Παρακολουθώντας τα αποψινά (Πέμπτη 5 /12) δελτία ειδήσεων (κανένα δεν είχε στους αρχικούς τίτλους την παραίτηση Διαματάρη), έμεινα στα λόγια του Άρη Πορτοσάλτε στο δελτίο του ΣΚΑΪ, που παρουσίασε το γεγονός μέσα σε 2 λεπτά (ίσως λέω και πολλά).
Και...
τι είπε; Πως κακώς έκανε ό,τι έκανε ο κ. Διαματάρης, πως καλώς (αν και «με κάποια καθυστέρηση») η κυβέρνηση άκουσε την κοινή γνώμη (θυμίζουμε πως κανένα κανάλι τόσες μέρες δεν ανέφερε τίποτα απολύτως για το θέμα), πως πολύ καλή δουλειά έχει κάνει ο κ. Διαματάρης με την ομογένεια και πως κακώς «έφερε σε δύσκολη θέση» τον πρωθυπουργό να ζητήσει την παραίτησή του, καθώς δεν του είχε πει την αλήθεια. Α! Και πως δε γίνεται να γίνονται αυτά τη στιγμή που «η κυβέρνηση μάχεται εναντίον του πελατειακού κράτους»!!! (αυτό το τελευταίο πραγματικά να μείνει στα πρακτικά παρακαλώ).
Καταρχάς, μπράβο στον κ. Πορτοσάλτε. Κάνει εξαιρετικά τη δουλειά του. Και το εννοώ. (Μόνο μη με ρωτήσετε ποια δουλειά είναι αυτή παρακαλώ. Πάντως αυτή που έχει ταχθεί να κάνει, την κάνει εξαιρετικά!).
Να ρωτήσω κάτι μικρό μόνο; Πήγε, δηλαδή ένας «που έκανε καλή δουλειά στην ομογένεια», είπε πως κάνω αυτό κι αυτό, έχω σπουδάσει αυτά κι αυτά, είμαι αυτός κι αυτός, είπε βέβαια πως «αγαπώ και τον πρωθυπουργό» (!) και μετά τι; Του είπαν «έλα καλέ μου να σε βάλουμε υφυπουργό Εξωτερικών»; Αυτό θέλει να μας πει ο κ. Πορτοσάλτε; Ότι η κυβέρνηση «παραπλανήθηκε»; Πως «δεν ήξερε»; Πως «παραμυθιάστηκε»;
Πολύ παραμύθι ρε παιδιά. Και δεν ξέρω ποιος παραμυθιάζει ποιον. Αλλά, κυρίως, ποιος θέλει να παραμυθιάζεται περισσότερο; Μήπως η απάντηση είναι: εμείς;
Βρε μπας και είναι αυτή η απάντηση και μεις σφυράμε αδιάφορα; Γιατί ο Διαματάρης είναι μία περίπτωση... με τις υπόλοιπες (που έχουν και πτυχία μάλιστα) τι γίνεται; Γιατί τόση ανοχή (για να μην πω... αποδοχή);
Νόρα Ράλλη
Και...
τι είπε; Πως κακώς έκανε ό,τι έκανε ο κ. Διαματάρης, πως καλώς (αν και «με κάποια καθυστέρηση») η κυβέρνηση άκουσε την κοινή γνώμη (θυμίζουμε πως κανένα κανάλι τόσες μέρες δεν ανέφερε τίποτα απολύτως για το θέμα), πως πολύ καλή δουλειά έχει κάνει ο κ. Διαματάρης με την ομογένεια και πως κακώς «έφερε σε δύσκολη θέση» τον πρωθυπουργό να ζητήσει την παραίτησή του, καθώς δεν του είχε πει την αλήθεια. Α! Και πως δε γίνεται να γίνονται αυτά τη στιγμή που «η κυβέρνηση μάχεται εναντίον του πελατειακού κράτους»!!! (αυτό το τελευταίο πραγματικά να μείνει στα πρακτικά παρακαλώ).
Καταρχάς, μπράβο στον κ. Πορτοσάλτε. Κάνει εξαιρετικά τη δουλειά του. Και το εννοώ. (Μόνο μη με ρωτήσετε ποια δουλειά είναι αυτή παρακαλώ. Πάντως αυτή που έχει ταχθεί να κάνει, την κάνει εξαιρετικά!).
Να ρωτήσω κάτι μικρό μόνο; Πήγε, δηλαδή ένας «που έκανε καλή δουλειά στην ομογένεια», είπε πως κάνω αυτό κι αυτό, έχω σπουδάσει αυτά κι αυτά, είμαι αυτός κι αυτός, είπε βέβαια πως «αγαπώ και τον πρωθυπουργό» (!) και μετά τι; Του είπαν «έλα καλέ μου να σε βάλουμε υφυπουργό Εξωτερικών»; Αυτό θέλει να μας πει ο κ. Πορτοσάλτε; Ότι η κυβέρνηση «παραπλανήθηκε»; Πως «δεν ήξερε»; Πως «παραμυθιάστηκε»;
Πολύ παραμύθι ρε παιδιά. Και δεν ξέρω ποιος παραμυθιάζει ποιον. Αλλά, κυρίως, ποιος θέλει να παραμυθιάζεται περισσότερο; Μήπως η απάντηση είναι: εμείς;
Βρε μπας και είναι αυτή η απάντηση και μεις σφυράμε αδιάφορα; Γιατί ο Διαματάρης είναι μία περίπτωση... με τις υπόλοιπες (που έχουν και πτυχία μάλιστα) τι γίνεται; Γιατί τόση ανοχή (για να μην πω... αποδοχή);
Νόρα Ράλλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου