8.12.19

Των αρίστων ή των αχρήστων;...

Ο Ζορζ Κλεμανσό (1841 - 1929, Γάλλος Πρωθυπουργός σε δύο περιόδους και από τους αρχιτέκτονες της Συνθήκης των Βερσαλλιών το 1919) έλεγε για την Αμερική ότι είναι...

«μια χώρα που πέρασε από τη βαρβαρότητα στην παρακμή χωρίς να αγγίξει τον πολιτισμό».

Έχω την πεποίθηση -σύμφωνα με τα μέχρι τώρα έργα και ημέρες του κυβερνώντος κόμματος- ότι αν παραφράσουμε την αποφθεγματική ρήση του Κλεμανσό, ταιριάζει γάντι στην πορεία της Ν.Δ. όχι μόνο στην καθαρά κυβερνητική της συμπεριφορά, αλλά και στην πρακτική και τις επιλογές του όλου επιτελικού κράτους το οποίο ενέσκηψε πράγματι ως οδοστρωτήρας σε φρενιτιώδη πορεία. Τόσο φρενιτιώδη ώστε δικαιολογημένα θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς αν έχουμε να κάνουμε με το επιτελικό κράτος των αρίστων (όπως σεμνύνεται και εγκαυχάται ο Κυριάκος Μητσοτάκης) ή με το εική και ως έτυχε πολιτικό σύμφυρμα των αχρήστων. Τα ολοένα και περισσότερα δείγματα γραφής μάλλον προς το δεύτερο κατατείνουν.

Διότι ναι, μόλις πέντε μήνες και μία εβδομάδα μετά τις εκλογές, η Ν.Δ., με εντατική βαναυσότητα, είτε ως κυβέρνηση, είτε ως γενική πολιτική (επιτελική και προθετική) αποδεικνύει ότι με ταχύτητα πέρασε από τη βαρβαρότητα μιας αντιπολίτευσης της χυδαίας αδημονίας για ρεβανσισμό (που έφτασε μέχρι την τυμβωρυχία και το ασύστολο ψεύδος, την πατριδοκαπηλία και τον φασισμένο λόγο), στη σήψη της παντί τρόπω και παντί σθένει λαφυραγώγησης του κράτους χωρίς να αγγίξει τον πολιτικό πολιτισμό και τα δημοκρατικά αποκτήματα που με απίστευτο «χρήμα ανθρώπων» φάνηκε να αποκτά ο ελληνικός λαός...

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ

Κώστας Καναβούρης
Πηγή: avgi.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: