Πολύς κουρνιαχτός σηκώθηκε κατόπιν της ομιλίας του Σαμαρά στο 13ο συνέδριο της ΝΔ. Ασκήθηκε κριτική (και σωστά) για έντονο ακροδεξιό αποτύπωμα. Σχολιάστηκε αρνητικά (και πάλι σωστά) η αποδοχή της ομιλίας αυτής από το σώμα των συνέδρων. Εκτιμήθηκε πως η παρέμβαση Σαμαρά σηματοδότησε μία...
αρχηγική εμφάνιση (άλλη μία σωστή εκτίμηση).
Ωστόσο, πρόκειται για επιφανειακές εκτιμήσεις που δεν φτάνουν στο βάθος του ζητήματος. Και πού έγκειται αυτό το βάθος; Ας εισχωρήσουμε, λοιπόν, στα εσώτερα.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΣΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ;
Εντός των κομμάτων της αστικής τάξης ή μεταξύ αυτών υπήρχαν πάντα
αντιθέσεις. Οι αντιθέσεις αυτές αφορούσαν το μείγμα της πολιτικής, τη μορφή της διαχείρισης, δευτερεύουσες ή λιγότερο δευτερεύουσες αντιθέσεις που συνδέονταν με το ζήτημα της δημοκρατίας ή της εξωτερικής πολιτικής. Αν κάνουμε μία διαδρομή στην πολιτική αυτών των κομμάτων και των επιταγών της ίδιας της αστικής τάξης θα συλλέξουμε πολλά παραδείγματα
διαφοροποιήσεων με αναφορά στη χούντα, στην αποκατάσταση της αστικής
δημοκρατίας, στις οικονομικές πολιτικές των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων, στη στάση που κρατήθηκε απέναντι στις μεγάλες δυνάμεις. Το ερώτημα είναι αν η παρέμβαση Σαμαρά σηματοδοτεί μία διαφοροποίηση σε σχέση με την επικρατούσα πολιτική της σημερινής κυβέρνησης. Η απάντηση είναι πως αποτελεί μια διαφοροποίηση, αλλά με μερικό χαρακτήρα. Με άλλα λόγια, ο πυρήνας της σημερινής πολιτικής της ΝΔ προφανώς και δεν αμφισβητείται, αλλά απλώς απαιτείται μία σκλήρυνσή της.
Συχνά κατηγορείται ο Κυριάκος Μητσοτάκης ότι έχει γίνει έρμαιο των ακροδεξιών που έχουν παρεισφρήσει στους κόλπους της ΝΔ, δηλαδή του
Βορίδη, του Γεωργιάδη, του Μπογδάνου και άλλων. Είναι, όμως, έτσι; Πρόκειται για εσφαλμένη εκτίμηση. Η υιοθέτηση των ορφανών της ακροδεξιάς στο κόμμα της ΝΔ αποτέλεσε και αποτελεί στρατηγική επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης. Η ελληνική αστική τάξη, τουλάχιστον ένα τμήμα της, έχει επιλέξει μία παραλλαγή στη ρητορική και πρακτική του Όρμπαν. Υπό την ηγεμονία του Κυριάκου Μητσοτάκη η ΝΔ και πριν να κερδίσει τις εκλογές, καλλιέργησε κλίμα μίσους απέναντι σε μετανάστες και πρόσφυγες. Προτιμάμε τη λέξη μίσος από την ξενοφοβία, γιατί η τελευταία λέξη δεν αποδίδει με ακρίβεια αυτό που γίνεται σήμερα στην ελληνική κοινωνία. Οι απόπειρες δολοφονίας και οι προπηλακισμοί, η διοργάνωση των δημόσιων μπάρμπεκιου με χοιρινό, οι λέξεις που εκστομίζονται, οι πορείες μαθητών στα Γιαννιτσά με αίτημα την εκδίωξη των «ξένων», δεν εκφράζουν φοβία αλλά μίσος και ρατσισμό. Οι ανοησίες για την «εισβολή» των ξένων που ενθαρρύνθηκε από τα ανοικτά σύνορα που διαλαλούσε ο ΣΥΡΙΖΑ (Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ευθύνες αλλά άλλης τάξης και που συνδέονται με την αποδοχή του ευρωενωσιακού πλαισίου και τη δημιουργία άθλιων χώρων υποδοχής), αποτέλεσαν συστατικό στοιχείο της αντιπολιτευτικής ρητορικής της ΝΔ. Βεβαίως, θα μπορούσε κάποιος να μας αντιτείνει το παράδειγμα των κυρώσεων στην ΟΝΝΕΔ Πεντέλης μετά την αποστολή εκείνου του απαράδεκτου κειμένου στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη. Να θυμίσουμε πως στην επιστολή αυτή γινόταν λόγος για προσέλκυση εγκληματιών, για 15χρονους πρόσφυγες που διαφέρουν από τους δικούς μας
έφηβους αφού οι πρώτοι στερούνται ψυχής ανηλίκων λόγω της συμμετοχής τους στον πόλεμο, για ανήλικους μετανάστες που θα ενοχλούν σεξουαλικά τις Ελληνίδες και θα εμποδίσουν των εκπαίδευση των ελληνοπαίδων κ.λπ.. Ωστόσο, θα πρέπει να διευκρινίσουμε πως η επιστολή ήταν εξαιρετικά ακραία, έγινε ευρύτερα γνωστή και δεν μπορούσε να καλυφθεί. Οι καταστατικές κυρώσεις στην ΟΝΝΕΔ Πεντέλης ήταν αναγκαστική κίνηση, χωρίς να αποκλείουμε και μία διαφοροποίηση που επιτάσσει έναν πιο μετριοπαθή ρατσισμό από ένα τμήμα της ΝΔ. Ο πιο μετριοπαθής αυτός ρατσισμός, σε σχέση με τον σαμαρικό, αποβλέπει πιθανώς στη διατήρηση δεσμών με ένα τμήμα της εκλογικής πελατείας που διαπνέεται από ορισμένα δημοκρατικά αισθήματα. Δεν πρόκειται για μία επί της ουσίας αντιρατσιστική κίνηση αλλά για μία κίνηση εκλογικού καιροσκοπισμού ή και διατήρησης κάποιων κοινωνικών συμμαχιών...
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Βασίλης Λιόσης
Πηγή: info-war.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου