«Με αφορμή δημοσιεύματα σε έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο και δηλώσεις πολιτικών προσώπων σχετικά με την πρόταση εισαγγελικής λειτουργού, μετά το πέρας της αποδεικτικής διαδικασίας, σε δίκη μεγάλου κοινωνικού ενδιαφέροντος, η Ενωση Εισαγγελέων Ελλάδος (ΕΕΕ) υπογραμμίζει ότι οι Ελληνες εισαγγελείς ασκούν το λειτούργημά τους με υψηλό αίσθημα ευθύνης και με βάση το...
Σύνταγμα και τους νόμους και δεν είναι υπεράνω κριτικής, ακόμη και αιχμηρής, η οποία, όμως, όταν υπερβαίνει το αναγκαίο μέτρο κι εκφέρεται πριν από την οριστική κρίση του δικαστηρίου, ενέχει κινδύνους για τη Δικαιοσύνη και τη σαφή διάκριση κι ανεξαρτησία της από τις λοιπές συνταγματικά κατοχυρωμένες εξουσίες» (20.12.2019 δελτίο Τύπου της ΕΕΕ)
Η συγκεκριμένη ανακοίνωση αυτονόητα ξάφνιασε πολύ δυσάρεστα όχι μόνο τον κάθε αντιναζιστή και αντιφασίστα, αλλά και συντηρητικούς ανθρώπους που παρακολουθούν τη δίκη του ναζιστικού συρφετού με τους αγκυλωτούς σταυρούς. Ξάφνιασε ακόμα και τη διεθνή κοινή γνώμη, ειδικά των χωρών που έχοντας διαφορετικό ποινικό σύστημα δεν γνωρίζουν ότι στην Ελλάδα ο εισαγγελέας δεν υποχρεώνεται να συνταχθεί με το κατηγορητήριο.
Η ανακοίνωση, παρά την πολύ προσεκτική διατύπωση, υπερασπίζεται μεν γενικά το έργο των εισαγγελέων, αλλά δεν παύει να το κάνει αυτό με αφορμή την αγόρευση της Αδ. Οικονόμου, που πρότεινε ουσιαστικά την αθώωση των χρυσαυγιτών.
Και όμως, η ίδια η εισαγγελέας με την πρότασή της φαίνεται να αγνόησε σχεδόν επιδεικτικά όχι μόνο τα πέντε επίπονα –και για τη Δικαιοσύνη– χρόνια διεξαγωγής της δίκης αλλά και το εξίσου επίπονο έργο των συναδέλφων της, που τελέστηκε μέσα στην εξαντλητική ακροαματική διαδικασία αλλά και στην προανάκριση, στην κύρια ανάκριση και στο τελικό βούλευμα.
Το να μην έχει κάποιος παρακολουθήσει τη δίκη (όπως π.χ. τα περισσότερα ΜΜΕ) και να αγνοεί επομένως τον τεράστιο όγκο των αποδεικτικών στοιχείων, είναι αναμενόμενο. Το να το κάνει αυτό όμως η εισαγγελέας της δίκης είναι αδιανόητο.
Η κριτική που ασκείται σε εισαγγελικές προτάσεις είναι προφανέστατα νόμιμη και απολύτως συνταγματικά κατοχυρωμένη, σύμφωνα και με τις επίσημες ανακοινώσεις των Εισαγγελικών και Δικαστικών Ενώσεων. Εκείνο που ξεφεύγει από τα όρια, είναι οι προσβλητικές για την προσωπικότητα ενός δικαστή αναφορές ή συκοφαντίες και όχι φυσικά η σκληρή κριτική για τις δημόσια εκφρασμένες δικανικές του πεποιθήσεις, όπως αποτυπώθηκαν στη συγκεκριμένη εισαγγελική πρόταση.
Διότι, πώς είναι δυνατόν να μη γίνει αντικείμενο έντονης κριτικής το γεγονός ότι η εισαγγελέας δεν είδε τους αγκυλωτούς σταυρούς, δεν είδε τα ρόπαλα στα χέρια των ταγμάτων εφόδου, δεν είδε τα μαχαίρια και τις φονικές σιδηρογροθιές, δεν είδε τα στρατιωτικά παραγγέλματα και τις εθνικοσοσιαλιστικές παρελάσεις, δεν είδε τα πογκρόμ εναντίον των μη αποδεκτών ως ανθρωπίνων όντων από τους χρυσαυγίτες, δεν είδε τη συγκροτημένη δράση της εγκληματικής οργάνωσης ναζιστών που πειθαρχεί πλήρως στις εντολές της ηγεσίας και του αρχηγού, δεν είδε και δεν άκουσε τα συγκλονιστικά βίντεο και τα ντοκουμέντα, δεν είδε τις δεκάδες καταδικαστικές αποφάσεις για τη δράση της Χρυσής Αυγής και, τέλος, δεν έδωσε σημασία στις μαρτυρίες των θυμάτων που έχουν επιζήσει από τις δολοφονικές επιθέσεις;
Αλλες ανακοινώσεις
Σε κάθε περίπτωση, θέλοντας να κατανοήσουμε την ανάγκη ακόμα και της προσεκτικής αυτής ανακοίνωσης (διαμαρτυρίας) της ΕΕΕ, ανατρέξαμε στους λόγους και στις αφορμές που οδήγησαν κάθε φορά την ΕΕΕ στην έκδοση δελτίων Τύπου πέρα από τα συνδικαλιστικά ή τα νομικά θέματα που την απασχολούσαν.
Πολύ συχνά η Ενωση εξέφρασε διαμαρτυρίες για πολιτικές παρεμβάσεις και απαξιωτικές αναφορές στο έργο της Δικαιοσύνης και ειδικά από κυβερνητικούς αξιωματούχους από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, π.χ. για τους Ι. Κεφαλογιάννη (υπουργό), Γ. Παπανδρέου (πρωθυπουργό), Νίκο Δένδια (υπουργό ΠροΠο), Αντ. Ρουπακιώτη (υπ. Δικαιοσύνης), Αδ. Γεωργιάδη (αντιπρόεδρο Ν.Δ.), Π. Καμμένο (υπ. Αμυνας), Π. Πολάκη (αν. υπουργό Υγείας).
Η ΕΕΕ υπερασπίστηκε, επίσης, με δελτία Τύπου μέλη της που οδηγήθηκαν άδικα σε πειθαρχικές διώξεις, όπως τον αείμνηστο πρόεδρό της Σ. Μπάγια, αλλά και μέλη της που συκοφαντήθηκαν και λοιδορήθηκαν ακόμα και σε προσωπικό επίπεδο από συκοφαντικά δημοσιεύματα – υβριστικά για τους εισαγγελείς σχόλια στην υπόθεση Ζαχόπουλου (2007), άρθρο στην «Καθημερινή» περί «προκλητικής ατιμωρησίας δικαστών» (2012), απάντηση στον Κ. Βαξεβάνη για «μονομερή ευαισθησία δικαστών στα ισχυρά συμφέροντα» (2012), διαμαρτυρίες σε αγοραίες συκοφαντίες εντύπων και παραγόντων του ποδοσφαίρου που κατήγγειλαν ως «εκτελούντες συμβόλαια» εισαγγελείς που ερευνούσαν ποδοσφαιρικούς αγώνες, στημένα κ.λπ. (2015-2016), δημοσιεύματα που συκοφαντούσαν τις εισαγγελείς του Αρείου Πάγου (Ευτ. Κουτζαμάνη και Ξ. Δημητρίου), προσβλητικά για τους εισαγγελείς κατά της Διαφθοράς δημοσιεύματα κ.λπ.
Είναι αλήθεια ότι ορισμένες φορές δικαστικοί λειτουργοί έγιναν στόχοι βίαιων ενεργειών από μέλη εγκληματικών οργανώσεων σε υποθέσεις που διερευνούσαν, αλλά αλίμονό μας αν ο φόβος πρυτανεύει στη δικανική κρίση του δικαστή και του εισαγγελέα...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου