Η ατιμωρησία των golden boys...

Δέκα χρόνια μετά την κορύφωση της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης και τη μετάλλαξη σε κρίση χρέους, με ακραίο θύμα την Ελλάδα, έχουν ξεχαστεί οι κορόνες που εκστόμιζαν ακόμη και συντηρητικοί ηγέτες της Ε.Ε. εναντίον των «εκτροχιασμένων» τραπεζικών στελεχών.

Ξεχάστηκαν οι...
ηθικές αποδοκιμασίες για τις προκλητικές αμοιβές τους, οι υποσχέσεις «τιμωρίας» για τον ρόλο τους στην κρίση, αλλά κυρίως ξεχάστηκαν οι δεσμεύσεις για θέσπιση αυστηρών κανόνων ελέγχου του χρηματοπιστωτικού συστήματος και περιορισμού της δαιμόνιας ελευθερίας του να παράγει τα τοξικά προϊόντα που οδήγησαν στην κρίση.

Πρακτικά, το σύστημα που οδήγησε στη μεγαλύτερη παγκόσμια ύφεση μετά το 1929 έχει παλινορθωθεί στην εξουσία του. Οι πρωταγωνιστές εξασφάλισαν την ατιμωρησία τους, αν δεν έχουν επιβραβευτεί κιόλας. Με λίγες συμβολικές εξαιρέσεις...

Μια από αυτές τις εξαιρέσεις είναι η καταδίκη 13 κορυφαίων πρώην τραπεζικών στελεχών της Deutsche Bank, της Nomura και της Monte dei Paschi di Siena για το «κόλπο» απόκρυψης ζημιών και εξαπάτησης που έστησαν από το 2008, με εργαλεία σύνθετα παράγωγα προϊόντα της αρχαιότερης ιταλικής τράπεζας, κρυμμένα πίσω από τους εξωτικούς τίτλους Santorini και Alessandria. Οι εμπλεκόμενοι τραπεζίτες καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης, ενώ οι τράπεζες-σύμβουλοι της εξαπάτησης θα «ξεπλύνουν» το όνομά τους με μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η εξέλιξη αυτή προσφέρει τουλάχιστον μια ηθική ικανοποίηση. Ωστόσο, μια προσεκτική ματιά στη διαδοχή των γεγονότων αποκαλύπτει ότι η ηγεσία της ευρωζώνης και η ίδια η γερμανική ηγεσία, σε πείσμα της υποκριτικής φλυαρίας περί «ηθικού κινδύνου», με την οποία η Ελλάδα καταδικάστηκε σε τρία μνημόνια και οι κυπριακές τράπεζες σε παραδειγματικό κούρεμα, έκαναν τα στραβά μάτια στο ιταλικό σκάνδαλο.

Η γερμανική εμπλοκή μέσω Deutsche Bank επέβαλε να γίνει ανεκτή από την ηγεσία της ευρωζώνης η κρατική διάσωση της ιταλικής τράπεζας «με χρήματα των φορολογουμένων», όπως σε άλλη περίπτωση θα έλεγαν αηδιασμένοι οι Γερμανοί Μέρκελ και Σόιμπλε ή ο Ιταλός Ντράγκι.

Μια πραγματική «τιμωρία» της σκανδαλώδους λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού Λεβιάθαν θα έπρεπε να περιλαμβάνει όχι μόνο τα golden boys του, αλλά και τους πολιτικούς χορηγούς τους. Δυστυχώς, και οι μεν και οι δε είναι ξανά στο απυρόβλητο...

efsyn.gr