Εστριψε με φούρια από τη γωνία, όρμησε στο παρμπρίζ του παρκαρισμένου αυτοκινήτου και τράβηξε απότομα ένα κίτρινο χαρτί κάτω από τον υαλοκαθαριστήρα.
Κρίνοντας από τον θυμό του, είχα πιστέψει ότι το γιώτα χι ήταν δικό του. Περίμενα λοιπόν να το ξεκλειδώσει και να...
φύγει. Αυτός όμως όρμησε κατευθείαν στο επόμενο τετράτροχο. Τράβηξε και από εκεί το ίδιο κίτρινο χαρτί και συνέχισε προς το επόμενο όχημα. Α, σκέφτηκα όσο ζύγωνα προς το μέρος του, οικολόγος θα είναι.
Και θα ’χει τσαντιστεί με το διαφημιστικό χαρτομάνι, που από το παρμπρίζ καταλήγει συνήθως στην άσφαλτο. Πρόσεξα όμως ότι στο τέταρτο αυτοκίνητο τράβηξε μόνο το κίτρινο χαρτί. Ενα άλλο ερυθρόλευκο το άφησε στη θέση του, μολονότι διπλάσιου μεγέθους. Απόρησα.
«Α μα πια! Γέμισε ο Νέος Κόσμος μαύρους» τον άκουσα να γκρινιάζει προς το πουθενά μόλις διασταυρωθήκαμε. Μαύρους; Ο Νέος Κόσμος; Ακόμα κι αν υπολογίσεις σαν μαύρους τους Αλβανούς, όπως συνεχίζουν άλλωστε να τους υπολογίζουν πολλοί, κι αν προσθέσεις στις δυο-τρεις οικογένειες από την Αφρική τους λιγοστούς Φιλιππινέζους, τους Αρμένιους με την ευαγγελική τους εκκλησία και όσους Πολωνούς έχουν απομείνει, και πάλι, αυτό το «γέμισε» δεν λέει ούτε το ένα μυριοστό της αλήθειας.
Ωστε δεν είχε αγανακτήσει η φιλοπεριβαλλοντική του συνείδηση. Κάτι άλλο τον είχε ενοχλήσει. Το κατάλαβα τραβώντας κι εγώ το κίτρινο χαρτάκι από το παρμπρίζ ενός αυτοκινήτου, που πάνω του κολλήθηκε προ πενταετίας το μισοσβησμένο σήμα «εγκαταλειμμένο», και διαβάζοντάς το: «Ζητούνται για άμεση αγορά διαμερίσματα και μονοκατοικίες σε οποιαδήποτε κατάσταση. Πληρωμή μετρητοίς». Και στην πίσω όψη:
«Εάν έχετε κάποιο ακίνητο για πώληση μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας. Χαρά μας να σας εξυπηρετήσουμε!» Ερμπιενμπήδες, τι άλλο. Μετακόμισαν από το υπερκορεσμένο Κουκάκι στον Νέο Κόσμο, για φρέσκο κρέας. Αυτό το «σε οποιαδήποτε κατάσταση» και το «πληρωμή μετρητοίς» μπορούν να δελεάσουν πολλούς.
Ετσι εξηγείται η επιλεκτική οργή του περαστικού χαρτοσυλλέκτη. Διάβασε το χαρτάκι και φαντάστηκε ότι σε έναν χρόνο θα γεμίσει ο Νέος Κόσμος πολυκατοικίες, που θα γεμίσουν μαύρους «εποίκους».
Εγώ πάντως όλο γαλλικά και ιταλικά ακούω στο ψιλικατζίδικο και στο σουβλατζίδικο της γειτονιάς, που δυο-τρία χρόνια τώρα γεύεται τα καλά και τα κακά της βραχυχρόνιας μίσθωσης. Οι ημεδαποί πάντως, φοιτητές, δάσκαλοι, υπάλληλοι κτλ., δεν βρίσκουν να νοικιάσουν. Ακόμα και τα υπόγεια είναι απλησίαστα...
Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου