αδύνατες, αυτό είναι το μόνο σίγουρο». Σε αντίστοιχο μήκος κύματος ο Κώστας Μελάς, διδάσκων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, σημειώνει πως «η παγκόσμια και η ευρωπαϊκή οικονομία βρίσκονται σε φάση σημαντικής επιβράδυνσης, υπό το βάρος περιοριστικών μέτρων στο διεθνές εμπόριο και υψηλού δημόσιου και ιδιωτικού χρέους σε πολλές οικονομίες, καθώς και αβεβαιότητας εξαιτίας γεωπολιτικών κινδύνων». Αλλά εξίσου χαμηλών προσδοκιών αν όχι απαισιοδοξίας ο Σταύρος Τομπάζος, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, επισημαίνει ότι «σε συνθήκες στάσιμης παραγωγικότητας, η διατήρηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου σε υψηλά επίπεδα απαιτεί στασιμότητα ή μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, η οποία, όμως, με τη σειρά της, δημιουργεί ένα ορίζοντα χαμηλών παραγωγικών προσδοκιών».
Σ΄αυτό το ρευστό περιβάλλον η ελληνική οικονομία συνεχίζει να μεγεθύνεται ίσως με ρυθμούς χαμηλότερους των επιθυμητών. Ο κ. Πελαγίδης αισιοδοξεί πως «η Ελλάδα, στην αυγή της νέας δεκαετίας πρέπει και μπορεί να δημιουργήσει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που θα την μετατρέψουν σιγά-σιγά σε "Φλόριδα της Ευρώπης", ο κ. Μελάς θεωρεί ότι ο παράγοντας των επενδύσεων είναι εκείνος που θα καθορίσει τελικώς τον -υψηλότερο έτσι κι αλλιώς εντός της ευρωζώνης- ρυθμό ανάπτυξης του 2020, ενώ ο κ. Τομπάζος εκτιμά ότι «η Ελλάδα δεν μπορεί να ελπίζει σε μια γρήγορη ανάκαμψη μέσω του τουρισμού και, γενικότερα, των εξαγωγών της. Τα εξωφρενικά υψηλά ποσοστά πρωτογενών πλεονασμάτων που επέβαλαν οι δανειστές επιδρούν αρνητικά στη μεγέθυνση του ΑΕΠ».
Αναλυτικά οι τρεις οικονομολόγοι, ανήκοντες σε τρεις διαφορετικές σχολές σκέψης, ανέφεραν στο ΑΠΕ- ΜΠΕ και στον Δημήτρη Χαροντάκη τα εξής:
Θοδωρής Πελαγίδης: Απρόβλεπτο, ρευστό το 2020
Ο Θεόδωρος Πελαγίδης είναι καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, NR Senior Fellow Brookings Instit
Ποτέ άλλοτε δεν έχει βρεθεί η παγκόσμια οικονομία σε μια τέτοια ρευστότητα. Στην αυγή της νέας δεκαετίας οι προβλέψεις είναι αδύνατες, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Η συμβολή μας στην κατανόηση αυτού που έρχεται είναι περισσότερο να συγκεντρώσουμε μια δέσμη κρίσιμων εξελίξεων και στη συνέχεια να δούμε αν αυτές συγκροτούν μια δυναμική. Ίσως το 2020 να δείξει τουλάχιστον το προς τα πού θα πάμε.
Να πω εξ αρχής ότι ξεκινά η μεγάλη έξοδος της Κίνας. Δύο εκατομμύρια Κινέζοι ήδη έχουν μεταναστεύσει προς την ανατολική Ρωσία ενώ ο Δρόμος του Μεταξιού προχωρά και το ευρωασιατικό όραμα ισχυροποιείται. Κινεζικές επιχειρήσεις υπεργολαβοποιούν δουλειές σε ακόμη φθηνότερες χώρες σε γειτονικά κράτη της Ν.Α. Ασίας, ενώ η κινεζική επενδυτική απόβαση στην πολλά υποσχόμενη Αφρική προχωρά και θα προχωρήσει ακόμη ταχύτερα. Εκεί κατασκευάζονται υποδομές από κινεζικές εταιρίες και επενδύονται χρήματα σε πλουτοπαραγωγικές πηγές. Το μέλλον για την Αφρική ξεκινά.
Στην Ευρώπη, η προσγείωση της γερμανικής οικονομίας δείχνει ότι αναμένουμε έναν χρόνο έναρξης της Ιαπωνοποίησης. Χαμηλοί, στην πράξη, μηδενικοί ρυθμοί οικονομικής μεγέθυνσης κλονίζουν το όραμα της συνεχούς οικονομικής προόδου αλλά και του αξιοζήλευτου ευρωπαϊκού τρόπου ζωής. Στη βάση αυτού η τρομερή δημογραφική παρακμή. Από τις χώρες της Βαλτικής μέχρι τα Βαλκάνια, ο πληθυσμός μειώνεται, γηράσκει, μεταναστεύει. Η μήτρα του προβλήματος του δημοσίου χρέους, του ασφαλιστικού, της χαμηλής οικονομικής μεγέθυνσης, των ανεπαρκών επενδύσεων κτλ. βρίσκεται εδώ. Σε κάθε περίπτωση, η οικονομική στασιμότητα δεν μπορεί να προκαλέσει μια ισχυρή ύφεση της τάξης του 2008, όμως η κατάσταση αυτή της Ιαπωνοποίησης της Ευρώπης θα συνεχιστεί.
Στην Αμερική, η μισή και λιγότερη κοινωνία τρέχει με 3% και η άλλη μισή δεν μπορεί να βρει σε περίπτωση ανάγκης 400 δολάρια. Αυτό έχει οδηγήσει σε μια άνευ προηγουμένου πόλωση που καταστρέφει αυτό που πάντα όλοι θαυμάζαμε στην Αμερική: το βάθος και την επάρκεια των θεσμών. Δεν εκτιμώ ότι λίγους μήνες πριν τις αμερικάνικες εκλογές το σύστημα μπορεί να φρενάρει απότομα. Το κομμάτι της οικονομίας -και της κοινωνίας- που παράγει, είναι ανταγωνιστικό και δαπανά θα συνεχίσει την πορεία αυτή. Το ζήτημα όμως είναι ότι το σύστημα συνολικά έχει πρόβλημα. Και αυτό μπορεί μέσα στο επόμενο έτος να φανεί περισσότερο πάνω στην οικονομία. Η επιβράδυνση της οικονομίας που προβλέπεται να «καθίσει» πιο κοντά στο 2% είναι μικρή για να δημιουργήσει συνθήκες πολύ διαφορετικές από την προηγούμενη χρονιά, αλλά θα δούμε...
Και η Ελλάς; Επιτυχία θα είναι οπωσδήποτε να ξεπεράσει ο ρυθμός οικονομικής μεγέθυνσης επιτέλους το 2% και μάλιστα πολύ περισσότερο το 2.5%. Γίνονται σοβαρές προσπάθειες από τη νέα κυβέρνηση για την τόνωση των επενδύσεων και τις κάθε είδους επιχειρηματικές διευκολύνσεις. Η Ελλάδα δεν είναι και μια ιδιαιτέρως ανοικτή οικονομία, με την εξαίρεση βεβαίως του τουρισμού και οι όποιες αρνητικές επιδράσεις από το εξωτερικό περιβάλλον δεν φαίνεται να είναι ισχυρές. Η Ελλάδα, στην αυγή της νέας δεκαετίας πρέπει και μπορεί να δημιουργήσει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που θα την μετατρέψουν σιγά-σιγά σε «Φλόριδα της Ευρώπης». Δε βλέπω γιατί το απίθανο οικόπεδο που βρίσκεται να μην μπορεί να υποδέχεται σε ημιμόνιμη βάση τους ευκατάστατους όλου του κόσμου. Κατασκευές, τρόφιμα, μεταφορές, ενέργεια είναι μόνο μερικοί τομείς που μπορούν να «συρθούν» από τον τουρισμό υψηλότερα σε μια τέτοια εκδοχή. Μόνο εμπόδιο είναι η υψηλή φορολογία...
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου