Δεν ξεπλένεται η Χρυσή Αυγή...

Με την αγόρευσή της στη δίκη της ναζιστικής οργάνωσης, η εισαγγελέας Αδαμαντία Οικονόμου ξεπέρασε το όνειρο ακόμα και του πιο φανατικού χρυσαυγίτη. Ενώ τα ίδια τα κατηγορούμενα στελέχη της οργάνωσης κατά τις απολογίες τους δεν διανοήθηκαν να...
αμφισβητήσουν τις εγκληματικές πράξεις, απλά επιχείρησαν να τις αποδώσουν σε άλλους, η εισαγγελική πρόταση προχώρησε πιο πέρα: τους αθώωσε όλους.

Απολογούμενος ο αρχηγός Μιχαλολιάκος δεν είχε διστάσει να αδειάσει τους μέχρι πρότινος συναγωνιστές του, ενώ η κεντρική γραμμή υπεράσπισης ήταν να αποδοθούν όλες οι ευθύνες στην τοπική οργάνωση της Νίκαιας που υποτίθεται ότι παραστράτησε. Επιχειρήθηκε, μάλιστα, να τεκμηριωθεί αυτή η τοποθέτηση με «αποδεικτικό υλικό» την απόλυση του Πατέλη από τα κεντρικά γραφεία και την υποτιθέμενη ομαδική διαγραφή της τοπικής.

Ερχεται τώρα η εισαγγελέας να υποστηρίξει ότι όλοι οι χρυσαυγίτες δράστες δεν έκαναν τίποτε οργανωμένο, ότι όλα τα ναζιστικά εγκλήματα υπήρξαν «μεμονωμένα περιστατικά», εν αγνοία του Αρχηγού, των περιφερειαρχών, αλλά και των πυρηναρχών.

Πρόκειται για μια τοποθέτηση που δεν στηρίζεται με κανέναν τρόπο στο ατράνταχτο αποδεικτικό υλικό που έχει μελετήσει το δικαστήριο (μαρτυρίες, έγγραφα, βίντεο κ.λπ.). Γι’ αυτό τον λόγο η εισαγγελέας υποχρεώθηκε να στηριχτεί αποκλειστικά σε μαρτυρίες χρυσαυγιτών, ενώ έφτασε στο σημείο να αναιρέσει τον εαυτό της, όταν αμφισβήτησε τη γνησιότητα του ναζιστικού καταστατικού της οργάνωσης, ενώ η ίδια είχε πέρυσι προτείνει την απόρριψη της σχετικής ένστασης του Μιχαλολιάκου.

Με αυτή την εισαγγελική πρόταση επιστρέφουμε στη δεκαετία του 1990. Τότε που τα εγκλήματα της οργάνωσης αντιμετωπίζονταν ως τυχαία και οι δράστες ως άτομα που κινήθηκαν με προσωπικά κίνητρα και πάντως ανεξάρτητα από τη θέληση της ηγεσίας τους. Είδαμε πού μας οδήγησε αυτός ο εφησυχασμός της ελληνικής πολιτείας. Και χρειάστηκε δυστυχώς η θυσία ενός νέου ανθρώπου για να ξυπνήσει η κοινωνία και να απαιτήσει το αυτονόητο: να λειτουργήσει η Δικαιοσύνη.

Σήμερα το αίτημα παραμένει το ίδιο. Να αποδοθεί δικαιοσύνη. Να σκύψει το δικαστήριο στο συντριπτικό αποδεικτικό υλικό και να το αξιολογήσει χωρίς σκοπιμότητες και δεύτερες σκέψεις. Το χρωστάμε σε όλα τα θύματα της ναζιστικής οργάνωσης και τους δικούς τους. Το χρωστάμε στον Παύλο Φύσσα. Και κυρίως το χρωστάμε στη δημοκρατία...

efsyn.gr