασμένος φίλος της εργατικής τάξης διορίστηκε στο Εποπτικό Συμβούλιο της Deutsche Bank. Η περιστρεφόμενη πόρτα λειτουργεί τέλεια στις σύγχρονες μεταδημοκρατίες. Τον βρίζουν ακόμη και οι σύντροφοί του, αλλά εκείνος πέρα βρέχει...

Tάσος Παππάς
efsyn.gr