Θα τα καταφέρει τελικώς η κυβέρνηση της Δεξιάς να ξυπνήσει από τον λήθαργό τους τα κινήματα; Ιδού το μεγάλο ερώτημα. Πορεύεται πάντως σε καλό δρόμο και έχει την αμέριστη συμπαράσταση των...
φιλικών της ΜΜΕ. Η Δεξιά κάνει αυτό που έχει μάθει (καταστολή, αυστηροποίηση των ποινών, κατασκευή νέων αδικημάτων) και τα δικά της δίκτυα ενημέρωσης αναλαμβάνουν να δικαιολογήσουν τις επιλογές της και να εξωραΐσουν τις πρακτικές της, εγκαλώντας για τα φαινόμενα βίας όχι τους συνήθεις δράστες, δηλαδή τα ΜΑΤ, αλλά τους συνήθεις υπόπτους, δηλαδή τους διαδηλωτές. Σε τέτοιες συνθήκες μόνο μία τελείως χειραγωγημένη κοινωνία θα μείνει απαθής. Η απογοήτευση και η απελπισία εύκολα θα γίνουν θυμός και οργή.
Η απόσταση από τον καναπέ μέχρι τον δρόμο μπορεί να φαντάζει μεγάλη και αγεφύρωτη προς αγαλλίαση των απολογητών του συστήματος, ωστόσο θα εξαφανιστεί αν η εξουσία φλερτάροντας με την αλαζονεία ξεπεράσει τα όρια ανοχής και αντοχής της κοινωνίας.
Η απάντηση στην επιθετική βία των μηχανισμών καταστολής, που εξαγνίστηκε από τους ρολίστες του παρακράτους με το σκεπτικό ότι το ξύλο είναι μέσα στα καθήκοντα της αστυνομίας, δεν μπορεί να είναι άλλη από την υπεράσπιση με κάθε πρόσφορο μέσο των πολιτικών δικαιωμάτων και την αυτοάμυνα. Την Κυριακή είχαμε μια πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου που για να βρούμε όμοιά της από άποψη μαζικότητας πρέπει να γυρίσουμε αρκετά χρόνια πίσω.
Ηταν εντυπωσιακή η συμμετοχή της νεολαίας, η οποία δεν πτοήθηκε από το κλίμα τρομοκρατίας που συστηματικά καλλιεργεί εδώ και καιρό η επιτελική κυβέρνηση των αρίστων παρουσιάζοντας τα Πανεπιστήμια περίπου σαν γιάφκες και σαν άβατα παρανομίας...
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Τάσου Παππά, πατήστε ΕΔΩ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου