Η επίμονη προσπάθεια της Άγκυρας να αναδειχθεί σε μια μεγάλη περιφερειακή δύναμη και να κάνει εμφατική την παρουσία της είχε ως αφετηρία και την «Αραβική Άνοιξη» αφού...
προηγουμένως προσπάθησε αρκετές φορές να «γκριζάρει» τμήματα του Αιγαίου.
Η θρησκευτική ταυτότητα των διαμαρτυρομένων στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική το 2010 κινητοποίησε περαιτέρω το ισλαμιστικό ΑΚΡ του Ταγίπ Ερντογάν για την υποστήριξή τους, χωρίς όμως οι φιλοδοξίες του να πραγματοποιούνται.
Η απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του Τούρκου Προέδρου το καλοκαίρι του 2016 για πολλούς αναλυτές ήταν το κομβικό σημείο για την υιοθέτηση μιας νέας καλά σχεδιασμένης επιθετικής ρητορικής από τους γείτονες. Ο Ερντογάν με αφορμή την προσπάθεια καθαίρεσής του κατάφερε να ελέγξει απόλυτα όλους τους μηχανισμούς του κράτους με μοναδικό ζητούμενο να είναι ακλόνητος στο εσωτερικό του.
Ο «Σουλτάνος», μετά την άνοιξη του 2017 και τις νέες διευρυμένες εκτελεστικές εξουσίες που απέκτησε από την αλλαγή του Συντάγματος, «πήρε τη φόρα» που ήθελε για να δείξει τη δύναμή του. Η επίδειξη ισχύος και η ηγεμονία στη Μέση Ανατολή, στην Ανατολική Μεσόγειο και πρόσφατα στη Βόρεια Αφρική ήταν τα επόμενα βήματα.
Επέλεξε να συνομιλεί με δυνατούς «παίχτες», όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα, εργαλειοποίησε το μεταναστευτικό απέναντι στην Ελλάδα και την ΕΕ, προχώρησε στην κατάρριψη ενός ρωσικού μαχητικού στα τουρκοσυριακά σύνορα, ρίσκαρε με τους S-400 απέναντι στην Ουάσινγκτον και πρόσφατα εισέβαλε στη Συρία. Την ίδια στιγμή οι προκλήσεις στο Αιγαίο αυξήθηκαν παρά τις διαφορετικές υποσχέσεις.
Πολεμοχαρής ο Ερντογάν, όμως φαίνεται πως όλες οι κινήσεις του γίνονται εκ του ασφαλούς, αφού γνωρίζει πως η χώρα του είναι για τις ΗΠΑ αναντικατάστατη εξαιτίας της γεωγραφικής της θέσης, της οικονομίας και του μεγέθους της. Δεν είναι τυχαίο ότι κατάφερε να ελέγξει την «κουρδική απειλή» με τις ευλογίες του Ντόναλντ Τραμπ παραδίδοντάς του τον αρχηγό του ISIS. Η συγκυρία ήταν ιδανική για να οργανώσει καλύτερα το επόμενο του βήμα σε σχέση με τη «μάχη των υδρογονανθράκων» στην Ανατολική Μεσόγειο, στην οποία έχει στραφεί το ενδιαφέρον της παγκόσμιας κοινότητας.
Ο επί 17 χρόνια απόλυτος κυρίαρχος της Τουρκίας δεν έχασε χρόνο και έφερε μέσα σε 24 ώρες στο κοινοβούλιο της χώρας του το μνημόνιο με τη Λιβύη που αφορά τις θαλάσσιες ζώνες. Και σε αυτή την κίνηση δεν βγήκε χαμένος πετυχαίνοντας μια ακόμα νίκη στο εσωτερικό του, αφού πέτυχε διακομματική στήριξη μαζεύοντας 293 ψήφους με μόνο το φιλοκουρδικό κόμμα HDP να διαφωνεί.
Το μνημόνιο με τη Λιβύη ήρθε να χτυπήσει «καμπανάκι» στην Ελλάδα και να κάνει σαφές πως η στρατηγική του Προέδρου της Τουρκίας έχει αλλάξει ακολουθώντας τη δική του ατζέντα. Η άμεση οριοθέτηση ΑΟΖ με την Κύπρο και την Αίγυπτο φαίνεται να είναι το αναγκαίο βήμα, σύμφωνα με έμπειρους αναλυτές, προκειμένου να δοθεί τέλος στον μαξιμαλισμό που επιδεικνύει η Άγκυρα.
Η περίοδος των απλών περιστασιακών προκλήσεων έχει τελειώσει και πλέον ο Ταγίπ Ερντογάν προσπαθεί να δημιουργήσει τετελεσμένα. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως επιθυμεί να συνεχίσει την προκλητική του στάση στην κυπριακή ΑΟΖ και παράλληλα να προχωρήσει σε γεωτρήσεις είτε στην περιοχή μεταξύ Ρόδου, Καρπάθου και Κρήτης - που ισχυρίζεται πως έχει δικαιώματα - είτε σε θαλάσσια οικόπεδα υποτιθέμενης δικαιοδοσίας της Λιβύης.
Το βλέμμα της ελληνικής πλευράς είναι στραμμένο και στην πιθανότητα η στρατιωτική παρουσία των Τούρκων στην «πρόθυμη» κυβέρνηση της Τρίπολης του Αλ Σάραζ να αποκτήσει μόνιμο χαρακτήρα εξαιτίας της αμυντικής συμφωνίας των δύο πλευρών. Δυνητικά τουρκικά πλοία θα μπορούν να αποπλέουν από την Τρίπολη και να ελέγχουν τις έρευνες για υδρογονάνθρακες νοτιοδυτικά της Κρήτης και μαχητικά αεροσκάφη να «σαρώνουν» την περιοχή.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως όλη αυτή η κινητικότητα του Ταγίπ Ερντογάν ήρθε και ως απάντηση των συμμαχιών στις οποίες έχει προχωρήσει η Ελλάδα όλο το τελευταίο διάστημα με χώρες όχι φιλικές προς αυτόν. Με την Κύπρο, την Αίγυπτο και το Ισραήλ απέναντί του με τη μορφή τριμερών συμπράξεων ένιωσε να απομονώνεται στην περιοχή.
Ο φαύλος κύκλος της έντασης τροφοδοτείται και από τη μη δρομολόγηση ενός νέου κύκλου επαφών για τη επίλυση του κυπριακού. Ο Ταγίπ Ερντογάν αρνήθηκε να μεταβεί στη Γενεύη στις αρχές του 2017 στη διάσκεψη για το Κυπριακό με τις συζητήσεις να «ναυαγούν». Μέσα σε αυτό το κλίμα, άλλωστε οποιαδήποτε προσπάθεια μεταξύ Λευκωσίας και Άγκυρας για προσέγγιση θεωρείται πως είναι ήδη ναρκοθετημένη...
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου