απώλειες ανθρώπινης ζωής.
Όμως προβάλλει ευθύ και απαιτητικό το ερώτημα: Οι φοιτητικές παρατάξεις, οι πρυτανικές αρχές, τα πολιτικά κόμματα κ.α. συμφωνούν με καταλήψεις σχολών -ή αιθουσών σε σχολές- και την μετατροπή τους σε χώρους αυθαιρεσίας και επιθετικού ακτιβισμού;
Στο όνομα ποιάς προοδευτικής λογικής γίνεται ανεκτό το απαράδεκτο αυτό καθεστώς; Δεν καταλαβαίνουν ορισμένοι ότι έτσι νομιμοποιούν την επέμβαση της Αστυνομίας και τις επιχειρήσεις καταστολής; Η ανοχή απέναντι σε τέτοια φαινόμενα βλάπτει πρωτίστως τα ίδια τα παιδιά που πρωταγωνιστούν σ΄αυτά τα «φεστιβάλ» ψευδαίσθητης επαναστατικής εγρήγορσης.
Δεν υποκρίνονται ούτε βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία οι συγκεκριμένοι πρωταγωνιστές/ καταληψίες και αυθαιρέτως φερόμενοι. Λειτουργούν αμιγώς ιδεολογικά και αντιδρούν με τον συγκεκριμένο τρόπο εναντίον όσων θεωρούν ότι δυναστεύουν τη ζωή τους. Στοιχείο έμφυτο της νεότητος αυτό. Διαχρονικό.
Όμως η κατανόηση-και οι εξηγητικές προσεγγίσεις- δεν παραπέμπουν απαραιτήτως στην ανοχή. Ούτε την δικαιολογούν. Όχι γιατί η ανεκτική συμπεριφορά απέναντι σε λογής αυθαιρεσίες συνιστά αδυναμία του κράτους, αλλά γιατί:
Πρώτον, η ανοχή προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων. Των παιδιών που δεν συμμερίζονται τον «επαναστατικό οίστρο» των συμφοιτητών τους και δεν γουστάρουν την εικόνα που παρουσιάζουν καθημερινά οι σχολές τους.
Και, δεύτερον, η ανοχή αφενός ευνοεί τον αγωνιστικό ναρκισσισμό των παιδιών, διαιωνίζοντας το παραβατικό καθεστώς που έχει διαμορφωθεί, και αφετέρου ενισχύει την έννοια της ατιμωρησίας, της απουσίας τιμήματος.
Οι νέοι δεν το αντιλαμβάνονται αυτό. Δεν επιτρέπει η άψη της νεότητος να καταλάβουν πόσο αρνητικά επενεργεί στην χαρακτηρολογική τους διαμόρφωση η απουσία τιμήματος για αυθαίρετες ενέργειες και δυναστική συμπεριφορά (τι άλλο από προϊόν δυναστικής συμπεριφοράς συνιστά η εικόνα που αντικρύζει κανείς σήμερα στο εσωτερικό της ΑΣΟΕΕ και άλλων σχολών;).
Ναι. Ο αείμνηστος Μάνος Χατζιδάκις είχε πει κάποτε ότι προτιμά ένα παιδί που ρίχνει μολότοφ, αντιδρώντας έτσι σε μια κοινωνία που δεν γουστάρει, από έναν αστυνομικό που σηκώνει το πιστόλι και σκοτώνει. Το είχε πει με αφορμή την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά από τον αστυνομικό Αθανάσιο Μελίστα, στις 17 Νοεμβρίου 1985.
Έτσι είναι. Όμως αυτό επ΄ ουδενί νομιμοποιεί οιονδήποτε να επικροτεί ή να ανέχεται θλιβερές εικόνες και καταστάσεις τύπου ΑΣΟΕΕ . Οσοι νομίζουν το αντίθετο ,και θεωρούν την ανοχή αποτύπωμα προοδευτικής λογικής, προσφέρουν χείριστες υπηρεσίες. Και στην πρόοδο και στη λογική.
Υ.Γ. Η εξάρθρωση της τρομοκρατικής ομάδος, γεγονός σημαντικό, η σοκαριστική εισβολή της Αστυνομίας σε μπαρ στο Γκύζη και η (εκ νέου) ποινικοποίηση της βλασφημίας θα μας απασχολήσουν στα επόμενα σημειώματα...
Γιάννης Τριάντης
Πηγή: newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου