είναι κόμμα της ανάγκης και η ανάγκη τον κινεί. Και όταν ξανακυβερνήσει, πάλι ως κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης θα επιστρέψει – σιγά μην πάρει τίποτα στρωμένο, σιγά μη βρει εκείνος 37 δισ. να μοιράσει.
Επειδή άρχισαν κάποιοι να κατσουφιάζουν, λέει, μες στον ΣΥΡΙΖΑ και να γκρινιάζουν «πολλούς πασόκους πήραμε», «πολύ στο Κέντρο πάμε», αρχίζω να γράφω αυτό το κείμενο.
Ποιοι μπορούν να μιλούν για «καθαρότητα» και ποιοι είναι οι «καθαροί», ύστερα από τεσσεράμισι χρόνια στα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ κολύμπησε ως κυβέρνηση στα βοθρολύματα που του άφησαν οι προηγούμενοι για να βγάλει το κεφάλι της χώρας έξω να μην πνιγεί; Και το έβγαλε – αλλά για να το βγάλει δεν έμεινε αμόλυντος, ως και Μνημόνιο υπέγραψε. Ποιος μπορεί να κουνάει το δάχτυλο της αριστεροσύνης ύστερα από μία κυβερνητική θητεία έκτακτης ανάγκης;
Και όλοι αυτοί οι «πασόκοι» δηλαδή – μιλάω για τα ανδρεϊκά στελέχη, γιατί τα λαμόγια έχουν ήδη πάρει θέσεις στη ΝΔ προ πολλού – πού θέλετε να πάνε; Στη Νέα Δημοκρατία Εσωτερικού, το σημερινό ΚΙΝΑΛ; Να κάνουν τι; Να περιμένουν πότε θα τους κουνήσει το δαχτυλάκι του ο Άδωνις να πάνε να γίνουν συν-υπουργοί των φασιστοειδών; Πού είναι η πιο συγγενής τους περιοχή, αν όχι στον ΣΥΡΙΖΑ;
Παιδιά, μην το κουράζετε. Ο ΣΥΡΙΖΑ και θα ανοίξει, και θα διευρυνθεί, και προς το Κέντρο θα πάει, και προς τα Αριστερά θα πάει, και όπου χρειαστεί θα πάει γιατί είναι κόμμα της ανάγκης και η ανάγκη τον κινεί. Και όταν ξανακυβερνήσει, πάλι ως κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης θα επιστρέψει – σιγά μην πάρει τίποτα στρωμένο, σιγά μη βρει εκείνος 37 δισ. να μοιράσει από αυτούς που κυβερνούν σήμερα και ήδη διανέμουν μεταξύ τους τα λάφυρα της εξουσίας.
Και, τελοσπάντων, σας αρέσει δεν σας αρέσει, αυτό το κόμμα είναι ο Αλέξης Τσίπρας και δέκα ικανά στελέχη. Οι υπόλοιποι δεν πα ‘να γκρινιάζετε, δεν πα ‘να φύγετε κιόλας; Και το καλοκαίρι του ‘15, έφυγε το 30% του κόμματος και ο Τσίπρας πάλι 35% πήρε στις εκλογές. Κι ύστερα από τέσσερα χρόνια μάχης με όλο το κατεστημένο των ολιγαρχών, της μιντιαρχίας, του εθνικισμού και του ψέματος, έχασε με 31,5%.
Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει «ενός ανδρός αρχή». Ιδίως σε ένα κόμμα της δημοκρατικής Αριστεράς. Και φυσικά δεν είναι αλάνθαστος ο Τσίπρας, ούτε παντογνώστης. Αλλά να ξέρει ο καθένας και το μπόι του, να ξέρει τι χώρο πιάνει η σκιά του στον τοίχο και κυρίως να γνωρίζει ποιος είναι αυτός που ο κόσμος θέλει, αγαπάει και εμπιστεύεται. Αλέξη Τσίπρα τον λένε και, για να παραφράσω «ανδρεϊκό» Κατσιφάρα, κάντε και καμιά προσευχή να ‘ναι καλά, γιατί χωρίς αυτόν δεν θα σας ξέρει ούτε ο θυρωρός της Κουμουνδούρου...
Νίκος Μωραΐτης
Πηγή: altsantiri.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου