ΕΙΚΟΝΕΣ...
Το Αθήναιον συνδέθηκε με τους σημαντικότερους καλλιτέχνες και αξιομνημόνευτες παραστάσεις, όπως «Το μεγάλο μας τσίρκο» που έγραψε ο...
Ιάκωβος Καμπανέλλης και έκανε πρεμιέρα μεσούσης της χούντας, στις 22 Ιουνίου 1973. Την παράσταση είχε αναλάβει ο θίασος Καρέζη – Καζάκου και η μουσική ήταν του Σταύρου Ξαρχάκου.
Εδώ και καιρό, είχε αναρτηθεί πινακίδα που έγραφε «Διατίθεται το παρόν». Μέσα σε λίγα 24ωρα, οι μπουλντόζες έφτασαν στο πίσω μέρος της σκηνής. Ο καθηγητής Ιωσήφ Βιβιλάκης ανέβασε στο προφίλ του στο Facebook μια φωτογραφία, που δείχνει την πρόοδο της κατεδάφισης. «Όπως μας πληροφορεί ο Νίκος Λάσκαρις στη μελέτη του για τα υπαίθρια θέατρα και πιο πρόσφατα η Ελένη Φεσσά στη διατριβή της για τη θεατρική αρχιτεκτονική, κτίστηκε το 1895, θεωρήθηκε από τα κομψότερα θέατρα της εποχής, φιλοξένησε βεντέτες και πρωταγωνιστές, και αυτές τις μέρες κατεδαφίζεται», γράφει μεταξύ άλλων ο επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Από το 1987 έως το 2003, το Αθήναιον το διαχειριζόταν ο επιχειρηματίας Γιώργος Λεμπέσης και στη συνέχεια πέρασε στη δικαιοδοσία των αδελφών Τάγαρη. Το λουκέτο μπήκε οριστικά το 2011 και, πέντε χρόνια αργότερα, το 2016, το ακίνητο της Τριάντειου Επαγγελματικής και Βιομηχανικής Σχολής Πατρών όπου στεγαζόταν στο παρελθόν το ιστορικό θέατρο Αθήναιον μισθώθηκε, για 50 χρόνια, από την γαλλική εταιρεία Boissée Finances. Το οικόπεδο είναι συνολικής επιφάνειας 2.000 τετραγωνικών μέτρων και στα αρχικά σχέδια ήταν ανέγερση μιας ξενοδοχειακής μονάδας.
Αναλυτικά η ανάρτηση: «Τέλος εποχής για το θέατρο «Αθήναιον», της οδού Πατησίων και Μάρνη, απέναντι από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Όπως μας πληροφορεί ο Νίκος Λάσκαρις στη μελέτη του για τα υπαίθρια θέατρα και πιο πρόσφατα η Ελένη Φεσσά στη διατριβή της για τη θεατρική αρχιτεκτονική, κτίστηκε το 1895, χωρούσε 700 θεατές, θεωρήθηκε από τα κομψότερα θέατρα της εποχής και διακρίθηκε για την καινοτομία του, φιλοξένησε βεντέτες και πρωταγωνιστές, και αυτές τις μέρες κατεδαφίζεται. Εκεί είδα το «Μεγάλο μας τσίρκο» του Καμπανέλλη το 1973, παιδάκι ανήλικο που τρύπωσε με αυθάδεια στο κοινό. Θυμάμαι τον Παπαγιαννόπουλο Καραγκιόζη, τον αρχαγγελικό Νίκο Ξυλούρη και την Καρέζη σε μια σκηνή που διέσχιζε το κοινό, όλοι να δίνουν μια ελπίδα στην καρδιά της χούντας. Είδα τον Βαλτινό ιδανικό βιολιστή στη στέγη. Αλλά και επιθεωρήσεις με μπαλέτα και χοντρά αστεία. Έκλεισε το 2011 όταν η περιοχή αυτή δοκιμαζόταν από την κρίση του κέντρου της πόλης. »Τώρα, ετοιμάζεται εκεί να κτιστεί ένα ξενοδοχείο 10 ορόφων με πισίνα, υπόγεια κλπ φασίλιτις. Αναρωτιέμαι πώς θα υψωθεί ένα κτήριο τόσο ψηλό όταν τα γειτονικά είναι πολύ χαμηλότερα. Αλλά σε αυτόν τον τόπο τα έχουμε δει όλα. Και αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί. Σε μια άλλη χώρα αυτό το σημείο θα αναδεικνυόταν σε πόλο έλξης των επισκεπτών, ακόμα και μετά την κατεδάφιση του. Είδα, εχθές, την μπουλντόζα και βούρκωσα. Όλα σε ένα σωρό. Είπα: στην Ελλάδα του 2019 η μνήμη του «Αθήναιον» θα καλυφθεί από τους τόνους τσιμέντου. Αλλά είμαι βέβαιος ότι κάποιοι άλλοι, περισσότερο ρομαντικοί, περισσότερο αισθηματίες, θα φροντίσουν να διατηρηθεί η ιστορία του, μέσα από την έρευνα και τη μελέτη. Είμαι βέβαιος»...
Πηγή: lifo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου