Το μυστικό του Αντώνη Σαμαρά...

Για ακόμα μια φορά, ο Αντώνης Σαμαράς έκλεψε την παράσταση με την ομιλία του στο συνέδριο της Ν.Δ., όπου έριξε το γάντι στον διάδοχό του...
Κυριάκο Μητσοτάκη, κρατώντας επιδεικτικά σκληρή στάση, υιοθετώντας ακραία φρασεολογία για τους «λαθρομετανάστες» και επαναφέροντας το αίτημα για «αποδέσμευση» από τη Συμφωνία των Πρεσπών.

«Οι θέσεις του πρώην πρωθυπουργού είναι γνωστές και πάγιες», θα απαντήσει την περασμένη Τρίτη ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας σε σχετικό ερώτημα της «Εφ.Συν.», καθώς τον «άδειαζε». Το ίδιο είχε περηφανευτεί και ο ίδιος ο κ. Σαμαράς στο κλείσιμο της επίμαχης ομιλίας: «Αυτές είναι οι απόψεις μου. Οι ιδέες μου. Με αυτές πολιτεύομαι πάντα. Δεν τις διαπραγματεύθηκα ποτέ! Για οποιοδήποτε αξίωμα… Ποτέ! Ούτε εντός, ούτε εκτός Ελλάδος. […] Ποτέ δεν κρύφτηκα. Δεν κρύφτηκα, δεν κρυβόμαστε».

Είναι όμως τα πράγματα έτσι;

Ο άλλος Σαμαράς
Δεν έχουν περάσει δα και τόσο πολλά χρόνια από την περίοδο 2012-2014 που ο κ. Σαμαράς είχε αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας ως πρωθυπουργός της τρικομματικής κυβέρνησης που κατέληξε δικομματική.

Σ’ αυτό το διάστημα ο τότε αρχηγός της Ν.Δ. είχε λησμονήσει τις «ιδέες» του, με τις οποίες υποτίθεται ότι «πολιτεύεται πάντα». Ειδικά στο μακεδονικό ζήτημα είχε αφήσει τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Εξωτερικών Ευάγγελο Βενιζέλο να εκφωνεί εξ ονόματός του από το επίσημο βήμα της Γ.Σ. του ΟΗΕ την άλλη «πάγια» θέση όλων των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου για μια λύση στη διένεξη με την τότε ΠΓΔΜ μέσω της αποδοχής μιας σύνθετης ονομασίας erga omnes (27.9.2014). Αλλά ούτε βρήκε τον μαγικό τρόπο να ανακόψει τις ροές προσφύγων και μεταναστών προς την Ελλάδα.

Οσο κι αν θέλει να καλλιεργήσει την εικόνα του αδιάλλακτου εθνικιστή ο Αντώνης Σαμαράς, τον διαψεύδουν τα δικά του πεπραγμένα, στα οποία αποδεικνύεται ότι η επιμονή του αυτή οφείλεται μόνο σε λόγους αυτοπροβολής και διεκδίκησης μιας ξεχωριστής δικής του ταυτότητας μέσα στον ευρύτερο χώρο της Κεντροδεξιάς.

Ως γνήσιο πολιτικό τέκνο του Ευάγγελου Αβέρωφ, ο κ. Σαμαράς είναι βέβαια σκληρός δεξιός, χειρίζεται με ευκολία την ακροδεξιά ρητορική («λαθρομετανάστες», «λαθρο-εποικισμός» κ.λπ.) και βέβαια αισθάνεται δυσανεξία απέναντι σε κάθε λογής Αριστερά («Φωτιά και τσεκούρι» που έγραφε και ο Αβέρωφ). Στα πρώτα βήματά του ως βουλευτής δεν έλειπε από την ετήσια τελετή μνήμης στον Μελιγαλά. Μάλιστα, μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και την αναγνώριση της ΕΑΜικής Αντίστασης, ανακοίνωνε με ειδικό δελτίο Τύπου την έλευσή του στον χώρο της Πηγάδας, «για να παραστεί στο Μνημόσυνο των σφαγιασθέντων από τους εαμοκομμουνιστές» («Ελευθερία», 18.9.82)...

Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο των Γιάννη Μπασκάκη και Δημήτρη Ψαρρά, πατήστε ΕΔΩ.