Θα μπορούσε να είναι η συμφωνία των Πρεσπών. Ένα σωρό προβλήματα έλυσε για τη χώρα κι ένα σωρό προβλήματα δημιούργησε για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Θα μπορούσαν είναι οι εκλογές. Δεν αλλάζεις κάθε μέρα κυβέρνηση και να πάρει μάλιστα και αυτοδυναμία το καινούριο αφεντικό.
Θα μπορούσαν να είναι οι τσαμπουκάδες του Ερντογάν. Εντάξει, δεν τον φοβόμαστε τον σουλτάνο αλλά κανείς δεν θέλει να τρέχει στα χαρακώματα.
Κι αν το πάω στο...
αθλητικό, θα μπορούσε να είναι το πρωτάθλημα του ΠΑΟΚ, που τόση χαρά σκόρπισε στη Θεσσαλονίκη και τόση θλίψη από τα Τέμπη και κάτω –γειά σας κύριε Αυγενάκη, καλημέρα είπαμε;
Αλλά λέω να σταθώ σε μια ιστορία ανθρώπινη, που μας ένωσε αντί να μας χωρίσει και ανέδειξε το καλό πρόσωπο της Ελλάδας, αυτό που ξεχνάμε μέσα σε καπνούς και σε βρισιές και σε καουμποηλίκια της κακιάς συμφοράς που χαρακτηρίζουν τη φυλή. Θα σταθώ στην ιστορία του Παναγιώτη Ραφαήλ!
Στην υπόθεση του παιδιού που πάσχει από νωτιαία μυική ατροφία τύπου 1 κι έκανε θεραπεία εδώ στην Ελλάδα, αλλά θέλανε οι γονείς του να το στείλουν Αμερική για να δοκιμάσει ένα πειραματικό φάρμακο κι έκανε το πειραματικό φάρμακο ένα σκασμό λεφτά, όλο το πακέτο με διαμονές και συμπαρομαρτούντα πήγαινε κάπου τρία εκατομμύρια ευρώ, και έγινε αίτηση στο ΑΥΠ, αλλά το ΑΥΠ την απέρριψε την αίτηση επικαλούμενο επιστημονικά κριτήρια γιατί το πειραματικό το φάρμακο δεν κυκλοφορούσε στην Ευρώπη και ήταν άγνωστο αν θα βελτίωνε την υγεία του Παναγιώτη και τέλος πάντων να μη σας ζαλίζω με ιατρικές λεπτομέρειες, έχει φάκελο ολόκληρο για το θέμα στο newpost.gr, άμα πάτε εκεί θα τα διαβάσετε όλα.
Σημασία άλλωστε δεν έχουν οι γνωματεύσεις, σημασία ότι για το αγοράκι και τη σωτηρία του ξεκίνησε μια καμπάνια που έλεγε πάνω κάτω τα εξής:
«Αν 3.000.000 ήρωες δώσουν από 1 ευρώ ο καθένας, τότε ένα παιδί θα συνεχίσει να χαμογελά! Γίνε ο ήρωας του Παναγιώτη Ραφαήλ».
Μια πρωτοβουλία απ’ αυτές που συνηθίζονται στο εξωτερικό, αλλά στην Ελλάδα δεν τις έχουμε και πολύ σε πρώτο πλάνο, είμαστε λίγο πιο γκρινιάρηδες, λίγο πιο καχύποπτοι, λίγο πιο μουρτζούφληδες, δεν μας ψήνουν οι κάθε λογής έρανοι, έστω κι αν είναι για τόσο καλό σκοπό…
Αλλά εδώ έγινε ένα θαύμα! Ένα θαύμα μικρό ή μεγάλο, όπως το δει κανείς, ένα θαύμα ανέλπιστο, απρόσμενο, όπως είναι τα θαύματα τα σωστά που φέρνουν δάκρυα στα μάτια. Μαζεύτηκαν τα λεφτά σε χρόνο ρεκόρ, ξηλώθηκε ο Έλληνας, ξηλώθηκε η Ελληνίδα, το ανοίξανε το πορτοφόλι με το παραπάνω. Και πήγε το παιδί στη Βοστώνη, να δώσει τη μάχη του!
Κι αυτό είναι μάθημα κι ένα μήνυμα ενότητας σε καιρούς πονηρούς και βλαμμένους κι είναι ένα μήνυμα αγάπης και συντροφικότητας επίσης, που πολύ τυχεροί θα ήμασταν να μας συντρόφευε όλο το νέο έτος. Μαζί με το βλέμμα του ξανθομπάμπουρα Παναγιώτη, που ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον…
Υ.Γ.: Μην ανοίξω το στόμα μου για το ρόλο του υπουργείου Υγείας σε όλο αυτό το στόρι. Μην το ανοίξω!...
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου