Σε τεντωμένο σκοινί...

«Θα υπάρξει πόλεμος με το Ιράν; Οχι... Παρά την επιθετική ρητορική, ο κ. Τραμπ έχει φανεί διστακτικός στο να αναλάβει στιβαρή δράση». Αυτή ήταν μια από τις 20 προβλέψεις των έγκυρων Financial Times για το 2020, που αναπαράχθηκαν στα ΜΜΕ όλου του...
κόσμου την Πρωτοχρονιά του νέου έτους.

Διαψεύστηκε σε δύο μόλις 24ωρα. Οχι γιατί οι αναλύσεις των F.T. έχασαν το κύρος τους -πάντα από τη γνώριμη οπτική των αγορών και των συμφερόντων που εκπροσωπούν- αλλά γιατί στην εποχή Τραμπ η διεθνής γεωπολιτική και γεωοικονομία έχει μπει στον χώρο του απρόβλεπτου.

Από την περασμένη Παρασκευή, μετά τη δολοφονία του Κασέμ Σουλεϊμανί, η διεθνής κοινή γνώμη κρατάει την ανάσα της. Ο φόβος μιας διεθνούς ανάφλεξης, γενικευμένης ή περιφερειακής, είναι διαρκώς παρών όσο η ιρανική ηγεσία προειδοποιεί με αντίποινα και ο Αμερικανός πρόεδρος «υπόσχεται» μιαν ιστορική εκδίκηση εναντίον τόσων ιρανικών στόχων όσοι και οι Αμερικανοί όμηροι του 1979, στην κορύφωση της ισλαμικής επανάστασης.

Η πρωτοβουλία για νομοθετικό περιορισμό των πολεμικών υπερεξουσιών του Αμερικανού προέδρου από το Κογκρέσο αποκαλύπτει ότι η «στρατηγική» Τραμπ -ή μήπως η παντελής ανυπαρξία της;- έχει ενσπείρει τον φόβο ακόμη και στο αμερικανικό κατεστημένο. Η αμηχανία είναι εύγλωττη στη συμπεριφορά όλων των πόλων της διεθνούς σκακιέρας.

Το μόνο καθησυχαστικό είναι ότι, ενώ οι πρωταγωνιστές της κλιμάκωσης τεντώνουν το σκοινί, ταυτόχρονα εξελίσσονται παρασκηνιακές διεργασίες εκτόνωσης. Η ίδια η ιρανική ηγεσία δείχνει ότι δεν θέλει να αποκόψει τους διαύλους επικοινωνίας με τη διεθνή κοινότητα. Παρά το γεγονός ότι στο Ιράν ο αντιαμερικανισμός απογειώνεται και ότι στο Ιράκ αναπόφευκτα θα επισπευστεί η αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων, η Τεχεράνη δείχνει να προσβλέπει σε κάποιου είδους εκτονωτική διαμεσολάβηση.

Αρκετοί είναι οι πιθανοί διαμεσολαβητές, αλλά ποιος μπορεί να αποδειχτεί αποτελεσματικός; Η Ε.Ε., με τα βραδυφλεγή ανακλαστικά της, εξ ορισμού αδυνατεί. Η τουρκική ηγεσία έχει ήδη δηλώσει πρόθυμη να διαμεσολαβήσει, αλλά είναι ακατάλληλη, ως κατ’ εξοχήν συνιστώσα της έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο κλήρος μοιάζει να πέφτει στον Πούτιν. Οπως κατέδειξε η κρίση στη Συρία, η ρωσική ηγεσία αναδεικνύεται σε «επίμονο κηπουρό» της διεθνούς πολιτικής. Πάσα προσφορά δεκτή, εφόσον «δουλεύει» για την ειρήνη και τη διεθνή νομιμότητα...

efsyn.gr